บทที่ 32 สวนดอกไม้กลางอากาศถูกจองแล้ว
กำหนดเวลาเข้ารับตำแหน่งของต่งรั่งหลินที่ตี้เหากรุ๊ปกับหวังตงเสวี่ยนคือพรุ่งนี้
ออกจากเทียนเซียงฝู่ เย่เฉินไปส่งเธอที่โรงแรมที่พัก จากนั้นก็บอกลาและจากไป
ด้านหนึ่งต่งรั่งหลินก็ยังคงตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเย็น อีกด้านก็คิดถึงการพัฒนาอนาคตของตัวเอง
ครั้งนี้มาเมืองจินหลิง ภายนอกเธอมาปฏิบัติหน้าที่ที่ตี้เหากรุ๊ป แต่ในความเป็นจริงแล้วยังแบกภาระครอบครัวด้วยเช่นกัน
พ่อบอกตนว่ามีข่าวลับสุดยอดของตระกูลเย่ตระกูลชั้นนำในเย่นจิน ที่ตามหานายน้อยที่หายตัวไปหลายปีพบแล้ว และยังซื้อตี้เหากรุ๊ปเพื่อให้นายน้อยฝึกฝน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง นายน้อยของตระกูลเย่คนนี้อยู่ในจินหลิง และเขาเป็นประธานของตี้เหากรุ๊ป
ถึงแม้ตระกูลต่งจะเป็นตระกูลชั้นสูงในเย่นจิน ทว่าเย่นจินนั้นมังกรซ่อนเสือหมอบ พวกเขาสามารถขึ้นได้ถึงระดับที่สองเท่านั้น เทียบกับตระกูลเย่แล้ว ห่างชั้นหนึ่งแสนแปดพันหลี่
ดังนั้น ตระกูลต่งหวังว่าจะสามารถใช้ประโยชน์จากตัวตนของนายน้อยตระกูลเย่ที่ยังไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณะ หาโอกาสตีสนิทกับเขา ถ้าสามารถคบกับเขาได้ และนำไปสู่การแต่งงานระหว่างสองตระกูลได้ก็ยิ่งดี
ถึงต่งรั่งหลินจะต่อต้านเรื่องแบบนี้เล็กน้อย แต่เมื่อคิดถึงความรับผิดชอบในการฟื้นฟูตระกูลที่อยู่บนบ่า ดังนั้นจึงไม่กล้าละเลย
เธอข้ามน้ำข้ามทะเลพันหลี่มาถึงเมืองจินหลิง เตรียมเข้าทำงานในตี้เหากรุ๊ป ก็เพื่อหาโอกาสเข้าหาประธานผู้ลึกลับของตี้เหากรุ๊ป แล้วคิดหาวิธีดึงดูดความสนใจของเขา
ต่งรั่งหลินอยู่เย่นจิน ก็เป็นหนึ่งในสาวงามแถวหน้าของแวดวงสังคมชั้นสูง
เธอเชื่อในความงาม ความรู้ ความสามารถ และร่างกายอันบริสุทธิ์ของตัวเอง น่าจะดึงดูดความสนใจของคุณชายเย่ได้
ถ้าสามารถแต่งงานกับเขาได้จริง เช่นนั้นตระกูลต่งจะได้รับการฟื้นฟูอย่างแน่นอน จนทำให้เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเย่นจิน!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็เต็มไปด้วยความคาดหวังกับการเข้ารับตำแหน่งในวันพรุ่งนี้
ในขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยช่วงเวลาแห่งการตั้งหน้าตั้งตารอคอยคุณชายเย่ผู้ลึกลับ
เธออดคิดไม่ได้ว่า คุณชายเย่คนนั้นอายุเท่าไรกันแน่ หน้าตาเป็นยังไง จะสง่างามหรือไม่ สูงหล่อหรือเปล่า
เธออดไม่ได้ที่จะเอาโทรศัพท์มือถือออกมา และเริ่มเปิดแอปวิดีโอ
คลิกคลิปวิดีโอที่มีการคลิกหลายสิบล้านครั้งในรายการโปรด
คลิปวิดีโอนี้ เป็นส่วนที่เย่เฉินใช้เงินสดตบหน้าชุ่ยเก๋อซวนผู้อำนวยการฝ่ายขาย
เธอวิเคราะห์คลิปวิดีโอนี้มานานแล้ว รู้ว่าคลิปวิดีโอนี้เกิดขึ้นที่เมืองจินหลิง มันเป็นข่าวที่บังเอิญออกมาช่วงที่พบคุณชายตระกูลเย่พอดี
ดังนั้น เธอจึงสันนิษฐานว่ามหาเศรษฐีระดับเทพที่อยู่ในคลิปวิดีโอนี้ น่าจะเป็นคุณชายตระกูลเย่ และเป็นประธานของตี้เหากรุ๊ป
เธอจับจ้องด้านหลังมหาเศรษฐีระดับเทพอย่างถี่ถ้วน ดูอย่างเอาจริงเอาจังและกลั่นกรอง
จากคลิปวิดีโอที่พร่ามัวนี้ อาจเห็นได้ว่ามหาเศรษฐีระดับเทพที่ปรากฏชื่อบนอินเตอร์เน็ต บางทีอาจจะอายุประมาณยี่สิบต้นๆ สูงผอม แต่เห็นใบหน้าไม่ชัด
อย่างไรก็ตาม รูปร่างของเขาดูดีมาก ไม่แย่ไปกว่าโอปป้าขายาวในเกาหลี
มีรูปร่างแบบนี้ เชื่อว่าหน้าตาก็คงจะไม่ได้แย่แน่นอน!
