ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3263

ขบวนแห่ศพกว่าร้อยคนนี้ เคลื่อนทัพอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าขบวนด้านหน้ามีคนแบกโลงศพสองโลง ความรวดเร็วในการเดินขบวนเหมือนกับเดินขบวนเร็วเลย

และกลุ่มคนเหล่านี้ล้วนแต่สวมใส่รองเท้าบูตหนังเหมือนกันทั้งหมด ตอนที่เดินอยู่ในน้ำโคลน เปล่งเสียงฝีเท้าที่สม่ำเสมอกัน ดังกึกก้องไปทั่วทั้งหุบเขา

ท่ามกลางกองทัพ มีผู้สูงวัยท่านหนึ่ง ในเวลานี้ก็เดินเร็วร่วมกันกับกองทัพอย่างไม่หยุดหย่อน เหนื่อยจนหายใจหอบตั้งนานแล้ว

แต่ชายหนุ่มที่อยู่ข้างกายของเขาไม่ให้โอกาสให้เขาได้หยุดหายใจเลย แถมยังเร่งเขาให้รีบเดินอย่างไม่หยุดหย่อน ถึงขั้นมีคนผลักเขาเวลาที่เขากำลังจะรั้งท้ายขบวน หรือว่าดึงเชือกป่านบนเสื้อไว้ทุกข์อย่างรุนแรง บังคับให้เขาก้าวเดินไปข้างหน้า

ชายผู้สูงวัยท่านนี้ ก็คือซูเฉิงเฟิง

ในเวลานี้ ยอดภูเขาเย่หลิงซาน

เย่เฉินและคนอื่นๆ ล้วนแต่มองเห็นกองทัพที่เดินเข้ามาใกล้ๆเรื่อยๆแล้ว

ภายใต้แสงแดดยามเช้า ทุกคนล้วนแต่มองเห็นโลงศพสองโลงที่สะดุดตานั่นแล้ว เพราะงั้น ในใจของทุกคนต่างก็รู้ดี กลุ่มคนเหล่านี้จะต้องเป็นสำนักว่านหลงแน่นอน

สมาชิกตระกูลเย่ทันใดนั้นก็ราวกับว่าเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง บรรยากาศตึงเครียดทันที แต่ละคนต่างก็เครียดจนนั่งไม่ติดแล้ว

เย่เฉินกลับว่ามองเห็นขบวนแห่ศพนี้ที่อยู่ตีนเขาไกลๆ มุมปากก็เผยรอยยิ้มที่เยือกเย็นออกมา

ในเวลานี้ เย่เฉินแอบอุทานในใจว่า : “ว่านพั่วจวิน ในที่สุดแกก็มาแล้ว！ไม่เพียงแค่ฉันรอแกรอจนร้อนใจแล้วเท่านั้น พลเอกเฉินจงเหล่ยลูกน้องของแก ซูโสว่เต้าผู้มีพระคุณของตระกูลว่านของแก ก็รอแกมาหลายวันแล้วเช่นกัน！”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็พูดกับถังซื่อไห่ว่า : “พ่อบ้านถัง นำคำสั่งของฉัน ไปบอกให้พวกคุณลุงทั้งหมดที่อยู่ที่ตีนเขาเว้นทางขึ้นภูเขาไว้ ห้ามต่อต้านใครทั้งนั้น！”

“ครับ！”ถังซื่อไห่รีบแจ้งที่ตีนเขาทันที ให้พวกเขาหลีกทางให้