คำพูดของกู้เย้นจง ทำให้ภายในใจของเย่เฉินไม่อาจสงบสุขได้
พอนึกถึงพ่อที่เดินทางออกจากเย่นจิง ด้วยความผิดหวังและความไม่อยากยอมแพ้ต่อโชคชะตา แล้วต้องตายอยู่ต่างแดน ในใจของเย่เฉินก็เจ็บเหมือนมีมีดมากรีด
เมื่อก่อน เขาไม่อยากข้องเกี่ยวกับตระกูลเย่ เพราะเขารู้ดีว่า พ่อกับตระกูลเย่ขัดแย้งกัน กระทั่งตระกูลเย่ต้องรับผิดชอบ ที่ทำให้พ่อแม่ของเขาต้องตาย
ด้วยเหตุนี้เอง เขาถึงหลบหลีกจากตระกูลเย่ พยายามไม่ไปข้องเกี่ยวกับตระกูลเย่
แต่คำพูดของกู้เย้นจงทำให้เขาเข้าใจแล้วว่า พ่ออยู่ในตระกูลเย่ อันที่จริงแล้วเขาไม่อยากยอมแพ้ต่อโชคชะตา!
เพราะ ตอนนั้น ตระกูลเย่ติดค้างเขา!ติดค้างความกระตือรือร้นของเขา!ติดค้างช่วงชีวิตในวัยที่สวยงามของเขา!
เป็นอย่างที่กู้เย้นจงพูด พ่อของเขาตายเพราะความเกลียดชัง ตนในฐานะลูกชายคนเดียวของเขา ไม่เพียงแต่ต้องทวงความยุติธรรมให้เขา ยิ่งต้องแบกรับความหวังของเขา ทำตามคำสั่งเสียของเขา!
แบบนี้ ถึงจะสามารถปลอบโยนดวงวิญญาณของเขาบนสวรรค์ได้อย่างแท้จริง!
ไม่เช่นนั้น ถึงตนจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน จะรวยแค่ไหน ถ้าเขาไม่สามารถสืบทอดคำสั่งเสียของเขาได้ ในจุดนี้ ตนก็ไม่สามารถเติมเต็มความหวังของพ่อก่อนตายได้!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็รินเหล้าให้ตัวเองจนเต็มแก้วอย่างเงียบๆ แล้วยกแก้วขึ้นด้วยสองมือ จากนั้นก็พูดกับกู้เย้นจงอย่างหนักแน่นว่า“ลุงกู้ครับ ขอบคุณสำหรับการชี้แนะของคุณลุงนะครับ!ผมจะสืบทอดคำสั่งเสียของคุณพ่อ เป็นผู้นำของตระกูลเย่ ให้ตระกูลเย่ก้าวไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก!”
พูดถึงตรงนี้ เขาพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“ก่อนที่จะบรรลุเป้าหมายสูงสุด ผมจะทำให้ทั้งตระกูลเย่ยอมจำนนต่อผม!ผมจะทำให้ตระกูลเย่ก้าวเดินตามผม!ไม่ว่าใครหน้าไหน จะเป็นเหมือนยี่สิบปีก่อนไม่ได้ ทิ้งพ่อไว้กลางทางของภูเขา!”
“ดี!”กู้เย้นจงตื้นตันใจมาก เขาตะโกนเสียงดัง แล้วลุกขึ้น“เฉินเอ๋อ!ไม่ว่าจะตอนไหน ขอให้นายจำไว้ว่านายเป็นลูกชายของเย่ฉางอิง!นายจะต้องแบกรับความหวังของพ่อนาย ไปยืนบนจุดสูงสุดของโลก ให้ตระกูลเศรษฐีชั้นนำยอมจำนนต่อนาย!ให้ตระกูลเย่ ตระกูลซู ทำให้ตระกูลรอธส์ไชลด์ คุกเข่าอยู่ต่อหน้าของนาย ให้เกียรติและเคารพนาย!”
ว่านพั่วจวินจะต้องปรากฏตัวขึ้นด้วยพลังที่คิดว่าจะสามารถเหยียบย่ำตระกูลเย่ได้ สิ่งนี้ สำหรับตระกูลเย่แล้วมันคือหายนะ แต่สำหรับตนแล้ว มันคือโอกาส!
เขาว่ากันว่าคุณไม่สามารถสร้างใหม่ได้โดยไม่ทำลายของเก่า
ตระกูลเย่อยู่ภายใต้การนำพาของคุณท่านเย่ เติบโตอย่างมั่นคง ถ้าหากตนเองกลับมาแย่งอำนาจของเขาอย่างไร้เหตุผล ตนจะต้องถูกทุกคนตราหน้าว่าเป็นคนอกตัญญู
ดังนั้น อยากจะแย่งอำนาจของคุณท่าน ก็จะต้องมีเหตุผล
และว่านพั่วจวิน ก็เป็นโอกาสที่ดีที่สุด!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็แอบพูดในใจว่า“ให้ว่านพั่วจวินออกโรงก่อน แล้วแสดงดีๆ ให้เขาจู่โจมให้ตระกูลเย่พังพินาศไปก่อน ในตอนที่ร่วงหล่น ให้ฉันเย่เฉินรับช่วงต่ออำนาจของตระกูลเย่!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...