ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3146
เนื่องจากเย่เฉินวางแผนที่จะไปเย่นจิงในวันที่ 3 เมษายน เพราะงั้นเขาก็บอกกล่าวกับคนที่บ้านเอาไว้แล้ว บอกแค่ว่ามีตระกูลร่ำรวยและมีอิทธิพลที่เย่นจิง เชิญตัวเองไปดูฮวงจุ้ยสุสานบรรพบุรุษในเทศกาลเช็งเม้ง เพราะงั้นต้องออกเดินทางไปก่อนสองวัน
เรื่องนี้เย่เฉินบอกเซียวชูหรันไว้ล่วงหน้าแล้ว เพราะงั้นคนในครอบครัวก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ
ถึงอย่างไรเย่เฉินออกไปดูฮวงจุ้ยก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เซียวชูหรันเพียงแค่กำชับให้เขาดูแลตัวเองให้ดี รีบไปรีบกลับ
กู้ชิวอี๋ และกู้เย้นจง หลินหว่านชิว สามคนพ่อแม่ลูกที่อยู่ในเย่นจิงที่ห่างไกล ได้คาดการเรื่องที่เย่เฉินจะมาที่เย่นจิงตั้งนานแล้ว
ตอนทานข้าว กู้เย้นจงพูดกับภรรยาและลูกสาวว่า : “วันนี้ก็เป็นวันที่ 2 แล้ว ผมคาดว่าเฉินเอ๋อน่าจะมาเย่นจิงในวันพรุ่งนี้นะ”
พูดแล้ว เขาถามกู้ชิวอี๋ : “หนานหนาน หนูได้ถามเฉินเอ๋อหรือเปล่าว่าจะมาถึงเมื่อไหร่？แล้วเรื่องที่พักล่ะจัดการอย่างไร？ ”
กู้ชิวอี๋พูดทันทีว่า : “พ่อ หนูคิดว่าพรุ่งนี้พี่เย่เฉินไม่น่าจะมาหรอกนะคะ จริงๆแล้วเขาก็ไม่ค่อยลงรอยกับคนตระกูลเย่เท่าไหร่ หนูคิดว่าเร็วที่สุดก็น่าจะมาวันที่4นะ ทำแบบนี้หลังจากวันที่5เข้าร่วมพิธีบูชาบรรพบุรุษเสร็จแล้ว คาดว่าเขาจะต้องรีบร้อนกลับไปแน่ ”
กู้เย้นจงส่ายหน้า พูดอย่างจริงจังว่า : “พิธีบูชาบรรพบุรุษของตระกูลเย่ยิ่งใหญ่มาก ระหว่างนั้นก็จะมีพิธีที่ยุ่งยากและซับซ้อนเพิ่มขึ้นเป็นพิเศษ เพราะงั้นหนึ่งวันก่อนที่จะเริ่มพิธีบูชาบรรพบุรุษ ก็คือวันที่ 4 สมาชิกตระกูลเย่จะต้องมานั่งรวมตัวกัน ใช้เวลาหนึ่งวันเพื่อมาเรียบเรียงและยืนยันขั้นตอนทั้งหมด จากการคาดการตามช่วงเวลานี้แล้ว เฉินเอ๋อมาพรุ่งนี้แน่นอน！”
กู้ชิวอี๋ได้ยินคำพูดนี้ พูดอย่างดีใจมากว่า : “จริงๆเหรอ？งั้นก็ดีมากเลยนะคะ งั้นหนูจะโทรไปถามพี่เย่เฉินเดี๋ยวนี้เลย！ครั้งนี้ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ต้องให้เขามาพักที่บ้านของเราให้ได้！ ”
พูดแล้ว กู้ชิวอี๋ก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรศัพท์ไปหาเย่เฉินแล้ว
ในเวลานี้เย่เฉินเพิ่งจะกินข้าวเสร็จ กำลังเตรียมที่จะขับรถออกไป
เซียวชูหรันงานที่บริษัทยุ่งมาก ตอนเที่ยงไม่ได้กลับมา เย่เฉินนึกได้ว่าตัวเองใช้ปราณทิพย์อย่างหนักหน่วง และเย่นจิงก็มีกองกำลังทั้งคนและม้าของสำนักว่านหลงรอตัวเองอยู่ เพราะงั้นเขาคิดว่าก่อนที่จะไปเย่นจิง รีบที่จะกลั่นยาเสริมชี่ปราณออกมา
แต่ว่าก่อนหน้านี้ที่นานมาแล้ว เว่ยเลี่ยงแห่งตระกูลเว่ยนำโสมหิมะพันปีที่ได้รับสืบทอดต่อมาจากตระกูลฝั่งแม่ของเขามอบให้กับเย่เฉินแล้ว และเขาก็เก็บไว้ตลอดไม่เคยนำมาใช้เลย
ส่วนเห็ดหลินจือพันปี ของสิ่งนี้กลับว่าหาได้ไม่ยาก
แม้ว่าเห็ดหลินจือก็เป็นสมบัติล้ำค่าที่มีไม่เยอะในแพทย์แผนจีน แต่เห็ดหลินจือและโสมกลับว่าสายพันธุ์ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
เห็ดหลินจือของแบบนี้จะว่าไปแล้วก็เป็นเชื้อราอย่างหนึ่ง อยู่ในเครือด้วยกันกับเห็ดหูหนู อยู่กระจัดกระจายตามธรรมชาติเป็นจำนวนมาก สิ่งๆนี้โดยพื้นฐานแล้วขึ้นอยู่ทั่วทุกที่ในป่าเขาลึก
อีกอย่าง เห็ดหลินจือที่อยู่ในเขาก็ไม่มีใครนึกถึงได้ คนเข้าไปขุดหาโสมบนเขามีมากมาย แต่คนเข้าไปขุดหาเห็ดหลินจือนั้นเห็นได้น้อย ประเด็นสำคัญคือเพราะว่าเห็ดหลินจือสิ่งๆนี้ คนงานบ่มเพาะขึ้นมากลับว่าไม่ได้ยากมาาก เจริญเติบโตเร็วมาก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...