ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3140
เมื่อเห็นใบหน้าของโคบายา ชิจิโร่เต็มไปด้วยน้ำตา เย่เฉินตบไหล่เขาเบา ๆ และกล่าวอย่างจริงจังว่า “ชิจิโร่ ตั้งใจทำงาน หงห้าและผมจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดี”
โคบายา ชิจิโร่โค้งคำนับอย่างซาบซึ้งและกล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นว่า “คุณเย่! ขอบคุณมาก! ผมจะตั้งใจทำงานอย่างแน่นอน! ผมจะไม่ทำให้คุณและท่านหงห้าผิดหวัง! โปรดวางใจเถอะ!”
เมื่อเห็นว่าโคบายา ชิจิโร่ยังคงโค้งคำนับ และผมที่ยาวของเขาสะบัดไปมา เย่เฉินยิ้มด้วยความพอใจว่า “ไม่เลว ผมรู้สึกได้ถึงความจริงใจของคุณแล้ว”
หลังจากกล่าวจบ เขามองไปที่หงห้าและกล่าวว่า หงห้า “ให้เงินชิจิโร่อีกสองพัน ไม่ว่าชิจิโร่ต้องการของอะไร อยากจะกินหรือดื่มอะไร คุณให้คนไปซื้อกลับมาให้เขา แล้วหักจากเงินสองพันนี้ ขอเพียงสิ่งที่เขาต้องการซื้อไม่ละเมิดหลักการก็ไม่มีปัญหา!”
หงห้ากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ครับ อาจารย์เย่!”
หลังจากพูดจบ หงห้ามองไปที่โคบายา ชิจิโร่ และถามเขาว่า “ชิจิโร่ อาจารย์เย่จะให้โบนัสคุณสองพัน คุณคิดดูว่าตอนนี้คุณยังต้องการอะไรอีก แล้วผมจะให้คนไปซื้อให้คุณ”
โคบายา ชิจิโร่รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากและกล่าวว่า “คุณเย่ ขอบคุณมาก และขอบคุณท่านหงห้าเช่นกัน ท่านหงห้า...ผม...ผมต้องการบุหรี่ 2 แถว...ต้องการชุดชั้นในที่สะอาด...และต้องการขนมขบเคี้ยวนิดหน่อย……”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ โคบายา ชิจิโร่ก้มศีรษะลง น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นเบามาก และกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “อันนั้น...ผม...ผมยังต้องการ...ต้องการนิตยสาร...นิตยสารของผู้ใหญ่......”
เมื่อหงห้าได้ยินสิ่งนี้ เขาหัวเราะและกล่าวว่า “ชิจิโร่ คุณเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่เห็นมีอะไรน่าอายเลย คุณวางใจเถอะ ผมจะจัดการทุกอย่างที่คุณต้องการ!”
โคบายา ชิจิโร่ร้องไห้อีกครั้งและกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากคุณเย่ และขอบคุณท่านหงห้า!”
……
ส่วนลึกในใจของโคบายา ชิจิโร่ อดไม่ได้ที่จะขอบคุณเย่เฉิน
ลูกน้องของหงห้าสามสี่คนถือพรมสีแดงที่หนักเดินเข้าไปห้องที่ซูโสว่เต๋ออาศัยอยู่
แต่หลังจากผ่านไปนาน เขาก็ค่อย ๆ ชินกับทุกอย่าง
Steve Horowitz และ Walter สองพ่อลูกก็ชินกับวิถีชีวิตที่นี่เช่นกัน แม้ว่าพวกเขาจะยังคงมีความรู้สึกโกรธเคือง แต่โดยทั่วไปแล้วตอนนี้พวกเขาก็สามารถยอมรับชะตากรรมของตนเองได้
ขณะนี้ ทุกคนประหลาดใจเมื่อเห็นลูกน้องของหงห้าเริ่มปูพรมแดงยาวบนทางเดินอีกครั้ง
หลังจากลูกน้องพวกนั้นปูพรมแดงเสร็จก็เดินจากไป เมื่อเห็นเช่นนั้น ซูโสว่เต๋อที่อยู่ในกรงเหล็กลุกขึ้นยืน แสยะยิ้มและกล่าวว่า “โอ้ มีเพื่อนใหม่มาอีกคนแล้ว!”
หลังจากกล่าวจบ เขามองไปที่ Steve Horowitz พ่อของ Walter ที่อยู่ห้องถัดไปและถามว่า “นี่ ไอ้Steve ไม่รู้ว่าเป็นญาติจากครอบครัวคุณหรือเปล่า?”
Steve Horowitz กลอกตามองเขา กล่าวด้วยความไม่พอใจและกล่าวว่า “ทำไมคิดว่าเป็นญาติของผมล่ะ? แล้วทำไมไม่คิดว่าเป็นญาติจากตระกูลซูของคุณล่ะ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...