แต่แล้วจู่ๆ ใจของต่งรั่งหลินก็รู้สึกแปลกๆ คนคนนี้ ทำไมถึงให้ความรู้สึกว่ามีจุดที่คล้ายเย่เฉิน
แต่เมื่อคิดดูให้ละเอียด ก็รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้เกินไป
เย่เฉินเป็นลูกเขยในบ้านตระกูลเซียว ตระกูลเซียวมีศักยภาพอะไร เทียบไม่ติดแม้แต่เส้นขนตระกูลเย่ ถ้าเย่เฉินเป็นคุณชายตระกูลเย่จริง แล้วเป็นไปได้อย่างไรที่จะอาศัยอยู่ในคอกสัตว์อย่างบ้านตระกูลเซียวได้ยังไงกัน
ดูเหมือนตนจะคิดมากเกินไปแน่นอน!
......
วันต่อมา ต่งรั่งหลินมาถึงตี้เหากรุ๊ปแต่เช้าตรู่
รองประธานหวังตงเสวี่ยนเป็นคนจัดการให้เธอเข้ารับตำแหน่งด้วยตัวเอง
หวังตงเสวี่ยนพาเธอไปที่แผนกบริหารสำนักงาน แนะนำความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการทำงานให้กับเธอ จากนั้นก็พูดว่า “รั่งหลิน ต่อจากนี้ถ้ามีอะไรที่ไม่เข้าใจก็ถามฉันโดยตรงได้เลยนะคะ หรือมาหาฉันที่ห้องทำงานก็ได้”
แต่ถึงจะเซ็งแล้วเซ็งอีก เขาก็ยังต้องเตรียมตัวตามเซียวซูหรันไปห้องอาหาร
แต่เมื่อถึงห้องอาหาร เย่เฉินเพิ่งพบว่า ที่แท้ที่เซียวซูหรันจอง คาดไม่ถึงว่าจะเป็นสวนดอกไม้กลางอากาศของโรงแรมแชงกรีลา!
ห้องจัดเลี้ยงส่วนใหญ่ของสวนดอกไม้กลางอากาศมักใช้เพื่อต้อนรับแขกระดับไฮเอนด์ ดังนั้นจึงไม่ให้บริการในลักษณะเหมาใดๆ แต่เย่เฉินได้เหมาจองห้องที่นี่ไว้ในวันครบรอบวันแต่งงาน สำหรับแชงกรีลาแล้วมันเป็นประวัติการณ์อย่างไม่เคยมีมาก่อน
วันนี้ห่างจากวันครบรอบแต่งงานเพียงสามวัน
ที่ประตูโรงแรมแชงกรีลามีป้ายแจ้งกำหนดการขนาดใหญ่ว่า “อีกสามวันจะมีแขกผู้มีเกียรติจองเหมาที่สวนดอกไม้กลางอากาศแขกทุกท่านไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ จึงขออภัยมา ณ ที่นี้!”
ทุกคนที่เห็นป้ายนี้ล้วนตกใจกันมาก!
มีคนเหมาสวนดอกไม้กลางอากาศในแชงกรีลาไว้เหรอ
ทั้งที่ไม่เคยให้บริการเหมาจองมาก่อนเลย!
ว่ากันว่า ลูกๆ ของผู้นำชั้นนำหลายคนในเมืองที่คิดอยากจัดงานแต่งงานที่นี่ ล้วนถูกปฏิเสธโดยไม่มีข้อยกเว้น
ใครกันที่มีหน้ามีตาพอจะควบคุมแชงกรีลา เหมาทั้งสวนดอกไม้กลางอากาศทั้งหมดได้
เซียวซูหรันเองก็เห็นการนำเสนอที่น่าทึ่งนี้ จึงพูดด้วยความประหลาดใจว่า “พระเจ้า สวนดอกไม้กลางอากาศถูกคนเหมาเหรอ นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “มีอะไรแปลกเหรอ ก็เป็นห้องจัดเลี้ยง หรือว่าจะไม่ให้คนเหมาจอง”
“คุณไม่เข้าใจหรอก” เซียวซูหรันพูดอย่างจริงจัง “ที่แชงกรีลานี่น่ะ ไม่ใช่ธุรกิจท้องถิ่นของเรา เป็นในเครือโรงแรมอันดับต้นๆ ของโลก สวนดอกไม้กลางอากาศของพวกเขาเป็นหนึ่งในลักษณะเฉพาะตัว มีไว้สำหรับแขกระดับไฮเอนด์เท่านั้น ถ้าเปิดจองเหมา วันนี้คนใหญ่คนโตก็มาจอง พรุ่งนี้คนใหญ่คนโตก็มาจอง แขกระดับไฮเอนด์คนอื่นๆ ก็จะไม่สามารถใช้งานได้ตามปกติ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เปิดจองเหมาให้ใช้เป็นการส่วนตัวเลย”
พูดอย่างนั้นแล้วเซียวซูหรันก็อดไม่ได้ที่จะถอนใจ “ไม่รู้ว่าคนคนนี้มีแบล็คอะไร ถึงสามารถเหมาที่นี่ได้ ช่างน่าทึ่งจริงๆ!”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “บางทีอาจจะเป็นคนที่รักภรรยา อยากจัดงานแต่งงานให้ภรรยาก็ได้!”
เซียวซูหรันพูดอย่างประหลาดใจว่า “จัดงานแต่งงานให้ภรรยาที่นี่เหรอ งั้นเขาคงจะรักภรรยาของตัวเองมากเลยนะ ภรรยาของเขาก็จะมีความสุขมากๆ เหมือนกัน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...