ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 331
บทที่ 331
ตอนที่เย่เฉินและภรรยาของเขากับต่งรั่งหลินกำลังแช่น้ำพุร้อนอยู่นั้นหลิวหมิงที่โดนสักคำว่าคนจนอยู่บนหน้าผาก อีกทั้งแฟนสาวหน้าปลอมที่จมูกพังกำลังนั่งอยู่บนรถตู้ที่ทรุดโทรมเดินทางไปในเมืองจินหลิง
หลิวหมิงที่นั่งอยู่บนรถก็ปิดหน้าผากที่มีเลือดไหลของตนเอง เพราะกลัวว่าคนขับรถตู้นั้นจะมองเห็น
เขากำลังออกจากช็องเซลิเซียน จ้างรถตู้ที่จอดอยู่สองร้อยหยวนให้พากลับบ้าน ดังนั้นตอนนี้เขาแค่อยากกลับบ้านให้ไวที่สุดและไม่อยากมีปัญหาอะไรเพิ่มอีกแล้ว
อย่างไรก็ตาม คนขับมองผ่านกระจกหลังเห็นหน้าผากของหลิวหมิงที่มีเลือดไหลไม่หยุด
เขาสังเกตอยู่นาน อดไม่ได้ที่จะถามว่า “หนุ่มน้อย บาดเจ็บเหรอ？”
หลิวหมิงพูดอย่างโกรธๆกลับไปว่า “มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย ขับรถให้ดีก็พอ อย่าพูดไร้สาระ！”
คนขับไม่พอใจเล็กน้อยและพูดว่า “นี่ฉันไม่ได้เป็นห่วงนายอยู่เหรอ？ดูสิ หน้าผากของนายมีเลือดไหลลงมาไม่หยุด อย่ามาทำเบาะรถฉันเปื้อนแล้วกัน！”
เมื่อหลิวหมิงได้ยินเช่นนั้น ก็ระเบิดอารมณ์ทันที พร้อมกับพูดว่า “ไอ้คนจนเอ้ย กับอีแค่รถWuling Hong Guangเก่าๆพังๆ ต่อให้เป็นของใหม่ก็คงจะแค่สี่ห้าหมื่นหยวน แล้วแม่มึงยังกลัวว่าฉันจะทำให้รถแกเปื้อนอีกงั้นเหรอ？ไอ้ยาจก！”
คำว่าคนจนนั้นกลายเป็นคำติดปากของหลิวหมิงไปแล้ว แม้ว่าหน้าผากของเขาจะมีคำว่าคนจนแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถแก้โรคแบบนี้ของเขาได้ นี่เป็นสาเหตุที่บรรพบุรุษเคยกล่าวไว้ว่า สันดอนขุดได้ สันดานขุดไม่ได้！
คนขับไม่คิดเลยว่าหนุ่มน้อยคนนี้จะด่าคน เขาก็โกรธทันที โพล่งออกไปว่า “หนุ่มน้อยนายคงไม่ค่อยได้รับการสั่งสอนสินะ ทำไมถึงพูดแต่คำหยาบคายออกมา？”
หลิวหมิวรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นเขาไม่ยอมอ่อนข้อ จึงด่าไปว่า “ไอ้โง่ นี่แกจะพูดจบได้รึยัง？ยังจะมาบ่นกับฉันอีก เชื่อไหมว่าฉันจะโทรเรียกคนมาฆ่าแกให้ตายไปเลย？คนจนอย่างแก อย่างแกตายไปก็ไม่มีคนมาสนใจหรอก！”
เมื่อตำรวจจราจรเห็นท่าทางที่เย่อหยิ่งผยองของเขาแล้ว ก็รู้ได้เลยว่าเขาไม่ใช่คนดี อีกทั้งยังเห็นมือที่กุมหน้าผากของเขา มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด คาดการณ์ว่าเขาน่าจะเพิ่งผ่านการต่อสู้ด้วยอาวุธมา โดยพื้นฐานแล้วคนแบบนี้มักจะมีคดีอาชญากรรมติดตัว พวกเขาต้องกำลังหลบหนีเป็นแน่ ดังนั้นต้องจับให้ได้！
ตำรวจจราจรต่างขยิบตาให้กัน ตำรวจคนหนึ่งในนั้นใช้สเปรย์พริกไทย จากนั้นก็พูดกับหลิวหมิงว่า “ตอนนี้ขอเตือนคุณว่า เอามือประสานไว้ที่หัว ลงจากรถมาให้ตรวจสอบซะ ไม่อย่างนั้น พวกเราจะใช้มาตรการบังคับทางกฎหมาย”
หลิวหมิงเริ่มรำคาญและโพล่งด่าออกไปว่า “ลุง ฉันรู้จักกับหัวหน้าทีมซือเหว่ยของพวกนายนะ เขาเป็นเพื่อนสนิทของพ่อผมเลย หากพวกคุณไม่เชื่อ ก็ลองโทรศัพท์ไม่ถามว่ารู้จักหลิวหมิงลูกชายของบริษัทหลิวซื่อไหม！”
ตำรวจจราจรหัวเราะเยาะ “ลูกชายของบริษัทหลิวซื่อ？นายก็โม้เกินไปแล้วนะ นนายนั่งรถตู้แบบนี้ออกมา แล้วยังจะมีหน้ามาบอกว่าเป็นลูกชายของบริษัทหลิวซื่ออีกเหรอ？เป็นไปได้เหรอที่ลูกชายของบริษัทหลิวซื่อจะยอมให้ลูกชายของตัวเองนั่งรถWuling Hong Guang ในราคาสี่หมื่นหยวนงั้นเหรอ？！”
หลิวหมิงเกลียดการที่คนอื่นมาสงสัยในกำลังของเขา และเกลียดเมื่อโดนดูถูก เมื่อเห็นว่าตำรวจหลายนายกำลังหัวเราะเยาะตัวเองอยู่นั้น จึงด่าไปในทันทีว่า “ไอ้พวกโง่ ยังจะมีหน้ามาช่วยไอคนจนนี่อีกเหรอเชื่อไหมล่ะว่าฉันจะโทรหาหัวหน้าของพวกนาย？”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...