เย่เฉินคิดไม่ถึงว่า หลินหว่านชิวจะเตรียมชุดสูทให้ตนเองโดยเฉพาะ
ในขณะที่กำลังมึนงง กู้เย้นจงที่อยู่ข้างๆก็พูดอย่างยิ้มๆว่า“น้าหลินของนายน่ะกลัวว่าตอนที่นายเดินทางมาถึงเย่นจิง จะไม่ได้เตรียมชุดสูทมาด้วย ดังนั้นเลยให้ช่างตัดชุดสูทที่ดีที่สุดในลอนดอนตัดให้นาย”
เย่เฉินกล่าวขอบคุณ“ขอบคุณนะครับน้าหลิน!”
หลินหว่านชิวพูดอย่างยิ้มๆว่า“นายยังต้องเกรงใจอะไรกับน้าอยู่ล่ะ ไซส์ของชุดสูทน้าเดาเอาแล้วส่งให้เขาไป ไม่รู้ว่านายจะสวมพอดีตัวไหม รีบไปลองดูเถอะ”
เวลานี้เอง กู้ชิวอี๋ที่สวมชุดนอนกระโปรงกำลังหาวหวอดๆเดินออกมาจากห้อง แล้วหัวเราะแหะๆ“พี่เย่เฉินคะ แม่ของฉันสั่งตัดชุดสูทไว้ให้พี่หล่อมากเลยค่ะ ได้ยินมาว่าประธานาธิบดีมากมายในยุโรปกับอเมริกาเหนือ ล้วนเป็นลูกค้าประจำของช่างคนนี้!พี่รีบไปลองชุดเถอะค่ะ!”
เย่เฉินไม่อาจปฏิเสธได้ แล้วเดินตามสองแม่ลูกมาที่ห้องแต่งตัว
วอล์คอิน คอร์เซ็ตที่ใหญ่กว่าห้องนอนปกติของตระกูลกู้ มีความกว้างอย่างน้อยสี่สิบตารางเมตร หลินหว่านชิวพาเย่เฉินมาที่หน้ากระจกบานใหญ่บนผนัง หลังจากนั้นก็หยิบชุดสูทใหม่สีดำ ออกมาจากตู้เสื้อผ้าหนึ่งตัว
กู้ชิวอี๋หยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ไร้รอยยับ ผ่านการรีดมาเรียบร้อย ออกมาจากตู้เสื้อผ้าที่อยู่ข้างๆกัน รวมถึงเนกไท
หลินหว่านชิวยื่นชุดสูทส่งให้เย่เฉิน แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“เฉินเอ๋อ นายลองดูสิว่าพอดีตัวไหม”
เย่เฉินพูดอย่างเขินๆ“น้าหลินครับ มีห้องว่างให้ผมลองเสื้อไหมครับ?”
กู้ชิวอี๋พูดอย่างรีบร้อน“แม่คะ แม่ออกไปก่อนเถอะค่ะ ไม่อย่างนั้นพี่เย่เฉินจะจะอายนะคะ เดี๋ยวหนูช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อเองค่ะ”
เย่เฉินพูดอย่างหน่ายใจ“หนานหนาน ฉันทำเองได้ เธอออกไปก่อนดีกว่า?”
กู้ชิวอี๋เบะปาก“ฉันถือว่าเป็นเจ้าสาวน้อยของพี่นะคะ เปลี่ยนเสื้อผ้ายังจะให้ฉันออกไปอีก……”
เย่เฉินโพล่งออกไปว่า“ทำไมถึงกลายเป็นเจ้าสาวน้อยไปล่ะ……”
กู้ชิวอี๋พูดอย่างจริงจัง“ฉันเป็นคู่หมั้นของพี่ตั้งแต่เด็กนะ นี่ต่างจากเจ้าสาวน้อยยังไง?”
ตอนที่ตื่นนอน เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ แทบจะสูญเสียการควบคุม
เธอรีบหยิบไนโตรกลีเซอรีนออกมาหนึ่งเม็ด อมไว้ใต้ลิ้น จากนั้นเธอถึงรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย
แต่ว่า อาการของเธอยังคงแย่มาก
เมื่อคิดถึงว่าวันนี้กับพรุ่งนี้แทบจะอยู่ในตระกูลเย่ทั้งวัน เฮเลน่าก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าร่างกายของเธอจะไม่สามารถรับไหว
แต่เธอก็รู้ดีว่า ถึงเธอทนไม่ไหวก็ต้องทนต่อไป อนาคตของแม่เธอจะมีที่พึ่งพิงหรือไม่ แทบจะอยู่ที่เธอหมดเลย
ในเวลานี้เอง จู่ๆเธอก็รับสายจากแม่ของเธอที่อยู่ยุโรปเหนือ พอรับสายปุ๊บ แม่ของเธอก็พูดปลายสายว่า“เฮเลน่า ภายในวังรายงานว่า ยายของลูกอวัยวะภายในล้มเหลว ตอนนี้ตกอยู่ในสภาวะโคม่า พร้อมสิ้นพระชนม์ได้ทุกเมื่อ……”
เฮเลน่าตกตะลึง“ทำไมอาการถึงแย่ลงเร็วขนาดนี้?!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...