ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3224

เสียงคำรามของคุณท่านทำให้ทุกคนที่ต้องการพูดหุบปากทันที

ถึงแม้พวกเขาไม่สามารถยอมรับเรื่องที่ต้องมอบชะตากรรมของตนเองไว้ในมือของเย่เฉิน แต่พวกเขารู้ว่าคุณท่านมีทางออก

ดังนั้น ตอนนี้เรื่องที่ไม่สามารถทำได้คือต่อต้านคุณท่านอย่างเปิดเผย

มิฉะนั้นหากคุณท่านยอมรับคำขอของอีกฝ่ายจริงๆ และยอมเสียเงินเพื่อขจัดภัยพิบัติแล้ว เขาจะต้องหาคนที่ต่อต้านตนเองอย่างเปิดเผย และคิดบัญชีย้อนหลัง

แม้แต่เย่ฉางโคงลูกชายคนโตก็ยังยอมแพ้ เขาเดินไปข้างหน้า แล้วตบเย่เฟิงอย่างแรง และกล่าวด้วยความโมโหว่า “คุณไม่เคยได้รับการอบรมสั่งสอนหรือ?! ใครให้คุณพูดกับคุณปู่เช่นนี้?รีบไปขอโทษคุณปู่!”

เย่เฟิงรู้ว่าตนเองไม่สามารถปลุกระดมผู้อื่นได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกล่าวด้วยน้ำเสียงกระด้าง “คุณปู่ ขอโทษด้วย ผมผิดไปแล้ว........”

เย่โจงฉวนไม่ได้สนใจไยดีเขาแม้แต่นิด แต่มองไปที่เย่เฉินและถามเขาด้วยท่าทางเคร่งขรึม “เฉินเอ๋อ คุณไม่มีแผนหรือ? หรือว่าหาคนมาช่วย? หรือผมจะใช้เส้นสายดี?”

เย่เฉินโบกมือและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ไม่จำเป็น เมื่อถึงเวลานั้นไม่ว่าจะมาวิธีไหนก็สามารถรับมือได้”

หลังจากกล่าวจบ เย่เฉินมองเวลาและกล่าวว่า “ตอนนี้ล่าช้าไปนานแล้ว พวกเรายังไม่ได้เริ่มคุยขั้นตอนของงานไหว้บรรพบุรุษเลย พวกเรากลับไปปรึกษาหารือเรื่องหลักกันเถอะ คราวนี้ผมกลับมา ก็เพื่อมางานไหว้บรรพบุรุษ ไม่ว่าจะยังไง จะกระทบกับเรื่องนี้ไม่ได้”

ตอนนี้คนของตระกูลเย่ต่างมีความรู้สึกอยากจะตาย

พวกเขามองเย่เฉินแบบเดียวกับที่พวกเขามองผู้ป่วยทางจิต

ตอนนี้ยังจะคิดเรื่องงานไหว้บรรพบุรุษอยู่อีก ปากกระบอกปืนจ่ออยู่ที่ศีรษะแล้ว ซึ่งมันไม่แตกต่างกับกำลังคิดว่าคืนนี้จะดื่มเหล้าอะไรดี?

อย่างไรก็ตาม เมื่อเย่โจงฉวนเห็นว่าตอนนี้สิ่งที่เย่เฉินคิดคือเรื่องที่อย่าให้กระทบงานไหว้บรรพบุรุษ ทำให้เขารู้สึกโล่งใจไม่น้อย