ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3156

ซูเฉิงเฟิงได้ยินถึงสิ่งเหล่านี้ คนทั้งคนพูดถามอย่างค่อนข้างตกใจว่า ： “พั่วจวิน ก่อนหน้านี้ไม่ได้บอกว่ารอถึงวันที่5แล้วจะจัดการตระกูลเย่เหรอ วันที่6ค่อยย้ายโลงศพพ่อแม่คุณเข้าไปในภูเขาว่านหลิงซานเหรอ？”

“เปลี่ยนแล้ว” ว่านพั่วจวินพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมและเฉียบขาด: “สำนักว่านหลงเกิดปัญหาบางอย่างที่เมืองนอกแล้ว ฉันจำเป็นต้องจัดการตระกูลเย่ให้เรียบร้อยแล้วรีบไปที่ตะวันออกกลาง อีกอย่างฉันยิ่งรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆว่า ในพิธีบูชาบรรพบุรุษในวันนั้นของตระกูลเย่ ย้ายโลงศพของพ่อแม่ฉันเข้าไป ยิ่งจะทำให้ตระกูลเย่เสียหน้า ！”

ซูเฉิงเฟิงรีบพูดกล่าวว่า : “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว！พิธีบูชาบรรพบุรุษของตระกูลเย่ สิ่งที่บูชาเซ่นไหว้คือบรรพบุรุษนับร้อยกว่าหลายร้อยปีมาแล้ว ถ้าหากในวันเช็งเม้งวันนั้นคุณทำให้พวกเขาไม่สามารถกราบไหว้บรรพบุรุษได้ และเปลี่ยนเป็นกราบไหว้พ่อแม่ของคุณ งั้นหน้าตาของตระกูลจะต้องอันตรธานหายไป！ ”

ว่านพั่วจวินยิ้มอย่างเยือกเย็นพร้อมพูดว่า ： “สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่แค่สิ่งเหล่านี้เท่านั้น！ฉันอยากจะขุดโลงศพบรรพบุรุษของตระกูลเย่ออกมาทั้งหมด ทำให้ศพของพวกมันถูกเปิดเผยในหุบเขาและท้องทุ่ง เพื่อที่จะได้มีพื้นที่ไว้ให้พ่อแม่ของฉัน！ อีกอย่าง ฉันก็จะขุดเย่ฉางอิงออกมา นำขี้เถ้าของเขามาทำลาย！ถึงตอนนั้น คุณจะได้เห็นทุกอย่างกับตาตัวเอง”

“ไอ้หยา！งั้นก็ช่างโชคดีซะเหลือเกิน ช่างโชคดีซะเหลือเกิน！！！” ซูเฉิงเฟิงพูดติดต่อกันด้วยความตื่นเต้นมากว่า : “พั่วจวินคุณวางใจได้ พรุ่งนี้ผมกลับไปเย่นจิง！เช้าตรู่ของวันที่ 5 เมษายน แม้ว่าจะต้องตาย ผมก็จะไปตรงเวลาอย่างแน่นอน”

“โอเค” ว่านพั่วจวินพูดตรงๆไปว่า: “งั้นก็เจอกันวันที่ 5เมษายน！”

ซูเฉิงเฟิงยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ว่านพั่วจวินวางสายไปแล้ว

ในเวลานี้ ซูเฉิงเฟิงพูดกล่าวกับซูอานสุ้นพ่อบ้านที่อยู่ข้างกายด้วยความตื่นเต้นที่ไม่อาจจะเก็บซ่อนได้ว่า ： “อานสุ้นเก็บของ เตรียมขึ้นเครื่องบิน พวกเราจะกลับเย่นจิงแล้ว！”