ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 327

บทที่ 327

เมื่อท่านหงห้าเริ่มเห็นเย่เฉินมีอารมณ์โกรธขึ้นเล็กน้อย เขาจึงรีบสั่งลูกน้องด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ตีมันให้แรง！”

กลุ่มชายฉกรรจ์ก็ได้ยืนล้อมเจิงต้าเฉียน ต่างเตะต่อยจนกระทั่งเขาแทบจะหมดลมหายใจจึงจะหยุดลง

เจิงต้าเฉียนนอนอยู่ที่พื้นร้องอยู่ตลอด สิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นถึงจะตามมา หงห้ากล่าวว่า “ฉันให้เวลานายครึ่งวันในการย้ายออกไปจากจินหลิง ถ้าพรุ่งนี้เช้าฉันยังเห็นแกในจินหลิงอีกล่ะก็ ฉันจะมาเอาชีวิตแกแน่！”

เจิงต้าเฉียนที่กำลังจะตายสำลักอย่างอ่อนแรงแล้วพูดว่า “ท่านห้า ท่านสามารถผ่อนผันให้ผมสักสองวันได้ไหม ให้ผมรักษาอาการบาดเจ็บก่อนค่อยไป...”

“ออกไปรักษาตัวเองข้างนอกไป！”ท่านหงห้าตะโกนอย่างเย็นชา “โทรหาครอบครัวของนายซะ แล้วเรียกรถพยาบาลมาพานายออกไป เพียงแค่ไม่อยู่ที่จินหลิง！ต่อให้นายจะตายที่อื่นก็อย่ามาฝังศพที่นี่เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันจะขุดหลุมศพของนายออกมา เถ้ากระดูกของนายจะถูกยกขึ้นมา！”

เจิงต้าเฉียนตกใจราวกับจะเป็นบ้า เขาชักอยู่ที่พื้นเป็นครึ่งค่อนวัน

นี่มันโหดเกินไปแล้ว！

รีบฆ่ามันให้สิ้นซาก！

ไม่อนุญาตให้กลับมา แม้แต่ขี้เถ้าก็ไม่ให้เอากลับมา?!

ในตอนนี้เอง เจิงต้าเฉียนนั้นอยากจะตายเสียจริง

แต่มันไม่มีทางอื่น เขารู้ตัวเองดีว่า นี่เป็นการลงโทษตัวเขาเองอยู่

เจินจื๋อข่ายให้ตัวเขามารับผิดชอบที่ช็องเซลิเซียนสปา เพื่อที่จะได้บริการลูกค้าให้ดี เพื่อให้ถูกใจลูกค้าแต่ละราย จึงให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของช็องเซลิเซียนพยายามทุบตีลูกค้าท่านอื่น นี่เป็นการบกพร่องต่อหน้าที่อย่างร้ายแรง

ยิ่งไปกว่านั้นยังไปหาเรื่องแขกคนที่เฉินจื๋อข่ายนับถือเป็นอย่างมากอีก ไม่โดนเอาชีวิตก็ถือว่ากรุณามากแล้ว！

ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่เพียงหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยท่าทีสั่นระริก โทรหาครอบครัวด้วยน้ำตา ให้คนในครอบครัวเรียกรถพยาบาลไปส่งเขารักษาที่ต่างเมืองที