ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 328
บทที่ 328
เมื่อเห็นดังนี้เขาก็รู้เลยว่า คงมีแต่สาวสวยสองคนที่จะได้ชื่นชมกันเองเท่านั้น ดังนั้นความหวังของเขาจึงสูญไป
ดังนั้น เย่เฉินจึงเดินเข้าไปอีกห้องและเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นที่เขาเตรียมมา
เนื่องจากเย่เฉินนั้นเปลี่ยนกางเกงอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาออกมา จึงยังไม่พบหญิงสาวสองคน
เย่เฉินจึงเดินไปที่ลานกว้างแล้วค่อยๆเข้าไปในบ่อน้ำพุร้อนขนาดใหญ่
น้ำอุ่นๆค่อยๆไหลผ่านร่างกายของเขาอย่างช้าๆ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมายาวๆ
หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าตามมา เซียวชูหรันและต่งรั่งหลินต่างก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ทั้งสองเดินเข้ามาในลานกว้าง
เย่เฉินหันกลับไปมอง ดวงตาก็สว่างขึ้น
ชุดว่ายน้ำที่เซียวซูหรันใส่นั้นค่อนข้างมิดชิด แต่ก็แสดงให้เห็นถึงรูปร่างอันสมบูรณ์แบบของเธอ ขาที่เรียวสวย ผิวที่ขาวสว่าง ทั้งหมดนี้ทำให้ใจของเย่เฉินนั้นรุ่มร้อนและต่งรั่งหลินที่ดูโดดเด่นยิ่งกว่านั้น แม้ว่าหม่าหลันจะห้ามไม่ให้เซียวชูหรันใส่บิกินี่ แต่ต่งรั่งหลินนั้นกลับใส่ชุดบิกินี่สีชมพูแป๋นซะนี่！
บิกินี่นี้ปกปิกแค่ส่วนสำคัญแต่โชว์ส่วนอื่นๆ ซึ่งนั่นทำให้ไม่มีใครสามารถมาเทียบรูปร่างเธอได้
รูปร่างของเธอนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าเซียวชูหรัน ต่างสวยงามไม่แพ้กัน แต่ด้วยการแต่งกายที่โดดเด่นกว่า ทำให้ดูเร่าร้อนมากขึ้น ซึ่งนั่นทำให้เซียวชูหรันนั้นโดนแย่งซีนไป
เมื่อเห็นการจ้องมองที่แปลกประหลาดและดูน่าทึ่งของเย่เฉิน ต่งรั่งหลินยิ้มอย่างมีเสน่ห์ออกมา จากนั้นก็มองดูแววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความรัก ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความใจกล้าและความขี้อาย
เย่เฉินมองเห็นสิ่งที่ดูอ่อนโยนนี้ราวกับน้ำ อีกทั้งยังมีแววตาที่ดูร้อนแรง นั่นทำให้หัวใจของเขานั้นเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว
แต่เขาได้แต่เพียงแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และรีบถอนสายตาอย่างรวดเร็ว เพราะหนึ่งเกรงว่าจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ และในใต้น้ำนั้นได้แสดงให้เห็นถึงรูปร่างที่แท้จริงของเขส อย่างที่สองก็กลัวว่าเซียวชูหรันจะเห็น
อีกทั้งในเวลานี้น้ำพุร้อนก็ได้โอบล้อมรอบกายเธอ ทำให้รู้สึกเหนื่อยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่นานนักเธอก็รู้สึกง่วงนอน
จากนั้นสิบนาทีต่อมา เธอใช้ผ้าขนหนูริมที่อยู่บ่อน้ำพุร้อน มาปูไว้ด้านข้างแล้วค่อยๆหลับไป
ส่วนเย่เฉินในขณะนี้ก็กำลังนอนหลับตาพักผ่อนอยู่ จากนั้นร่างกายก็รับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวของน้ำที่เข้ามา เขาจึงลืมตาขึ้น เห็นร่างกายที่ขาวและนิ่มนวลของต่งรั่งหลินมาอยู่ข้างกายของเขาแล้ว
เย่เฉินกำลังจะพูดออกมา แต่ต่งรั่งหลินกลับยื่นนิ้วออกมาปิดปากของเขาเอาไว้ พร้อมกับกระซิบว่า “ชูหรันหลับไปแล้ว อย่าปลุกให้เธอตื่นสิ”
เย่เฉินมองไปที่เซียวชูหรัน พอแน่ใจว่าเธอหลับไปแล้วจริงๆก็ถอนหายใจออกมาและพูดด้วยเสียงต่ำว่า “พวกเราไม่ควรสนิทชิดเชื้อกันขนาดนี้ โดยเฉพาะตอนที่อยู่ต่อหน้าเซียวชูหรัน！”
“ชูหรันหลับไปแล้ว！” ต่งรั่งหลินยิ้มและพูดอย่างมีหลงใหลว่า “ฉันก็แค่อยากขอบคุณคุณเท่านั้นเอง เรื่องเมื่อกี้ที่เกิดขึ้น คุณได้ช่วยชีวิตคนไว้อีกแล้ว... ”
----------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...