ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 331

บทที่ 331

ตอนที่เย่เฉินและภรรยาของเขากับต่งรั่งหลินกำลังแช่น้ำพุร้อนอยู่นั้นหลิวหมิงที่โดนสักคำว่าคนจนอยู่บนหน้าผาก อีกทั้งแฟนสาวหน้าปลอมที่จมูกพังกำลังนั่งอยู่บนรถตู้ที่ทรุดโทรมเดินทางไปในเมืองจินหลิง

หลิวหมิงที่นั่งอยู่บนรถก็ปิดหน้าผากที่มีเลือดไหลของตนเอง เพราะกลัวว่าคนขับรถตู้นั้นจะมองเห็น

เขากำลังออกจากช็องเซลิเซียน จ้างรถตู้ที่จอดอยู่สองร้อยหยวนให้พากลับบ้าน ดังนั้นตอนนี้เขาแค่อยากกลับบ้านให้ไวที่สุดและไม่อยากมีปัญหาอะไรเพิ่มอีกแล้ว

อย่างไรก็ตาม คนขับมองผ่านกระจกหลังเห็นหน้าผากของหลิวหมิงที่มีเลือดไหลไม่หยุด

เขาสังเกตอยู่นาน อดไม่ได้ที่จะถามว่า “หนุ่มน้อย บาดเจ็บเหรอ？”

หลิวหมิงพูดอย่างโกรธๆกลับไปว่า “มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย ขับรถให้ดีก็พอ อย่าพูดไร้สาระ！”

คนขับไม่พอใจเล็กน้อยและพูดว่า “นี่ฉันไม่ได้เป็นห่วงนายอยู่เหรอ？ดูสิ หน้าผากของนายมีเลือดไหลลงมาไม่หยุด อย่ามาทำเบาะรถฉันเปื้อนแล้วกัน！”

เมื่อหลิวหมิงได้ยินเช่นนั้น ก็ระเบิดอารมณ์ทันที พร้อมกับพูดว่า “ไอ้คนจนเอ้ย กับอีแค่รถWuling Hong Guangเก่าๆพังๆ ต่อให้เป็นของใหม่ก็คงจะแค่สี่ห้าหมื่นหยวน แล้วแม่มึงยังกลัวว่าฉันจะทำให้รถแกเปื้อนอีกงั้นเหรอ？ไอ้ยาจก！”

คำว่าคนจนนั้นกลายเป็นคำติดปากของหลิวหมิงไปแล้ว แม้ว่าหน้าผากของเขาจะมีคำว่าคนจนแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถแก้โรคแบบนี้ของเขาได้ นี่เป็นสาเหตุที่บรรพบุรุษเคยกล่าวไว้ว่า สันดอนขุดได้ สันดานขุดไม่ได้！

คนขับไม่คิดเลยว่าหนุ่มน้อยคนนี้จะด่าคน เขาก็โกรธทันที โพล่งออกไปว่า “หนุ่มน้อยนายคงไม่ค่อยได้รับการสั่งสอนสินะ ทำไมถึงพูดแต่คำหยาบคายออกมา？”

หลิวหมิวรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นเขาไม่ยอมอ่อนข้อ จึงด่าไปว่า “ไอ้โง่ นี่แกจะพูดจบได้รึยัง？ยังจะมาบ่นกับฉันอีก เชื่อไหมว่าฉันจะโทรเรียกคนมาฆ่าแกให้ตายไปเลย？คนจนอย่างแก อย่างแกตายไปก็ไม่มีคนมาสนใจหรอก！”