ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3265

สรุปบท บทที่ 3265: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 3265 – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 3265 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ตามมาด้วยตระกูลของ เย่ฉางโคง เย่ฉางหยุน ทุกคนล้วนแต่มีชุดไว้ทุกข์คนละชุดทั้งนั้น และต่างก็ถือชุดไว้ทุกข์ไว้ในอ้อมแขน รอเวลาไม่ได้การแล้ว รีบสวมใส่และยอมแพ้ทันที

และตรงหน้า เย่เฉินไม่ได้พูดตอบคำพูดของว่านพั่วจวิน เพียงแค่มองว่านพั่วจวินตั้งแต่หัวจรดเท้าเท่านั้น ประเมินพละกำลังของคนๆนี้

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอว่านพั่วจวิน

ต้องพูดว่า คนๆนี้กลับว่ามีเจตนาฆ่าทั้งตัวจริงๆ แค่มองก็ดูออกว่าฝึกฝนสนามรบจริงมากว่าหลายปีแล้ว

อีกอย่าง ผลการฝึกฝนของเขาแข็งแกร่งอย่างมาก เส้นลมปราณพิเศษ 8 เส้นล้วนแต่ทะลุถึงกันทั้งหมด

ในขอบเขตศิลปะต่อสู้ ตราบจนถึงวันนี้ว่านพั่วจวินเป็นคนที่มีพละกำลังแข็งแกร่งที่สุดที่เย่เฉินเคยเจอมา

แต่ว่า ในสายตาของเย่เฉิน แม้ว่าจะเป็นนักบู๊แปดดาวอย่างว่านพั่วจวิน ก็ยังคงไร้ความสามารถเช่นเคย

ไม่มีปราณทิพย์ เพียงแค่อาศัยกำลังภายใน ถึงแม้ว่าเส้นลมปราณพิเศษ 8 เส้นจะทะลุถึงกันทั้งหมด อีกอย่างทั้งหมดทะลุถึงกันได้100%แล้วจะยังไง?

ยังคงหนีไม่พ้นขอบเขตของคนธรรมดาทั่วไปเช่นเคย

ตามการบันทึกของ《ตำราเก้าเสวียนเทียน》 ศิลปะต่อสู้ จริงๆแล้วเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเล็กๆของศิลปะการต่อสู้แบบโบราณของหัวเซี่ย

ศิลปะการต่อสู้แบบโบราณของหัวเซี่ย เป็นวิธีการฝึกฝนที่ลึกซึ้งอย่างมากอย่างหนึ่ง ในนั้นรวมไว้หลายระดับ

และว่านพั่วจวินก็ถือว่าเส้นลมปราณพิเศษ 8 เส้นสมบูรณ์100%ทั้งหมดแล้ว ก็เป็นเพียงขอบเขตของระดับต้นสุดของศิลปะการต่อสู้แบบโบราณ แดนสว่าง

ขอเพียงแค่ทะลุทลวงแดนใหญ่ ถึงสามารถเข้าสู่แดนมืดของศิลปะการต่อสู้แบบโบราณได้

เมื่อว่านพั่วจวินพูดคำนี้ออกมา สีหน้าของเหอหงเซิ่งและอิโตะ นานาโกะต่างก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เหอหงเซิ่งคิดไม่ถึงว่า แค่อีกฝ่ายมองแวบเดียวก็มองผลการฝึกตนของตัวเองออกแล้ว!

และอิโตะ นานาโกะก็ยิ่งไม่คาดคิดว่า ว่านพั่วจวินแค่ใช้สายตามองก็มองออกว่าคนที่ตัวเองพามาเป็นนินจา!

อีกอย่าง ยังมองออกว่าในบรรดาพวกเขา มีท่านนินจาที่มีพละกำลังชั้นยอดสองคน

เพราะเหตุนี้สามารถเห็นได้ว่า พละกำลังของว่านพั่วจวิน แข็งแกร่งกว่าพวกเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แต่ว่า ว่านพั่วจวินคิดไม่ถึงว่า เย่เฉินในเวลานี้จะเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย พูดอย่างราบเรียบว่า : “ขอโทษนะ แกเดาผิดแล้ว จัดการขยะที่ไร้ความสามารถอย่างแก ไม่จำเป็นต้องเชิญคนมาช่วยซะด้วยซ้ำ พวกเขาเป็นผู้ชมที่ฉันเชิญมา เพื่อให้รอดูว่าแกจะถูกทารุณอย่างไร!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน