ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 329
บทที่ 329
เผื่อเผชิญหน้ากับคำสารภาพของต่งรั่งหลิน เย่เฉินก็พูดอย่างเฉยเมยกลับไปว่า “ไปพบคนเลวพอดิบพอดีน่ะ ก็แค่จัดการให้เป็นระเบียบ เธออย่าเก็บไปคิดเลย”
ต่งรั่งหลินกล่าวอย่างจริงจังว่า “ถ้าอย่างนั้นก็รู้สึกขอบคุณนายเป็นมากๆเลย！”
ท้ายสุด ต่งรั่งหลินก็เขยิบไปนั่งข้างเย่เฉิน ยื่นมือออกมากอดแขนของเย่เฉินไว้ในอ้อมแขนของเธอ
ทั้งสองสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้น แขนของเย่เฉินก็สัมผัสได้ถึงผิวอันเนียนนุ่มในทันที
ร่างกายของเย่เฉินรู้สึกตึงเครียดทันที รีบพูดออกไปว่า “รั่งหลิน อย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวชูหรันเห็นเข้า”
ต่งรั่งหลินยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “งั้นถ้าชูหรันไม่เห็น ก็แปลว่าทำได้งั้นสิ？”
“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น…...” เย่เฉินกล่าวอย่างช่วยไม่ได้
ต่งรั่งหลินกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม พร้อมกับพูดว่า “ก็ฉันอยากกอด ถ้าชูหรันเห็นก็จะดีมาก จากนั้นพวกนายก็จะหย่ากัน แบบนี้นายก็จะได้มาคบกับฉันได้ไง”
เย่เฉินถามอย่างชอบธรรมว่า “เธอทำแบบนี้ได้ยังไงกัน?เธอเป็นเพื่อนสนิทของชูหรันนะ！”
ต่งรั่งหลินก็ตอบอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ว่าคุณกับชูหรันไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก แต่แต่งเพราะปู่ของหล่อนให้ทำ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอยอมแต่งงานกับคุณและฉันก็รู้ด้วยว่าพวกคุณสองคนไม่ได้มีอะไรคืบหน้าทั้งนั้น ไม่มีความสัมพันธ์เชิงสามีภรรยากัน！”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ต่งรั่งหลินก็อดพูดด้วยอารมณ์ไม่ได้ว่า “ไหนๆพวกคุณก็ไม่มีมีอะไรที่เป็นสามีภรรยากันจริงๆแล้ว ทำไมถึงยังยื้ออีกฝ่ายอยู่ได้？รีบๆหย่าแล้วไปตามหารักแท้ของตัวเองกันได้แล้ว มันไม่ดีกว่าเหรอ？มันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาใครทั้งนั้น！”
เย่เฉินโบกมือไปมา “ความรู้สึกที่ฉันมีต่อชูหรัน เธอไม่เข้าใจหรอก”
ต่งรั่งหลินถาม “งั้นความรู้สึกที่ฉันมีให้คุณล่ะ คุณเข้าใจไหม？”
เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันเข้าใจ แต่ฉันตอบรับเธอไม่ได้ ขอโทษ”
ต่งรั่งหลินหน้าแดงและพูดพึมพำว่า “จากนั้นฉันก็มีลูกชายตัวอ้วนน่ารัก…..”
เย่เฉินเม้มปาก และกล่าวว่า “ความฝันนั้นตรงข้ามกันกับความจริง...”
ต่งรั่งหลินกล่าวในทันทีว่า “หรือจะมีลูกสาวก็ได้นะ ฉันก็ชอบเหมือนกัน”
เมื่อเห็นท่าทีที่จริงจังของต่งรั่งหลิน เย่เฉินปวดหัวเสียจริง
เย่เฉินจึงต้องตอกย้ำอีกครั้งหนึ่งว่า “รั่งหลิน พวกเราเป็นแบบนั้นไม่ได้จริงๆ…..เธอไม่เคยเข้าใจฉันเลย…..”
ดวงตาของต่งรั่งหลินนั้นดูขุ่นมัวเล็กน้อยและพูดว่า “เข้าใจก็ค่อยๆเข้าใจก็ได้ ถึงแม้ว่าคุณกับชูหรันจะไม่หย่ากันก็ไม่เป็นไร ฉันจะแอบรักคุณต่อไป แอบรักคุณไปตลอดชีวิตของฉัน ฉันเต็มใจ...”
----------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...