เย่เฉินตอบประโยคหนึ่ง แล้วลงจากรถโรลส์-รอยซ์
ขณะนี้ เย่เฟิงรู้สึกโมโหจนแทบจะเป็นบ้า
เขาลดเสียงลงและบ่นกับเย่ฉางโคงผู้เป็นพ่อว่า “ไม่รู้ว่าเย่เฉินเอามาดใหญ่โตมาจากไหน?! คุณปู่ถึงได้พาพวกเราออกมาต้อนรับด้วยตนเอง แล้วเขายังไม่รีบลงมาจากรถอีก ต้องรอให้พ่อบ้านถังเปิดประตูให้ นี่มันเสแสร้งเกินไปแล้วมั้ง!”
เย่ฉางโคงจ้องเขาและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาว่า “ระวังคำพูดของตนเองด้วย! ลูกไม่รู้หรือว่าภัยพิบัติมันออกมาจากปากหรือ?”
เย่เฟิงทำได้เพียงหุบปากด้วยความไม่พอใจ
แม้ว่าเขาจะไม่พอใจมาก แต่เขาไม่กล้าแสดงออกมามากเกินไป
เย่เฉินลงจากรถ แต่เขาไม่ได้ทักทายคนของตระกูลเย่ทันที แต่ยืนอยู่นอกรถ หันหลังแล้วโบกมือให้กู้ชิวอี๋ที่นั่งอยู่ในรถ หลังจากนั้นมองโรลส์-รอยซ์ที่กู้ชิวอี๋กำลังนั่งอยู่เคลื่อนออกไป ถึงได้หันหลังกลับมา
คนส่วนใหญ่ของตระกูลเย่รู้สึกไม่พอใจกับการกระทำของเย่เฉิน แต่เย่โจงฉวนไม่ได้โกรธแม้แต่น้อย แต่กลับจับมือเย่เฉินด้วยความตื่นเต้น และกล่าวว่า “เฉินเอ๋อ คุณออกจากบ้านไปนานแล้ว ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว สวรรค์คุ้มครองตระกูลเย่จริง ๆ ตอนนี้ปู่ยังสามารถมีชีวิตอยู่เพื่อเห็นคุณกลับมาสู่ตระกูลเย่ ถึงตายก็ไม่เสียดายแล้ว!”
เย่เฉินรู้ว่าคำพูดของคุณท่านนั้นไม่น่าเชื่อถือ
เพียงแต่เย่เฉินก็ไม่ได้ทำให้เขาเสียหน้า และกล่าวตามมารยาทว่า “คุณปู่ หลายปีที่ผ่านมานั้น ผมทำให้คุณปู่ต้องเป็นห่วง”
เย่โจงฉวนถอนหายใจ “ไม่เป็นไร กลับมาก็ดี กลับมาก็ดีแล้ว!”
หลังจากนั้น เขารีบจูงมือเย่เฉินหันหน้าไปทางคนตระกูลเย่ที่อยู่ข้างหลัง และกล่าวอย่างมีไมตรีจิตว่า “มาเถอะ เฉินเอ๋อ คุณจากบ้านไปนานมากแล้ว และคุณอาจจำคนมากมายไม่ได้ ปู่จะแนะนำให้คุณได้รู้จัก”
ขณะนี้ เย่เฉินพบว่าเฮเลน่าที่มีดวงตาสีฟ้าอยู่ท่ามกลางฝูงชน จ้องมาที่ตนเองโดยไม่กะพริบตา
เย่เฉินและเธอสบตากันชั่วขณะ เมื่อเห็นดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้งและอ้อนวอน เย่เฉินแกล้งทำเป็นไม่เห็น แล้วหันไปมองเย่ฉางโคงซึ่งเป็นลุงใหญ่ ของตนเองทันที
พวกเขาต้องการรู้ว่าที่เย่เฉินกลับมาคราวนี้ ต้องการจะทำอะไรกันแน่
เขามาร่วมงานไหว้บรรพบุรุษเสร็จแล้วกลับไปเมืองจินหลิง หรือมาแล้วไม่กลับไปอีก
โดยเฉพาะเย่ฉางโคง เขารู้ว่าคุณท่านอายุมากแล้ว และไม่นานเขาจะต้องมอบอำนาจออกมา เมื่อถึงเวลานั้นตนเองจะเป็นผู้นำตระกูลเย่คนต่อไปตามปกติ และเย่เฟิงจะเป็นผู้นำตระกูลเย่ต่อจากตนเองต่อไป
อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของเย่เฉินตอนนี้ มันจะส่งผลต่อทิศทางการพัฒนาในอนาคตไม่มากก็น้อย
ดังนั้น เขาจำเป็นต้องเข้าใจเจตนารมณ์ของเย่เฉินก่อน
เย่เฉินจะไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของเย่ฉางโคงได้อย่างไร? เขายิ้มเล็กน้อย “ลุงใหญ่ ผมกลับมาคราวนี้ เพื่อกลับมางานไหว้บรรพบุรุษ และหลังจากงานไหว้บรรพบุรุษแล้ว ผมจะกลายเป็นสมาชิกของตระกูลเย่อีกครั้ง ดังนั้นคำถามที่ว่าจะอยู่นานแค่ไหน? คำตอบควรบอกว่าอยากจะอยู่นานแค่ไหนก็อยู่นานแค่นั้น!”
หลังจากกล่าวจบ เขากล่าวด้วยรอยยิ้มอีกว่า “ต่อให้หลังจากนี้ผมจะไม่ได้อยู่ที่นี่บ่อย ก็ต้องขอให้คุณปู่เก็บห้องให้ผมหนึ่งห้อง เพราะผมจะกลับมาบ่อยแน่นอน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...