ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 319
บทที่ 319
เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าเย่เฉินขัดขวางที่จะทำให้ตนเองอดได้เงิน ยังหยิ่งยโสกับตนเอง จึงกัดฟันและกล่าวว่า “ดี ไอ้ยาจกรนหาที่ตายเอง เดี๋ยวถ้ากูไม่ทำร้ายแกจนเกือบตาย กูก็จะไม่แซ่หลิวอีกต่อไป! ”
เย่เฉินกล่าวอย่างเรียบ ๆ “คนอย่างแกทำไมถึงชอบเสแสร้งนัก ผมคิดว่าแกควรจะเปลี่ยนแซ่มาเป็นแซ่แสร้งน่ะ”
แม่งฉิบหาย ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนเส้นเลือดใต้ผิวหนังจะแตก เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้กับเย่เฉินได้ทุกเมื่อ
ขณะนี้ ชายวัยกลางคนที่อ้วน ได้พา รปภ. ที่รูปร่างสูงใหญ่กำยำมาหลายคน วิ่งเข้ามาอย่างรีบเร่ง
เมื่อเห็นว่าเขามาแล้ว ชายหนุ่มหัวเราะทันทีแล้วกล่าวว่า “ผู้จัดการเจิง ไม่เห็นหลายวัน คุณอ้วนขึ้นอีกแล้ว ดูเหมือนว่าชีวิตช่วงนี้จะมีความสุขสดชื่นเสียจริง! ”
ผู้จัดการเจิงหัวเราะฮ่า ๆ กล่าวแบบยกย่องว่า “คุณชายหลิว ชีวิตของผมจะมีความสุขสดชื่นเท่าคุณได้อย่างไร ผมมันก็แค่คนทำมาหากินอยู่ภายใต้ธุรกิจของประธานเฉินเท่านั้น ไม่เหมือนคุณ ตระกูลใหญ่และมีธุรกิจที่ใหญ่โต”
เมื่อพูดถึงจุดนี้ เขารีบถามว่า “ใช่แล้ว คุณชายหลิว ทางนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันครับ? ”
ชายหนุ่มใช้มือชี้ไปที่เย่เฉิน และกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “ไอ้ยาจกนี้แม่งเสแสร้ง ขุดรถของผมเป็นรอยแล้วไม่ยอมชดใช้ แล้วยังมีนิสัยแข็งกร้าว ยังมาเสแสร้งกับผมอีก คุณช่วยจัดการให้ผมที! ”
ผู้จัดการเจิงพยักหน้า แล้วก็มองไปทางเย่เฉิน
หลังจากมองสังเกต เขาพบว่าเย่เฉินสวมชุดธรรมดา บนตัวเขาไม่มีกลิ่นอายเหมือนลูกคนรวย บวกกับขับเมอร์เซเดส-เบนซ์ รุ่นเก่า รู้ว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นคนที่ไม่มีฐานะอะไร เขาจึงกล่าวขึ้นว่า “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน กบในกะลา มึงช่างมีตาหามีแววไม่นัก คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังล่วงเกินใครอยู่? ”
“เขาเป็นใคร? ” เย่เฉินถามอย่างไม่แยแส
ผู้จัดการมองไปที่ชายหนุ่ม แล้วกล่าวว่า “คุณชายหลิวหมิงของตระกูลหลิว ตระกูลหลิวมีทรัพย์สินหลายร้อยล้าน เป็นคนที่คุณไม่สามารถล่วงเกินได้! ”
เมื่อพูดจบ เขาก็กล่าวต่อไปว่า “ถ้าคุณไม่อยากมีปัญหา ก็ทำตามที่ผมบอก จ่ายเงินชดใช้ค่าเสียหายเสีย จากนั้นเคลื่อนรถออกไป อย่าทำให้คุณชายหลิวต้องเสียเวลา”
เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “คุณก็แปลกน่ะ มาถึงแล้วไม่ถามต้นสายปลายเหตุอะไรถูกผิด มาถึงก็มาบอกว่าผมเป็นตัวปัญหา แล้วก็จะให้ผมชดใช้เงิน? ”
เย่เฉินหลี่ตาลงเล็กน้อย มองไปหลิวหมิงด้วยแววตาที่เย็นชาแล้วกล่าวว่า “เป็นคนทางที่ดีที่สุดคือเว้นทางเดินไว้ให้ตนเองเส้นหนึ่ง อย่าเล่นจนตัวเองต้องตาย”
หลิวหมิงยื่นมือ แล้วผลักเย่เฉิน ยิ้มเยาะเย้ยแล้วกล่าวว่า “ไอ้หยา ยาจกอย่างแกจะมาเสแสร้งทำไม กูไม่ชอบไว้ทางเดินสุดท้ายให้ตนเอง แกจะทำอะไรกูได้!”
ผู้จัดการเจิงโบกมือ ให้ รปภ. ล้อมเย่เฉินไว้ แล้วกล่าวว่า “ไอ้ยาจก รีบปล่อยคุณชายหลิว ถ้าหากแกทำให้คุณชายหลิวบาดเจ็บ ใช้ชีวิตแกชดใช้ก็ยังไม่พอ!”
เย่เฉินไม่สนใจไยดีคำพูดไร้สาระของเขา เย่เฉินยกขาข้างหนึ่ง เตะไปที่ท้องของหลิวหมิง ทำให้เขากระเด็นออกไป
หลิวหมิงรู้สึกเจ็บแปลบที่ท้อง ราวกับว่าลำไส้ของเขาแตก และกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ผู้จัดการเจิง ฆ่ามัน! แม่งฉิบหาย! กล้าทำร้ายฉัน! เอามันให้หนัก ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นฉันรับผิดชอบเอง ! ”
ผู้จัดการเจิงกำลังจะออกคำสั่ง ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงหนึ่งดังออกมา
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...