ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 322

บทที่ 322

ถึงแม้หล่อนต้องการจะลบก็ลบไม่ได้แล้ว

ด้านข้างหูก็ได้ยินเสียงทุบรถอย่างไม่หยุดหย่อน รถมาเซราติที่ใหม่เอี่ยมตอนนี้นั้นถูกทุบแตกเป็นเสี่ยงๆไม่มีชิ้นดี

หลิวหมิงสั่นสะท้านไม่ทั้งตัว เขารู้ว่าเขาโง่มากแค่ไหน คราวนี้กลัวว่าตนจะโดนเหล็กเตะเข้าให้ จึงรีบไปจับขาของท่านหงห้าเพื่อขอความเมตตา “ผมผิดไปแล้ว ลุงหง ยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะ ผมรู้ว่าผมผิดแล้วจริงๆ”

“ผิดกับแม่แกน่ะสิ！” ท่านหง้าเตะเข้าไปที่หน้าอกของหลิวหมิงอย่างแรง หันกลับไปมองเย่เฉิน ขอคำแนะนำ “ท่านอาจารย์เย่ ท่านคิดวาควรจัดการยังไงดีครับ？”

เย่เฉินมองหลิวหมิงด้วยสายตาที่เย็นชา ยิ้มเยาะก่อนพูดว่า “เด็กคนนี้น่าสนใจมาก ชอบด่าคน ปากพูดแต่ของเสียๆออกมา เมื่อสองวันก่อนฉันได้ยินมาว่ามีคนปากก็เต็มไปด้วยของเสียเหมือนกัน สุดท้ายก็ถูกลากไปเลียโถส้วมในห้องน้ำเสียแล้ว นายรู้เรื่องนี้บ้างไหม？ ”

แน่นอนว่าท่านหงห้ารู้

เมื่อตอนอยู่ที่คลับเฮาส์ฮุยหวง เว่ยฉางหมิงจากตระกูลเว่ยได้พานางบำเรอเข้ามา ทำให้อาจารย์เย่ขุ่นเคือง จึงถูกบังคับโดยลุงวีที่เป็นพ่อบ้าน โดยให้คนหนึ่งไปเลียโถส้วมแปดโถ เรื่องนี้แพร่งพรายไปทั่วเมืองจินหลิงโดยเร็ว มันกลายเป็นข้อสนทนาในอาหารมื้อค่ำของหลายๆคน

อย่างไรก็ตาม ลุงวีไม่กล้าเปิดเผยตัวตนของเย่เฉิน ดังนั้นภายนอกจึงไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเป็นใครกันแน่ เว่ยฉางหมิงและนางบำเรอของเขาต่างถูกลงโทษอย่างหนัก เนื่องจากทำให้ชายร่างใหญ่นี้ขุ่นเคือง

สองวันก่อน หลิวหมิงเพิ่งจะหัวเราะเยาะให้กับความน่าอับอายของเว่ยฉางหมิงที่โดนกระทำอย่างน่าสังเวช อีกทั้งยังบอกว่าหากเขาโดนทำเช่นนี้ เขาคงต่อต้านจนตัวตาย

ไม่คิดเลยว่าเย่เฉินจะมาพูดเรื่องนี้ เขาตกใจจิตใจเตลิดไปหมด เขาไม่อยากจะตามรอยเว่ยฉางหมิง ที่ต้องไปเลียโถส้วมในห้องน้ำชาย…..

ดังนั้นเขาจึงรีบขอร้องวิงวอน“อาจารย์เย่ ผมมีตาหามีแววไม่ ได้โปรดยกโทษให้ผมสักครั้งหนึ่งเถอะนะครับ ท่านเองก็เห็นว่ารถของผมนั้นโดนทุบไปหมดแล้วอารมณ์โกรธของท่านก็ได้ปล่อยออกมาแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะครับ”

เย่เฉินยิ้มอย่างแผ่วเบาแล้วพูดว่า “เมื่อกี้ดูเหมือนว่านายจะชอบด่าฉันว่าเป็นไอ้คนจนสินะ ฉันรู้สึกว่านายจะชอบคำว่า（ยาจก)ซะเหลือเกิน？”