ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3181

เย่ฉางหมิ่นแสร้งหัวเราะแล้วพูดว่า“โธ่เฮเลน่า เธอคงพูดหนักเกินไปแล้ว ทำไมถึงพูดถึงเรื่องสิทธิมนุษยชนล่ะ？ไม่มีใครอยากลิดรอนสิทธิของเธอนะ แค่อยากให้เธอตรวจร่างกายเท่านั้น เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ร่างกายของเธอมีปัญหา”

เฮเลน่าพูดอย่างจริงจังว่า“การตอบสนองที่ตรงไปตรงมาที่สุดก็คือ ถ้าฉันไม่อยากรับการตรวจร่างกาย ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถบีบบังคับให้ฉันตรวจร่างกายได้ ถ้าฉันไม่มีแม้แต่อิสระ ไม่ได้การเคารพแม้แต่สิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐาน งั้นฉันจะพิจารณาเรื่องการแต่งงานในครั้งนี้ค่ะ！”

เย่ฉางหมิ่นเห็นเฮเลน่ามีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้ และยังทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ขึ้น เธออดที่จะบ่นในใจไม่ได้ว่า“เฮเลน่าผู้หญิงคนนี้ ใช้วิธีทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่กับฉันงั้นหรอ ยังใช้วิธีขัดขวางตัวเอง ฉลาดจริงๆ！ดูท่าเธอจะไม่ยอมตรวจร่างกายจริงๆแล้วล่ะ！”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่ฉางหมิ่นก็รู้ดีว่า ตอนนี้ตนเองไม่สามารถบีบบังคับเธอได้

ไม่อย่างนั้น ดีไม่ดีองค์หญิงแห่งราชวงศ์ยุโรปคนนี้จะกลับบ้านทันที

และท่าทีของเฮเลน่า ก็ทำให้เธอมั่นใจในการตัดสินใจของตนเอง

“ดูท่า เฮเลน่า อาจจะมีความลับปิดบังเรื่องสุขภาพของตัวเอง……”

เมื่อคิกได้ดังนั้น เธอก็ไม่กล้าตัดสินใจอย่างวู่วาม ทำได้เพียงแค่กล่าวขอโทษกับเฮเลน่า“โธ่ เฮเลน่า ฉันไม่ได้รู้ว่าเธอจะหวั่นไหวต่อเรื่องแบบนี้มาก ขอโทษด้วยนะ！แต่เธออย่าโกรธไปเลยนะ ฉันไม่ได้มีความคิดจะบีบบังคับอะไรเธอเลย เรื่องการตรวจร่างกายเดิมทีก็ทำเพื่อสุขภาพร่างกายของเธอ แต่ก่อนอื่นก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเธออยู่ดี ในเมื่อเธอไม่ยินดีให้ตรวจ งั้นเราก็จะไม่ตรวจจ๊ะ”

ในที่สุดเฮเลน่าก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก สีหน้าของเธอดีขึ้น แล้วกล่าวว่า“ขอโทษด้วยนะคะ คุณผู้หญิงเย่ ฉันไม่ได้โกรธหรอกค่ะ แค่คิดว่า ฉันควรได้ความเคารพในเรื่องนี้ เมื่อกี้ฉันพูดจาไร้มารยาทเกินไป หวังว่าคุณจะเข้าใจนะคะ”

“เข้าใจจ๊ะเข้าใจ！”เย่ฉางหมิ่นพยักหน้า แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“ฉันเข้าใจความหมายของเธออยู่แล้ว”

“งั้นก็ดีแล้วค่ะ”แล้วเฮเลน่าก็พูดขึ้นอีกว่า“คุณผู้หญิงเย่คะ ฉันรู้สึกง่วงแล้ว อยากจะพักผ่อนสักหน่อย นอนพักสักงีบ ดังนั้นถ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ฉันขอกลับห้องนอนก่อนนะคะ”

เย่ฉางหมิ่นพูดอย่างยิ้มๆ“จ๊ะๆๆ เธอกลับไปพักผ่อนเถอะ ไปแช่น้ำ แล้วนอนพักสักงีบ เดี๋ยวตอนค่ำฉันจะให้เสี่ยวเฟิงมารับเธอ ไปทานข้าวนะจ๊ะ”

เฮเลน่าฝืนหัวเราะ“ตอนค่ำค่อยว่ากันนะคะ”

ถังซื่อไห่ถามอย่างแปลกใจ“คุณหนูใหญ่ ทำไมหรอครับ？ไม่ตรวจร่างกายแล้วหรอ？”

เย่ฉางหมิ่นพึ่งแสร้งหัวเราะกับเฮเลน่าอยู่ตั้งนานสองนาน รู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์ เธอจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรว่า“ทำบ้าอะไร！องค์หญิงทรงบอกแล้วว่า ให้เคารพสิทธิของเธอ สิทธิมนุษยชนของเธอก็คือการไม่ยอมรับการตรวจร่างกาย”

พูดจบ เย่ฉางหมิ่นก็บ่น อย่างไม่พอใจว่า“เป็นแค่องค์หญิงประเทศเล็กๆในยุโรป ยังมาทำตัววางท่าวางทางกับฉันอีก！ใจขนาดนี้ ฉันว่าเธอต้องมีความลับอะไรซ่อนไว้แล้วไม่กล้าให้เรารู้แน่！”

ถังซื่อไห่พยักหน้า แล้วถามอย่างนอบน้อมว่า“คุณหนูครับ งั้นตอนนี้ควรทำยังไงดีล่ะ？”

เย่ฉางหมิ่นโบกมือไปมาอย่างหงุดหงิด“ยังจะทำอะไรได้อีกล่ะ ก็กลับน่ะสิ！ฉันคิดว่าองค์หญิงยุโรปเหนือคนนี้จะต้องมีเรื่องโกหกอะไรแน่ ฉันต้องกลับไปพูดกับคุณท่านให้รู้เรื่อง！”

พูดถึงตรงนี้ เย่ฉางหมิ่นก็พูดด้วยสีหน้าไม่พอใจว่า“การอภิเษกสมรสกับราชวงศ์เป็นเรื่องดี แต่ถ้าพวกเขาส่งคนขี้โรคมาให้เรา เราก็ไม่สามารถรับมั่วๆได้！ถ้าเธอแต่งงานมาสองสามปีแล้วมาตายที่เรา ถึงเวลานั้นคนของยุโรปก็จะก่นด่าสาปแช่งเราน่ะสิ？”