ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3202

กู้เย้นจงไม่ให้คนอื่นตามไป เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู

ทันทีที่เห็นถังซื่อไห่ เขาก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วแล้วจับมือกับถังซื่อไห่ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ซื่อไห่! ไม่ได้เจอคุณมาสักพักแล้ว! พวกเราอยู่ในเย่นจิงเหมือนกัน แต่คุณไม่มาเยี่ยมผมเลย!”

ถังซื่อไห่กล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “ประธานกู้! ช่วงนี้ผมงานยุ่งมาก ไม่ได้เจอคุณสักพัก ดูเหมือนว่าร่างกายคุณจะดีขึ้นเรื่อย ๆ!”

กู้เย้นจงพยักหน้าและหัวเราะ “ต้องขอบคุณเฉินเอ๋อ มิเช่นนั้นคุณคงจะต้องไปเยี่ยมผมที่หลุมฝังศพของผมแล้ว”

“ใช่!” ถังซื่อไห่พยักหน้าและกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ตอนนี้ความสามารถของคุณชายเฉินนั้นยากที่จะหยั่งถึงแล้ว!”

กู้เย้นจงถอนหายใจ ยังคงจับมือถังซื่อไห่เอาไว้และกล่าวอย่างจริงจังว่า “ซื่อไห่ ต้องขอบคุณที่คุณปกป้องคุ้มครองเฉินเอ๋ออย่างเงียบ ๆ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา บุญคุณนี้ผมกู้เย้นจงจะไม่มีวันลืม!”

ถังซื่อไห่โค้งคำนับด้วยความระมัดระวังและกล่าวว่า “ประธานกู้ คุณเกรงใจมากเกินไปแล้ว... ทั้งหมดเป็นหน้าที่ของผม คุณชายฉางอิงมีบุญคุณกับผม ถึงแม้ว่าจะให้ผมบุกน้ำลุยไฟ ผมก็จะลังเลใด ๆ!”

กู้เย้นจงกล่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า “ซื่อไห่คุณเป็นคนที่มีน้ำใจไมตรีและมีศีลธรรม พี่เย่ไม่ได้มองคนผิด!”

ถังซื่อไห่ยิ้มเล็กน้อยและกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “ประธานกู้ ถ้าจะกล่าวถึงน้ำไมตรีและศีลธรรมแล้ว คุณเหนือกว่าผมอีก!”

กู้เย้นจงถอนหายใจ “โอ้! ซื่อไห่! เพราะคุณกับผมเป็นคนที่มีน้ำใจไมตรีและมีศีลธรรม นั่นคือเหตุผลที่คุณจะต้องมาเยี่ยมผมมากขึ้น! เมื่อก่อนคุณและผมอยู่เคียงข้างพี่เย่ และได้รับบุญคุณจากเขา พวกเราผ่านเรื่องมากมายมาด้วยกัน และมีหัวข้อสนทนาร่วมกัน พวกเราควรจะดื่มเหล้าด้วยกันบ่อย ๆ เพื่อรำลึกถึงอดีต”

หลังจากนั้น กู้เย้นจงกล่าวด้วยความจริงใจว่า “ซื่อไห่ กล่าวตามตรง สำหรับผมแล้วคุณเป็นเพื่อนเสมอ และผมเชื่อว่าพี่เย่ก็คิดเหมือนกัน!”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ถังซื่อไห่รู้สึกตื้นตันเป็นอย่างมาก และตาของเขาเริ่มแดง