“ดี!”เย่เฟิงพยักหน้า แล้วพูดอย่างพึงพอใจว่า“ฉันจะไม่เอาเปรียบแก”
เย่เห้าในตอนนี้อดที่จะถามด้วยสีหน้าไม่เข้าใจว่า“จริงสิพี่เฟิง พี่ไปรับเย่เฟิงมันก็ไว้หน้าเขามากแล้วนะ ทำไมต้องให้พี่สะใภ้ไปด้วยล่ะ?พี่สะใภ้ยังไงก็เป็นเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ยุโรป ไปรับไอ้ขอทานนั่นด้วย ไม่ต้องไว้หน้าเขาขนาดนั้นก็ได้มั้ง?”
เย่เฟิงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน แล้วกล่าวว่า“ฉันจะให้มันเห็นเฮเลน่า ให้มันรู้ว่ามันกับฉันแตกต่างกันแค่ไหน!กู้ชิวอี๋แห่งตระกูลกู้นั่นไม่เลวก็จริง แต่รูปลักษณ์และบุคลิก ยังสู้เฮเลน่าไม่ได้อยู่ดี!”
“แน่นอนอยู่แล้ว!”เย่เห้าอดที่พูดด้วยสีหน้าสะท้อนใจไม่ได้ว่า“เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง แค่รูปร่างของพี่สะใภ้ ก็เพียงพอที่จะบดขยี้กู้ชิวอี๋ได้แล้ว พูดตรงๆนะพี่ ผู้หญิงยุโรปมีข้อได้เปรียบในรูปร่าง แค่สูงไม่พอ ขายังเรียวเล็กและสูงยาวด้วย ผู้หญิงที่มีขาวเรียวยาวอย่างพี่สะใภ้ งอกออกมาจากอัตราส่วนทองคำ !”
พูดถึงตรงนี้ เย่เห้าก็มองเย่เฟิงด้วยสีหน้าอิจฉา แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“พี่เฟิง จากนี้ไปพี่โชคดีใหญ่แล้วนะ……”
เมื่อเย่เฟิงได้ยินเย่เห้าชื่นชมเฮเลน่าขนาดนี้ ในใจของเขาเองก็รู้สึกยินดีปรีดามาก
ผู้ชายทุกคนล้วนทระนงในเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว เมื่อเห็นว่าคู่หมั้นของตัวเองถูกเย่เห้าชื่นชมขนาดนี้ ในใจของเย่เฟิงก็รู้สึกพองโตจนแทบระเบิด
เฮเลน่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดีที่สุดในโลกจริงๆ เย่เฟิงทายาทเศรษฐีที่นอนกับผู้หญิงมานับไม่ถ้วน พอพบกับเฮเลน่าเป็นครั้งแรก เขาก็ยอมแพ้ในทันที แล้วตกอยู่ในภวังค์
ด้วยเหตุนี้ เย่เฟิงจึงอยากพาเฮเลน่าไปรับเย่เฉินด้วยกัน
แบบนี้ถึงจะทำให้เย่เฟิงที่พึ่งมาถึงเย่นจิง รู้ตัวว่าเขาแตกต่างจากตนเองมากแค่ไหน!
……
ผ่านไปไม่นาน ถังซื่อไห่ก็ได้จัดขบวนรถโรลส์-รอยซ์เสร็จ
หนึ่งในนั้น ยังมีรถเจ้าหน้าที่ดูแลแขกที่ยาวเป็นพิเศษคันหนึ่ง
……
ขบวนรถเดินหน้ามายังสนามบิน ภายในรถโรลส์-รอยส์เพิ่มความยาว เย่เฟิงพูดกับเย่เห้าอย่างหงุดหงิดว่า“ไปเปิดไวน์แดง แล้วรินให้ฉันแก้วหนึ่ง”
เย่เห้าเห็นสีหน้าของเย่เฟิงไม่สบอารมณ์ เขาหยิบไวน์แดงชั้นดีมาจากบาร์ แล้วถามเขาอย่างกล้าๆกลัวๆว่า“เอ่อคือ……พี่เหิงครับ ว่าที่พี่สะใภ้ของผม……ดูเย็นใจไปหน่อยรึเปล่าครับ?”
เย่เฟิงคิดไม่ถึงว่า คำพูดของเย่เห้าจะพูดแทงใจดำตนเอง
เขาจึงพูดอย่างทุกข์ใจว่า“เฮเลน่าผู้หญิงคนนี้ เย็นชาไปหน่อยก็จริง ได้ยินมาว่าปกติเธอทำอะไรไม่ค่อยถูกต้องถูกวิธีเท่าไร เลยไม่เป็นที่โปรดปรานของคนอื่น จนเธอถูกถอดยศมกุฎราชกุมารไป”
เย่เห้าพยักหน้าตาม แล้วกล่าวว่า“เห้อ ความจริงแบบนี้ก็ดี ถ้าพี่สะใภ้ยังเป็นมกุฎราชกุมาร ก็คงไม่ได้เกี่ยวดองกับตระกูลเย่แล้ว พี่อย่าใจร้อนไปนะครับ เพราะใจร้อนก็กินเต้าหู้ร้อนไม่ได้อยู่ดี”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...