ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 315
บทที่ 315
ความเป็นจริงเย่เฉินไม่อยากไป
ถ้าหม่าหลันไม่บังคับ เขาจะปฏิเสธเซียวชูหรันอย่างแน่นอน
ทำไมเขาถึงไม่อยากไป ที่จริงในใจของเขารู้สึกรังเกียจต่งรั่งหลิน
นับตั้งแต่ตนเองช่วยต่งรั่งหลินเป็นครั้งที่2 ต่งรั่งหลินรู้ว่าตนเองเป็นชายในฝันแล้ว เธอก็เอาแต่สารภาพกับตนเองตลอดมา
ตอนนี้เธอจะเชิญภรรยาของตนเองออกไปแช่น้ำออนเซ็น แล้วก็ยังกำชับให้พาตนเองไปด้วย จุดประสงค์แท้จริงที่ชวนภรรยาของตนเองออกไปน่าจะเป็นข้ออ้าง ความจริงเธออยากชวนตนเองออกไปเสียมากกว่า?
เมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าหากตนเองไปแล้ว จะอึดอัดใจเสียเปล่า
แต่ว่า หม่าหลันเข้ามายุ่งวุ่นวายเรื่องนี้ บังคับต่าง ๆ นานา แหย่จนทำให้เย่เฉินรู้สึกหงุดหงิด
เมื่อคุณไม่อยากให้ผมไป?
ดี งั้นผมก็จะไป!
จะยั่วโมโหคุณ!
หม่าหลันไม่คาดคิดว่าเย่เฉินจะขัดแข้งกับตนเอง หอบด้วยความโกรธ แต่เนื่องจากเซียวชูหรันอยู่ด้วย เธอจึงไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้
เมื่อเซียวชูหรันเห็นว่าเย่เฉินตกลงแล้วก็กล่าวว่า “สถานที่ที่รั่งหลินจองไว้ อยู่นอกเมืองชื่อโรงแรมช็องเซลิเซียนสปา เป็นโรงแรมในเครือของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง เห็นบอกว่าค่อนข้างดี พรุ่งนี้เธอจะขับรถมารับพวกเราไปพร้อมกัน ”
เย่เฉินพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “โอเค ผมฟังตามที่คุณวางแผน”
เซียวชูหรันกล่าวว่า “กลางคืนอย่าลืมเตรียมกางเกงว่ายน้ำ เพราะต้องใส่เวลาแช่น้ำออนเซ็น”
แม่งฉิบ ถ้ารู้ว่าเป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรกวันนั้นให้เกาเจี้ยนจูนพ่อของเกาจวิ้นเว่ยเล่นงานไปเลย จะช่วยคุณออกมาทำไม? แม่งฉิบหาย เสียเวลาเปล่า ๆ!
เซียวชูหรันก็ไม่ได้สนใจไยดีหม่าหลัน เมื่อทานข้าวเสร็จ ก็ดึงตัวเย่เฉินเข้าห้องนอน
เมื่อถึงห้องนอน เธอก็เลือกชุดว่ายน้ำที่ไม่โป๊และไม่เชยให้ตนเองหนึ่งชุด ที่ใสสบายดูแล้วเหมาะสม
สำหรับเย่เฉินนั้นง่ายมาก เพราะแค่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวก็เพียงพอแล้ว
……
เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น ทันทีที่ทั้งสองเก็บเสื้อผ้าของพวกเขาเสร็จ ต่งรั่งหลินก็โทรมาอีกครั้ง และบอกว่าตอนนี้เธอจอดรถรออยู่ที่ชั้นล่างของตึกแล้ว
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...