ในตอนที่เย่เฉินกัยกู้เย้นจงพ่อแม่ลูกทั้งสามคนกำลังชนแก้วกันอยู่นั้น เย่เฟิงก็ส่งเฮเลน่ากลับโรงแรม แล้วกลับไปยังตระกูลเย่เพื่อรายงาน
เย่โจงฉวนเห็นว่าเย่เฉินไม่ได้กลับมาด้วย จึงรีบถามว่า“เกิดอะไรขึ้น?เฉินเอ๋อล่ะ?ไม่ได้กลับมากับพวกแกหรอ?”
เย่เฟิงจะรอกลับมาฟ้อง เมื่อได้ยินเย่โจงฉวนเอ่ยถาม แล้วกล่าวโทษด้วยความโกรธ“คุณปู่ครับ เย่เฉินไอ้หมอนั่นมันทำเกินไปแล้ว!คนของเราเยอะขนาดนี้ เคลื่อนทัพออกไปรับเขา เขาไม่มาก็ช่างเถอะ ยังพูดจาไร้มารยาทกับคุณปู่อีกด้วย!ผมพูดกับเขาครั้งแล้วครั้งเล่า บอกว่าคุณปู่กำลังรอเขากลับบ้าน แต่เขากลับบอกว่าจะทำอะไรก็เชิญ ไม่มีใครอยู่ในสายตาเลย!”
เย่โจงฉวนขมวดคิ้วเบาๆ แล้วถามเขาว่า“แล้วเฉินเอ๋อไปไหน?”
“ไปตระกูลกู้แล้วครับ”เย่เฟิงพูดอย่างหงุดหงิด“กู้ชิวอี๋คนของตระกูลกู้นั่นขับรถไปรับเขา แล้วไปด้วยกันทั้งสองคน”
เย่โจงฉวนพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดอย่างเรียบเฉย“ไปก็ไปสิ ไปกับตระกูลกู้น่ะสิดี”
พูดจบ เขาก็มองไปที่ถังซื่อไห่ แล้วถามว่า“ซื่อไห่ แกได้พูดกับเฉินเอ๋อไหม พรุ่งนี้ไม่ว่ายังไงให้เขามาที่บ้านหน่อย?”
ถังซื่อไห่รีบก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า“เรียนคุณท่าน ผมพูดกับคุณชายเฉินแล้วครับ เขาบอกว่าจะหลับมาที่บ้านตอนเช้าครับ”
“งั้นก็ดี”เย่โจงฉวนรู้สึกเบาใจลง แล้วกล่าวว่า“ในเมื่อเขาอยากมาพรุ่งนี้ งั้นก็รอเขาเถอะ”
เย่เฟิงคิดไม่ถึงว่า ตนพึ่งมาหาคุณปู่เพื่อฟ้องเรื่องที่เกิดขึ้น ฟ้องว่าเย่เฉินไม่เชื่อฟังคุณท่าน แต่คุณท่านกลับไม่โกรธแม้แต่น้อย
เขาอดสบถด่าในใจไม่ได้“ปกติคุณท่านให้ความสำคัญกับกฎระเบียบของตระกูล แต่พอมาถึงเย่เฉิน ทำไมถึงได้มีความคิดแยกเป็นสองทางแบบนี้?ถ้าเป็นเย่เฉินจะไม่รักษากฎก็ได้ จะไม่เชื่อฟังเขาก็ไม่ว่าอะไร?มีสิทธิ์อะไรกัน?”
เย่เฟิงรีบพูดอย่างไม่พอใจว่า“คุณปู่ครับ!ยังมีเรื่องหนึ่งครับ ผมต้องขอให้คุณปู่ช่วยผมทวงคืนยุติธรรมด้วย!”
เมื่อเย่โจงฉวนได้ฟังจบ เขาก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
เฮเลน่าเป็นว่าที่พี่สะใภ้ของเย่เฉิน แน่นอนว่าเย่เฉินควรรักษาระยะห่าง การจับมือของคนอื่นแบบนี้ มันดูค่อนข้างหยาบคาย
ดังนั้น เขาจึงขมวดคิ้วถามเย่เฟิงว่า“แกว่าเฉินเอ๋อพูดจาไร้สาระ ตกลงเขาพูดอะไรไป?”
เย่เฟิงพูดอย่างโกรธเคืองว่า“เขาบอกว่าเฮเลน่าอาการไม่ดี ช่วงนี้ให้ระวังอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ ยังจับมือของเฮเลน่าด้วย แล้วบอกว่าให้เฮเลน่ากัดปลายนิ้วมือข้างขวาในตอนที่คับขัน!นี่มันไร้สาระทั้งเพไม่ใช่หรอครับ?ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน ว่าให้กัดปลายนิ้วมือแล้วจะได้ผล!ผมว่าเขาแค่อยากจะแตะอั๋งเฮเลน่าก็เท่านั้นแหละ!”
เวลานี้เอง เย่ฉางโคงพ่อของเย่เฟิงที่อยู่ข้างๆก็รีบก้าวออกมาหนึ่งก้าว แล้วพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่า“พ่อครับ!เฮเลน่าเกิดในราชวงศ์เหนือ เธอมีกฎเกณฑ์และมารยาทมากมาย หากเหตุการณ์ในวันนี้ทำให้เธอรู้สึกแย่เกี่ยวกับตระกูลเย่ของเรา บางทีตระกูลเย่ของเรากำลังจะสร้างเรื่องอื้อฉาวระดับนานาชาติ!ถ้าเป็นแบบนั้น ตระกูลเย่ของเราก็จะอับอายขายขี้หน้าไปถึงต่างประเทศ!!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...