ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3155

ซูรั่วหลีรีบกล่าว: “แม่ ฉันไปโทรหาอาจารย์เย่ ถ้าเขาต้องการ ฉันอยากตามเขาไปด้วย!”

เหออิงซิ่วพูดอย่างลำบากใจเล็กน้อย: “รั่วหลี่ แกลืมแล้วเหรอว่าอาจารย์เย่กำชับไว้แล้ว ตอนนี้เขายังไม่ให้แกปรากฏตัวในวงสังคม ถึงยังไงตัวตนของแกละเอียดอ่อนมาก เขาถึงขั้นไม่ต้องการให้พวกตาและน้าของแก รู้ว่าแกยังมีชีวิตอยู่”

ซูรั่วหลีกล่าวอย่างหนักแน่นว่า: “งั้นฉันก็จะถามเขา ถ้าไม่ได้จริงๆ ฉันจะได้ปลอมตัวเป็นคนใช้หญิงข้างกายเขา ถ้าไม่ได้ก็ปลอมตัวเป็นชายแต่งหญิงเพื่อเป็นผู้ช่วยก็ได้”

เหออิงซิ่วพูดอย่างหมดความอดทนว่า: “งั้นแกควรถามอาจารย์เย่ด้วยตัวเอง แต่แกก็ต้องระวังท่าทีและน้ำเสียงในการพูด ถ้าตอนนั้นไม่ให้แกไปล่ะก็ แกก็อย่ายืนกรานให้มากเกินไป เกรงว่าเขาจะคิดว่าแกเป็นคนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร”

“โอเคแม่”

ซู่รั่วหลีตอบกลับ รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เดินไปในห้องนอน โทรหาเย่เฉิน

เย่เฉินกำลังกลับไปที่เมืองในเวลานี้

เมื่อรับสายซูรั่วหลี่ ให้เขารู้สึกประหลาดใจ และรู้สึกเหมือนว่าเป็นไปตามหลักธรรมชาติของมนุษย์ที่ต้องเจอ

ทันใดนั้นเขารับสาย ยิ้มและถามว่า: “รั่วหลี่ โทรมาทำไมตอนนี้เหรอ?”

ซูรั่วหลี่รีบกล่าว: อาจารย์เย่ ฉันได้ยินคุณไปเย่นจิง และยังให้พวกตาของฉันไปช่วยเหลือ ดังนั้นอยากถามคุณว่า พาฉันไปด้วยได้ไหม?”

เย่เฉินคิดแล้ว เอ่ยปากพูดว่า: “รั่วหลี่ ตอนนี้ตัวตนของคุณละเอียดอ่อนมาก คนญี่ปุ่นจนถึงตอนนี้ยังตามหาคุณอยู่ทุกที่ ฉันเชื่อว่าพวกเขาอยู่ที่เย่นจิงจะต้องมีผู้สอดแนมและคอยเป็นหูเป็นตาสอดส่องมากมาย ดังนั้นตอนนี้คุณยังไม่ต้องออกมาปรากฏตัวในวงสังคมก่อน”

ซูรั่วหลี่พูดอย่างกังวลใจเล็กน้อยว่า: “อาจารย์เย่ ความแกร่งของรั่วหลี่แม้ว่าไม่กล้าพูดว่าจะโดดเด่นมาก แต่จะไม่มีทางถ่วงคุณไว้แน่นอน และก็สามารถแบ่งเบาความกังวลของคุณในระดับหนึ่ง! ขอร้องคุณให้พาฉันไปด้วยเถอะ ฉันปลอมตัวให้ก็ได้ ไม่ให้ใครมองออกแน่ ขอร้องคุณพาฉันไปด้วยเถอะ!”