ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 322
บทที่ 322
ถึงแม้หล่อนต้องการจะลบก็ลบไม่ได้แล้ว
ด้านข้างหูก็ได้ยินเสียงทุบรถอย่างไม่หยุดหย่อน รถมาเซราติที่ใหม่เอี่ยมตอนนี้นั้นถูกทุบแตกเป็นเสี่ยงๆไม่มีชิ้นดี
หลิวหมิงสั่นสะท้านไม่ทั้งตัว เขารู้ว่าเขาโง่มากแค่ไหน คราวนี้กลัวว่าตนจะโดนเหล็กเตะเข้าให้ จึงรีบไปจับขาของท่านหงห้าเพื่อขอความเมตตา “ผมผิดไปแล้ว ลุงหง ยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะ ผมรู้ว่าผมผิดแล้วจริงๆ”
“ผิดกับแม่แกน่ะสิ！” ท่านหง้าเตะเข้าไปที่หน้าอกของหลิวหมิงอย่างแรง หันกลับไปมองเย่เฉิน ขอคำแนะนำ “ท่านอาจารย์เย่ ท่านคิดวาควรจัดการยังไงดีครับ？”
เย่เฉินมองหลิวหมิงด้วยสายตาที่เย็นชา ยิ้มเยาะก่อนพูดว่า “เด็กคนนี้น่าสนใจมาก ชอบด่าคน ปากพูดแต่ของเสียๆออกมา เมื่อสองวันก่อนฉันได้ยินมาว่ามีคนปากก็เต็มไปด้วยของเสียเหมือนกัน สุดท้ายก็ถูกลากไปเลียโถส้วมในห้องน้ำเสียแล้ว นายรู้เรื่องนี้บ้างไหม？ ”
แน่นอนว่าท่านหงห้ารู้
เมื่อตอนอยู่ที่คลับเฮาส์ฮุยหวง เว่ยฉางหมิงจากตระกูลเว่ยได้พานางบำเรอเข้ามา ทำให้อาจารย์เย่ขุ่นเคือง จึงถูกบังคับโดยลุงวีที่เป็นพ่อบ้าน โดยให้คนหนึ่งไปเลียโถส้วมแปดโถ เรื่องนี้แพร่งพรายไปทั่วเมืองจินหลิงโดยเร็ว มันกลายเป็นข้อสนทนาในอาหารมื้อค่ำของหลายๆคน
อย่างไรก็ตาม ลุงวีไม่กล้าเปิดเผยตัวตนของเย่เฉิน ดังนั้นภายนอกจึงไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเป็นใครกันแน่ เว่ยฉางหมิงและนางบำเรอของเขาต่างถูกลงโทษอย่างหนัก เนื่องจากทำให้ชายร่างใหญ่นี้ขุ่นเคือง
สองวันก่อน หลิวหมิงเพิ่งจะหัวเราะเยาะให้กับความน่าอับอายของเว่ยฉางหมิงที่โดนกระทำอย่างน่าสังเวช อีกทั้งยังบอกว่าหากเขาโดนทำเช่นนี้ เขาคงต่อต้านจนตัวตาย
ไม่คิดเลยว่าเย่เฉินจะมาพูดเรื่องนี้ เขาตกใจจิตใจเตลิดไปหมด เขาไม่อยากจะตามรอยเว่ยฉางหมิง ที่ต้องไปเลียโถส้วมในห้องน้ำชาย…..
ดังนั้นเขาจึงรีบขอร้องวิงวอน“อาจารย์เย่ ผมมีตาหามีแววไม่ ได้โปรดยกโทษให้ผมสักครั้งหนึ่งเถอะนะครับ ท่านเองก็เห็นว่ารถของผมนั้นโดนทุบไปหมดแล้วอารมณ์โกรธของท่านก็ได้ปล่อยออกมาแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะครับ”
เย่เฉินยิ้มอย่างแผ่วเบาแล้วพูดว่า “เมื่อกี้ดูเหมือนว่านายจะชอบด่าฉันว่าเป็นไอ้คนจนสินะ ฉันรู้สึกว่านายจะชอบคำว่า（ยาจก)ซะเหลือเกิน？”
ท่านหงห้ายื่นกริชให้กับมือของเย่เฉิน พร้อมกับพูดว่า “ท่านอาจารย์เย่ เชิญครับ”
“เชิญฉันงั้นเหรอ？” เย่เฉินจ้องมองไปที่เขาแล้วถาม “นายคิดว่าไอ้คนจนนี่ มีค่าพอให้ฉันจารึกคำให้มันด้วยตัวเองรึไง？” เพียงเท่านั้นหงห้าก็รู้ว่าตัวเองได้ทำผิดพลาดอย่างใหญ๋หลวงแล้ว！
ใช่ คนอย่างหลิวหมิง จะไปมีคุณสมบัติมากพอที่จะให้ท่านอาจารย์เย่จารึกคำไว้บนหัวมันได้ยังไงกัน！
ดังนั้นเขาจึงรีบพูดว่า “ท่านอาจารย์เย่ครับ ผมทำให้! ผมทำให้ครับ！”
เย่เฉินพยักหน้าพร้อมกับพูดว่า “สลักให้มันลึกๆหน่อยนะ ฉันกลัวว่ามันจะตื้นไป แล้วเขาจะลืมมันน่ะสิ”
----------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...