ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 330

บทที่ 330

เย่เฉินพูดอะไรไม่ออก สิ่งที่ต่งรั่งหลินได้พูดออกมานั้น คือการที่เธอเต็มใจยอมทำเพื่อคนรักงั้นเหรอ？

แต่เรื่องแบบนี้ เขาจะไปรับปากได้ยังไงกัน？

ก่อนอื่นเลย เขานั้นจริงใจกับเซียวชูหรัน ตอนนั้นที่ปู่ของเธอให้แต่งงาน แม้ว่าตอนนั้นเธอจะไม่เต็มใจเป็นอย่างมาก แต่ท้ายที่สุดเธอก็ตอบตกลงไป และแม้ว่าทุกคนในครอบครัวจะหัวเราะเยาะหรือถากถางตนเองเท่าไหร่ แต่เซียวชูหรันก็ไม่เคยที่จะดูถูกตัวเองเลย

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่คุณป้าหลี่ป่วยและเข้าไปที่สถานสังคมสงเคราะห์แล้ว เธอก็ใช้ชีวิตอย่างสมถะภายใต้หม่าหลัน ยืมเงินให้ตัวเอง อีกทั้งยังไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับคุณป้าหลี่อีก เย่เฉินจะไม่มีวันลืมความเมตตานี้

แล้วเขาจะไปตอบตกลงให้ต่งรั่งหลินมาเป็นคนรักของเขาได้อย่างไรกัน？

ในขณะนั้นเอง ร่างกายของเซียวชูหรันก็ขยับไปมา

เย่เฉินนั้นตกใจ รีบเอาแขนของเขาออกจากอ้อมกอดของต่งรั่งหลินทันที

แต่เมื่อต่งรั่งหลินมองไปที่เซียวชูหรันและเห็นว่าเธอยังไม่ตื่น จึงใช้เวลานี้ จึงรีบยื่นหน้าเข้าไปที่ปากของเย่เฉิน และบรรจงจูบลงไปที่ริมฝีปากของเขา

การสัมผัสนั้นช่างละเอียดอ่อนเสียจริง

สติของเย่เฉินนั้นยังไม่กลับมา ต่งรั่งหลินนั่นหน้าแดงและได้ว่ายน้ำออกไปแล้ว

เย่เฉินเห็นเซียวชูหรันกำลังจะตื่น จึงไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

เซียวชูรันบิดเอวและลืมตาขึ้นมาพร้อมกับถอนหายใจ “อั๊ยยะ แช่น้ำพุร้อนนี่มันสบายจริงๆเลย ความเหนื่อยล้าที่มีช่วงนี้ก็บรรเทาลงไปได้เยอะเลยทีเดียว！”

เมื่อพูดจบ เธอก็เห็นหน้าของต่งรั่งหลินนั้นดูแดงๆ จึงถามว่า “รั่งหลิน น้ำพุร้อนก็ไม่ได้ร้อนลวกขนาดนั้น ทำไมเธอหน้าแดงจังเลย？”

ต่งรั่งหลินลูบที่ใบหน้าของเธอ เธอยิ้มแล้วพูดว่า “น้ำพุร้อนก็ไม่ร้อนหรอก แต่ด้านข้างของฉันมีสาวสวยอยู่ทั้งคน ฉันเลยรู้สึกร้อนเมื่อเห็นเธอน่ะ...”