ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 316
บทที่ 316
ก่อนออกจากบ้าน ในใจของเย่เฉินรู้สึกลังเลเล็กน้อย
สำหรับต่งรั่งหลินซึ่งเป็นคนที่เร่าร้อนและใจกล้า เขาไม่รู้ว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรดี
อีกด้านหนึ่งเขาก็ไม่อยากทำร้ายต่งรั่งหลิน แต่อีกด้านหนึ่ง เขาก็ไม่อยากผิดต่อเซียวชูหรัน
ฉะนั้น ตอนนี้เขาตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
การแช่น้ำออนเซ็นครั้งนี้เขากังวลว่า ต่งรั่งหลินจะถือโอกาสครั้งนี้สารภาพกับตนเอง หรือไม่ก็ทำอะไรที่โดดเด่นใจกล้า
แต่ว่า เมื่อเขารับปากภรรยาแล้ว ถ้าจะกลับคำตอนนี้ก็ไม่ได้ ฉะนั้นเขาทำได้แค่เพียงเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับภรรยา
เดินตามหลังเซียวชูหรันลงจากตึก เห็นต่งรั่งหลินยื่นศีรษะของเธอออกมาจากรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ และกล่าวว่า “เย่เฉิน เอากระเป๋าไปใส่ไว้ที่ท้ายรถ คุณนั่งเบาะหลัง ให้เซียวชูหรันนั่งเบาะหน้าจะได้เป็นเพื่อนคุยกับฉัน!”
“ได้ครับ” เย่เฉินพยักหน้า แล้วเอากระเป๋าไปใส่ไว้ที่ท้ายรถ แล้วก็ไปนั่งที่เบาะหลัง
หลังจากที่เย่เฉินขึ้นรถแล้ว ต่งรั่งหลินก็หันหลังมอง และกะพริบตาให้เขาอย่างเขินอาย
เย่เฉินแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น แล้วก็บิดขี้เกียจ “ไอ้หยา เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ผมขอหลับสักครู่”
เมื่อพูดจบ ก็หลับตาลง แกล้งหลับอยู่ที่เบาะหลัง
ต่งรั่งหลินรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในใจ เธอรู้สาเหตุที่เย่เฉินแสดงอากัปกิริยาเช่นนี้ และเซียวชูหรันก็อยู่ที่นี่ด้วย เธอจึงไม่สามารถพูดอะไรได้
อีกอย่าง เธอก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าเย่เฉินจะเย็นชากับตัวเอง แต่มันก็ไม่สำคัญ เพราะเธอชอบเขาแล้ว เธอจึงพร้อมที่จะใช้เวลาในการตามตื๊อเขา
เพราะเธอรู้ดีว่าชีวิตคู่ของเซียวชูหรันกับเย่เฉินเป็นเพียงแค่ในนามเท่านั้น ดังนั้นตอนนี้เธอจึงไม่มีความรู้สึกผิด
ต่งรั่งหลินรู้สึกตกใจ มือเท้ารวนไปหมด และยังไม่ได้ตั้งสติ จึงลืมที่จะเหยียบเบรก ดังนั้นรถของเธอจึงยังคงถอยไปข้างหลังอยู่
ได้ยินเพียงแค่เสียงดังรุนแรง ที่ด้านข้างรถของฝ่ายตรงข้าม ถูกท้ายรถของต่งรั่งหลินขุดจนมีรอยขีดข่วนเป็นทางยาว
ตอนนี้ต่งรั่งหลินถึงได้มีสติขึ้นมา รีบเหยียบเบรกหยุดรถ เธอขมวดคิ้วและอดไม่ได้จึงบ่นว่า “ไม่เคยเห็นคนที่มาแย่งที่จอดรถเช่นนี้? นิสัยแย่จริง? ไม่เข้าใจกฎพื้นฐานของการจอดรถตามลำดับก่อนหลังหรือไง?”
ขณะนี้ มีชายหนุ่มสวมแจ็คเก็ตหนังที่ดูโอ้อวด และหวีผมมันเยิ้มเดินลงมาจากรถสปอร์ตมาเซราติ
หลังจากที่ชายหนุ่มลงจากรถ เขามองไปที่รอยขีดข่วนที่ด้านข้างของรถ แล้วสีหน้าเขาก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที!
เขากัดฟัน เดินมาที่รถของต่งรั่งหลิง ใช้มือตบหน้าต่างรถอย่างแรง แล้วตะโกนด่า “ไอ้ห่านี่ อีพวกแม่งตาบอดเหรอ? ไม่เห็นเหรอว่ากูกำลังจะเข้าไปจอดที่ว่างตรงนี้? แม่งฉิบหายยังจะมาขุดรถกูอีก รีบออกมาจากรถเดี๋ยวนี้! ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...