ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3168
เมื่อเห็นกู้ชิวอี๋ เย่เฉินก็รู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เขาเร่งฝีเท้าก้าวไปยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ แล้วถามอย่างยิ้มๆว่า“มานานรึยัง？”
กู้ชิวอี๋ก้าวไปข้างหน้าควงแขนเขา แล้วแกว่งไปมา พลางหัวเราะยิ้มแย้มกล่าวว่า“ไม่นานเท่าไรค่ะ พึ่งดูหนังไปครึ่งเรื่องเอง”
พูดจบ เธอก็รีบดึงเย่เฉินไปทางรถ แล้วบ่นว่า“คุณพ่อกับคุณแม่ทำอาหารเต็มโต๊ะเลยค่ะ รอต้อนรับพี่กันอยู่ที่บ้านแล้วค่ะ！เรารีบกลับกันเถอะค่ะ！”
เย่เฉินพูดอย่างยิ้มๆว่า“ไม่ต้องรีบก็ได้ เหล่าเฉินยังอยู่ข้างหลัง ฉันขอคุยกับเขาก่อน”
กู้ชิวอี๋ในเวลานี้พึ่งเห็นเฉินจื๋อข่ายที่กำลังเดินลงจากบันไดเครื่องบิน เธอจึงกล่าวอย่างเขินๆว่า“ขอโทษนะคะผู้จัดการทั่วไปเฉิน ฉันไม่ได้สังเกตเห็นคุณด้วย！”
เฉินจื๋อข่ายรีบกล่าว“คุณกู้พูดเกินไปแล้วครับ เวลาแบบนี้ ในสายตาของคุณจะมีคนอื่นๆได้ยังไงกันล่ะ”
เมื่อกู้ชิวอี๋ได้ยินอย่างนั้น แก้มของเธอก็ร้อนฉ่า แต่เธอก็ยังคงชูนิ้วโป้งให้กับเฉินจื่อข่าย แล้วกล่าวชื่นชมว่า“สมกับเป็นผู้จัดการทั่วไปเฉินจริงๆ พูดเก่งจริงๆ！”
พูดจบ เธอก็พูดขึ้นมาอีกว่า“ผู้จัดการทั่วไปเฉินคะ พ่อกับแม่ฉันรอพี่เย่เฉินอยู่ที่บ้านแล้วค่ะ เราขอตัวก่อนนะคะ！”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“คุณกู้ครับระหว่างทางขับรถระวังๆนะครับ”
เมื่อพูดจบ รถโรลส์-รอยส์สีดำแปดคันก็เข้ามาจอดในโรงเก็บเครื่องบิน
รถทั้งแปดคันนี้จอดขวางเป็นหน้ากระดาน โดยแต่ละคันมีกระจังหน้ารูปทรงศาลเจ้าของโรลส์-รอยซ์สุดคลาสสิกที่ด้านหน้า รวมถึงนางอัปสรที่ทำจากทองคำบริสุทธิ์
หลังจากนั้นไม่นาน รถทั้งแปดคันก็พากันเปิดออก นอกจากบอดี้การ์ดที่สวมชุดสีดำของตระกูลเย่ ถังซื่อไห่ เย่เฟิง เย่เห้า รวมถึงเฮเลน่า ทุกคนต่างพากันเดินลงมาจากรถ
เมื่อถังซื่อไห่เห็นเย่เฉิน เขาก็รีบก้าวมาข้างหน้าแล้วกล่าวทักทายอย่างนอบน้อมว่า“คุณชายเฉินครับ เดินทางมาเหนื่อยไหมครับ！”
เย่เห้ามองไปที่เย่เฉิน แล้วหัวเราะแหะๆพลางกล่าวว่า“พี่รอง ผมคิดว่าชาตินี้จะไม่มีโอกาสเจอพี่แล้ว คิดไม่ถึงว่าเราจะได้พบเจอกันอีกครั้ง”
เย่เฉินพูดอย่างยิ้มๆว่า“แกพูดอะไรกันน่ะ เย่เฉินตกระกำลำบากอยู่ข้างนอก เขาไม่ได้ตายสักหน่อย”
“ใช่ๆๆ！”เย่เห้ารีบพยักหน้าแล้วพูดว่า“พี่ใหญ่พูดถูก พี่รองอย่าแปลกใจไปเลยนะครับ ผมชอบพูดเล่น ผมพึ่งเรียนMBAปริญญาโทกลับมาจากอเมริกา ไม่ได้เรียนต่อปริญญาเอก การศึกษาไม่สูง ถ้าผมพูดผิดอะไรไปพี่อย่าถือสาเลยนะครับ”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างยิ้มๆ
เขารู้ดีว่าวันนี้ที่สองพี่น้องมารับตนเองไม่ได้หวังดีอะไรหรอก คนหนึ่งประชดที่ตนเองร่อนเร่พเนจรอยู่ต่างประเทศมายี่สิบปี คนหนึ่งประชดที่ตนไม่ได้เคยได้ร่ำเรียนหนังสือ
แต่ เรื่องพวกนี้สำหรับเย่เฉินแล้วไม่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร ถึงพ่อของพวกเขาสองคนจะยืนอยู่ตรงนี้ เย่เฉินก็ไม่มองพวกเขาหรอก ดังนั้นจึงไม่เห็นตัวตลกอย่างสองพี่น้องอยู่ในสายตา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...