ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 317
บทที่ 317
เมื่อรถเกิดมีรอยขีดข่วน ต่งรั่งหลินก็รู้สึกไม่พอใจมากเช่นกัน
ยังไงเธอก็เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลต่ง ไม่ใช่คนที่ใครจะมาเอาเปรียบได้ง่าย ๆ เธอจึงผลักประตูแล้วลงจากรถ และไปถกเถียงกับชายหนุ่มคนนั้น “แกเอะอะโวยวายทำไม? แกเป็นคนที่นิสัยแย่มากที่มาแย่งที่จอดรถ ทำผิดแล้วยังไม่รู้ตัว ยังมีหน้ามาด่าคนอื่นอีก! ”
ชายหนุ่มไม่คาดคิดว่าต่งรั่งหลินจะกล้าโต้กลับ แล้วจึงตะโกนด่าว่า “แม่งฉิบหายเป็นผู้หญิงโง่ ๆ ขับรถอีกแล้ว หากพบคนที่ขับรถโง่ ๆบนท้องถนนสิบคน ก็จะมีเก้าคนที่เป็นผู้หญิง! แม่งฉิบหายแกขับรถเป็นไหม? ถ้าขับรถไม่เป็นก็ไสหัวกลับไปที่ท้องของแม่แกไปฝึกขับให้คล่องแล้วค่อยออกมา แม่งอย่ามาทำเรื่องให้ขายขี้หน้าแบบนี้! ”
หลังจากนั้น เขาก็กล่าวอีกครั้งว่า “กูเพิ่งซื้อรถคันนี้ ด้วยราคาหนึ่งล้านกว่า แม่งฉิบหายถูกมึงทำให้มีรอยขีดข่วน มึงเตรียมตัวจะชดใช้เท่าไหร่? ”
ต่งรั่งหลินขมวดคิ้วและโต้กลับ “เฮ้ แกคิดดี ๆ! ฉันเห็นที่จอดรถนี้ก่อน และฉันก็เตรียมพร้อมที่ถอยเข้าไปจอด แกพุ่งออกมาจากกลางทางเพื่อแย่งที่จอด เดิมมันก็เป็นความผิดของแกอยู่แล้ว ยังมีหน้ามาด่าคนอื่นอีก? ”
ชายหนุ่มตวาดด้วยความโกรธ “กูจะด่ามึงมีอะไรไหม? ด่ามึงมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องอยู่แล้ว? กูไม่เพียงแต่จะด่ามึง แต่กูยังจะทำร้ายมึงด้วย! ”
หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็ยื่นมือออกมา เพื่อที่จะจับผมของต่งรั่งหลิน
ต่งรั่งหลินรู้สึกตกใจ ไม่คิดว่าชายหนุ่มคนนี้จะมีนิสัยที่หยาบเช่นนี้ จึงรีบหลบไปข้างหลัง
เซียวชูหรันรีบตะโกน “เย่เฉิน เกิดเรื่องแล้ว รีบลงมาเร็ว! ”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วแล้วมองไปเซียวชูหรัน หัวเราะอย่างเยือกเย็นแล้วกล่าวว่า “โย้ ผู้หญิงคนนี้สวยนี่ คุณอยู่กับผมคืนหนึ่ง แล้วเรื่องนี้ผมก็จะไม่เอาความ! ”
พูดจบ ก็ยื่นมือเพื่อที่จะดึงตัวเซียวชูหรันเข้ามาในอ้อมกอดตนเอง
เย่เฉินไม่ได้โกรธ แต่หัวเราะและกล่าวว่า “สำหรับเรื่องนี้ พวกเราจะไม่ชดเชย ถ้าตกลงกันไม่ได้ก็โทรศัพท์หาตำรวจจราจร แม้ว่าตำรวจจราจรจะตัดสิน ก็เป็นแกนั่นแหละที่ต้องรับผิดชอบทั้งหมด แกควรจะเป็นคนชดเชยให้พวกเรา เข้าใจไหม? ”
ชายหนุ่มเบ้ปากกัดฟันแล้วกล่าวว่า “แม่งฉิบหายไม่ต้องมาพูดเรื่องไร้สาระ? มาพูดเรื่องตำรวจจราจรกับกู? รู้หรือไม่ว่าคำพูดแค่ประโยคเดียวของกู แม่งทำให้มึงต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่? ”
ในขณะนี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งหน้าจัดเดินลงมาจากรถของชายหนุ่ม เธอชี้ไปที่เย่เฉินและกล่าวอย่างดูถูกว่า “ไอ้ยาจก ยังกล้ามาเอะอะโวยวายที่นี่? รู้ไหมว่ากูมี แฟน ๆ ในติ๊กต็อกสามล้านกว่าคน ถ้ายังไม่ชดใช้เงินอีก เชื่อหรือไม่ว่ากูจะถ่ายรูปยาจกอย่างพวกแก แล้วโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต ให้แฟน ๆ ฉีกเนื้อพวกมึง? ”
เด็กหนุ่มแสดงสีหน้าเรียบเฉยและกล่าวอย่างประจบว่า “โอ้ ที่รัก คุณลงจากรถทำไม? รีบกลับขึ้นไปบนรถ เรื่องแค่นี้สามีเอาอยู่! ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...