ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 326
บทที่ 326
ผู้จัดการเจิงหยิบโทรศัพท์ให้กับหงห้า พร้อมกับพูดว่า “ท่านหงห้า ประธานเฉินถามหาคุณ”
ท่านหงห้าหยิบโทรศัพท์มา เฉินจื๋อข่ายก็ได้ตำหนิทางโทรศัพท์ว่า “หงห้า นายเป็นอะไรไป？นายกล้ามาหาเรื่องในที่ของฉันเลยงั้นเหรอ？แถมยังจะตีคนของฉันอีก？นายจองหองไปรึเปล่า？”
หงห้ากล่าวอย่างจริงจังว่า “ผู้จัดการเฉิน ไม่ใช่ว่าผมหาเรื่องแต่เป็นหลิวหมิงต่างหาก ที่ทำให้ท่านอาจารย์เย่ต้องขุ่นเคือง แถมผู้จัดการเจิงของพวกคุณ ยังกล้าช่วยหลิวหมิงสั่งสอนท่านอาจารย์เย่อีก คุณคิดว่าควรทำยังไงดีล่ะ？”
เฉินจื๋อข่ายโพล่งถามว่า “ท่านอาจารย์เย่ เย่เฉินท่านอาจารย์เย่น่ะเหรอ？”
“ใช่แล้ว นอกจากเขา จะมีอาจารย์เย่ไหนอีก？”หงห้ายิ้ม
เฉินจื๋อข่ายตกใจไปชั่วครู่
ไม่คิดเลยว่าสุนัขของตนจะไปกัดเจ้านายของตัวเอง！
ดังนั้นเขาจึงรีบพูดทางลัดในทันที “หงห้า นายเปิดลำโพงที”！
ท่านหงห้าเปิดลำโพงในทันที ก็ได้ยินเสียงคำรามของเฉินจื๋อข่าย “เจิงต้าเฉียน นายมันไอ้นอกคอก！ทำไมนายถึงมีตาหามีแววไม่ทำให้อาจารย์เย่ขุ่นเคืองได้？นายไม่อยากมีชีวิตแล้วใช่ไหม？”
เมื่อเจิงต้าเฉียนได้ยินเช่นนั้น ก็ตกใจจนขาทั้งสองข้างสั่นระริก “ผู้จัดการเฉิน ผมไม่รู้ว่าเขาคือท่านอาจารย์เย่.....”
เฉินจื๋อข่ายดุว่า “คราวนี้นายแส่หาเรื่องเองนะ อย่าหาว่าฉันไม่มีเมตตา”
เมื่อพูดจบ ก็พูดว่าว่า “หงห้า ท่านอาจารย์เย่บอกว่ายังไงบ้างนะ？”
เย่เฉินกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ในฐานะที่นายเป็นผู้จัดการของช็องเซลิเซียน ฉันเชื่อว่าเฉินจื๋อข่ายคงจะให้เงินนายไม่น้อยเลย เงินเดือนของนายรวมกับโบนัสอย่างน้อยก็คงจะเกินสองล้าน ซึ่งมันก็คงทำให้นายมีชีวิตที่ดีในจินหลิง และถือว่าเป็นครอบครัวที่มีรายได้สูงเลยทีเดียว แต่เมื่อกี้นายทำตัวเป็นหมารับใช้ของหลิวหมิง แถมยังเอาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของช็องเซลิเซียนมาช่วยหลิวหมิงเอาชนะแขกคนอื่นอีก เจอแบบนี้ก็ต้องสมน้ำหน้าแล้วล่ะ！”
หลังจากพูดจบ เย่เฉินจึงถามอีกครั้งว่า “นายคงรู้นะว่า นายและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคน ก็เป็นคนที่ช็องเซลิเซียนว่าจ้างมาทั้งนั้น ช็องเซลิเซียนจ่ายเงินจ้างคน ให้มาบริการลูกค้าทุกท่าน นายเองก็ควรปฏิบัติตัวกับลูกค้าทุกคนให้มันเท่าเทียมกัน ทำไมนายถึงตอบสนองความต้องการของหลิวหมิงแค่คนเดียว？แถมยังช่วยเขาตีคนอื่นอีก นี่ถือเป็นการรับผิดชอบในหน้าที่ของพนักงานช็องเซลิเซียนรึเปล่า？”
เจิงต้าเฉียนร้องไห้และกล่าวว่า “ท่านอาจารย์เย่ ผมจะบอกคุณว่าผมคิดว่าหลิวหมิงมีภูมิหลัง จึงอยากเป็นเพื่อนกับเขาให้มากขึ้น นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงทำแบบนั้น ผมเองก็สับสนอยู่เหมือนกัน”
เย่เฉินหัวเราะอย่างเย็นชาว่า “ผู้ใหญ่ ก็ต้องรู้จักชดใช้ให้กับความสับสนของตัวเองทั้งนั้น！”
ท้ายที่สุด เขามองไปที่ท่านหงห้า พูดอย่างโกรธเคืองว่า “หงห้า ยังจะไม่เริ่มอีกเหรอ รออะไรกัน？！”
---------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...