ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 318
บทที่ 318
พูดจบ ชายหนุ่มก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นอำมหิต ด่าเย่เฉินว่า “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ทางที่ดี ก็รีบชดใช้เงินมา แล้วก็ขับรถไสหัวออกไป อย่ามาทำให้เสียเวลาที่กูกับแฟนจะไปแช่น้ำออนเซ็น”
เย่เฉินถามด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “ถ้าหากผมไม่ชดใช้ล่ะ? ”
ชายหนุ่มยิ้มอย่างเยือกเย็น แล้วกล่าวว่า “ไอ้ยาจก แม่งชอบเสแสร้งฉิบหาย แกรอดู กูจะให้แกเห็นว่าการไม่ชดใช้เงินมีจุดจบยังไง”
เมื่อพูดจบ ก็ล้วงโทรศัพท์ และกดโทรออก
หลังจากนั้นไม่นาน ฝ่ายโน้นรับสาย ชายหนุ่มก็กล่าวว่า “ผู้จัดการเจิง ฉันมาเที่ยวที่นี่ รถเพิ่งจะถึงที่จอดรถก็ถูกพวกยาจกขูดเป็นรอย ไอ้พวกโง่ไม่อยากจะชดใช้เงินให้ผม แม่งฉิบหายยังเอะอะโวยวายกับผมอีก คุณรีบพาคนมาด้วย”
หลังจากกดวางสาย ชายหนุ่มมองไปที่เย่เฉินด้วยสายตาเย้ยหยันและกล่าวว่า “ไอ้ยาจก ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย ชดใช้เงิน แล้วขอโทษกู มิฉะนั้น เมื่อผู้จัดการเจิงมาแล้ว แกจะได้เห็นดีกัน! ”
เมื่อต่งรั่งหลินเห็นฝ่ายตรงข้ามเรียกคนมา เธอกลัวว่าเย่เฉินจะต้องบาดเจ็บ ก็รีบกล่าวว่า “ได้ ๆ ๆ ถือว่าฉันยอมรับ แกบอกมาเลยว่าจะให้ชดใช้เป็นเงินเท่าไหร่? ”
ชายหนุ่มกล่าวเยาะเย้ยว่า “รถของฉันถูกคุณขูดเป็นรอย ถ้าจะพ่นให้เป็นสีเดิมมันเป็นไปไม่ได้ นี่คือความเจ็บในชั่วชีวิตของกู ยังไงแกก็ต้องจ่ายครึ่งหนึ่ง! กูจะลดให้มึงหน่อย ก็คิดราคาเป็นแปดแสนก็แล้วกัน! ”
อะไรนะ? แปดแสน!? ต่งรั่งลินกล่าวอย่างโมโห “แกนี่มันพูดพล่อย ๆ! รถของแก แม้ว่าจะไปที่โชว์รูมมาเซราติ 4S พ่นสีใหม่อย่างดีรอบคันก็ไม่น่าเกินสองสามพัน แล้วก็บวกแผ่นโลหะ แผ่นละสองพัน ฉันให้แกหนึ่งหมื่นก็ถือว่ามากพอแล้ว! ”
“หนึ่งหมื่น!” ชายหนุ่มถุยเสมหะลงบนพื้น เกือบจะถุยลงบนเท้าของต่งรั่งหลิน และตะโกนด่าว่า “มึงกล้าหาเรื่องกู? รู้ไหมว่ากูทำอาชีพอะไร? อยากให้เรื่องจบด้วยเงินแค่หมื่นเดียว? กูจะบอกมึง วันนี้ถ้าไม่ได้แปดแสนเรื่องไม่จบแน่นอน ถ้าหากเงินไม่พอ ก็เอาบัตรประจำตัวไว้เป็นประกัน แล้วก็ให้เขียนสัญญากู้ยืมเงิน ดอกเบี้ยวันล่ะแปดหมื่น ดอกทบดอก !”
“แก......มันขู่กรรโชกทรัพย์ชัด ๆ! ”
เดิมเขาคิดว่า หากฝ่ายตรงข้ามต่อราคา ตนเองก็จะถอยให้ สุดท้ายถ้ากรรโชกได้เงินมาหนึ่งแสนก็ถือว่าได้กำไรมากแล้ว
ไม่คาดคิดว่า เธอไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ยินยอมจ่ายเงินให้แปดแสน!
ตอนนี้แม่งฉิบได้กำไรเยอะขนาดนี้!
แต่ในตอนนี้นี่เอง เย่เฉินก็มาขัดขวางต่งรั่งหลินและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “อย่าให้เงินเขาแม้แต่แดงเดียว ผมจะคอยดูว่า วันนี้จะลงเอยยังไง! ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...