เมื่อเห็นเย่โจงฉวนตอบตกลง เฮเลน่าก็รู้สึกดีใจมาก แทบจะตอบอย่างไม่ลังเลเลยว่า“ขอบคุณคุณท่านเย่นะคะ ฉันจะกลับไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้แหละค่ะ!”
พูดจบ เธอก็มองไปที่ข้าหลวงที่อ้าปากตาค้างอยู่ แล้วโพล่งออกมาว่า“พวกเธอรีบตามฉันกลับเดี๋ยวนี้!”
ทั้งสองคนจึงพึ่งหลุดจากภวังค์ ไม่รอได้ทันครุ่นคิดอะไร พวกเธอก็รีบพยักหน้าแล้วกล่าวว่า“ได้ค่ะ เจ้าหญิง!”
เย่เฟิงเห็นเฮเลน่าเหมือนคนไม่เป็นอะไร ความคิดชั่วร้ายจึงกลับเข้ามาครอบงำใหม่อีกครั้ง เมื่อครู่เขายังรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้เชยชมเธอเลยสักครั้ง คิดไม่ถึงว่าตอนนี้โอกาสจะกลับมาอีกครั้งแล้ว
ดังนั้น เขาจึงรีบพูดอย่างกระตือรือร้นว่า“ที่รักครับ ผมไปส่งคุณนะ”
เฮเลน่าส่งยิ้มให้เขา แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“คุณยังมีเรื่องสำคัญต้องทำ ไม่ต้องไปส่งฉันหรอกค่ะ รีบกลับตระกูลเย่กับคุณท่านเถอะ ฉันกลับไปเตรียมตัวที่โรงแรมแป๊บเดียวเดี๋ยวตามไปค่ะ!”
เย่โจงฉวนจึงกล่าวว่า“เสี่ยวเฟิง เฮเลน่าพูดถูก แกอย่าไปยุ่งวุ่นวายเลย เรายังต้องรีบกลับไป ฉันเปลี่ยนเวลาการเยี่ยมเยือนของบรรดาญาติมาเป็นเก้าโมงครึ่ง เลื่อนเวลาไปอีกไม่ได้แล้ว”
พูดจบ เขาก็ถามถังซื่อไห่ว่า“ซื่อไห่ เรื่องเลื่อนเวลา แกพูดกับเฉินเอ๋อรึยัง?”
ถังซื่อไห่รีบกล่าวว่า“เรียนคุณท่าน ผมได้แจ้งกับคุณชายเฉินแล้วครับ”
“ดี”เย่โจงฉวนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วกล่าวอย่างสะท้อนใจว่า“วันพรุ่งนี้ เป็นการรวมตัวครั้งใหญ่ของตระกูลเย่ของฉันในรอบสิบสองปี และเป็นครั้งแรกที่เราได้กลับมาเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในประเทศ มาวันนี้ตระกูลซูกำลังตกต่ำ แต่ตระกูลเย่ของฉันมีสมาชิกเสือกลับเข้าถ้ำ ฉันเชื่อว่าใช้เวลาไม่นานหรอก ตระกูลเย่จะกลับมายิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศอีกครั้ง!”
เย่ฉางโคง เย่เฟิง กระทั่งเย่เห้าและคนอื่นที่อยู่ข้างๆเมื่อได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก
เพราะพวกเขารู้ดีว่า เสือที่เย่โจงฉวนหมายถึง ก็คือเย่เฉิน
……
ตอนนี้ เฮเลน่าเดินทางกลับถึงโรงแรม
เธอรีบเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง แล้วถามข้าหลวงสองคนว่า“เรื่องโรคหัวใจกำเริบ พวกเธอได้รายงานกับโอลิเวียรึยัง?”
ทั้งสองคนสบตากัน ไม่ได้พูดอะไร
เพราะพวกเธอรู้ดีว่าตัวเองแผนแตกแล้ว จึงไม่กล้าพูดอะไรที่เกี่ยวกับข้อมูลของเจ้าหญิงโอลิเวีย
เฮเลน่าเห็นว่าพวกเธอไม่ได้พูดอะไร จึงกล่าวอย่างเรียบเฉยว่า“ฉันรู้ว่าพวกเธอเป็นคนของโอลิเวีย ฉันไม่ได้หมายความอย่างอื่น แค่รู้สึกว่าเรื่องเมื่อกี้เป็นแค่สัญญาณเตือนที่ผิดพลาด ถ้าพวกเธอยังไม่ได้รายงานกับโอลิเวีย ก็อย่าพึ่งรายงานกับเธอนะ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...