เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3266

คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุล้วนแต่คาดคิดไม่ถึงว่า เย่เฉินเจอว่านพั่วจวินแล้ว จะไม่มีความหวาดกลัวเลยโดยสิ้นเชิง

สมาชิกตระกูลเย่กว่าสามสี่คนที่ถือชุดไว้ทุกข์ แทบจะแอบด่าในใจพร้อมกัน นี่เย่เฉินก็เป็นการรนหาที่ตายชัดๆเลย

ว่านพี่วจวินมาฆ่าถึงหน้าแล้ว ยังจะมากล้ามาพูดจาเสแสร้งอีก นี่แม่งหาเหาใส่หัวจริงๆ แม่งรนหาที่ตายแล้ว……

แม้แต่เย่โจงจั่วยังตกใจอย่างมาก กลัวว่าเย่เฉินจะยั่วยุให้ว่านพั่วจวินโกรธ อีกฝ่ายจะฆ่าอย่างควบคุมไม่ได้เลย งั้นก็จบเห่หมดแล้ว

และว่านพั่วจวินก็ยิ่งจะโมโห

เขาคิดไม่ถึงจริงๆ จู่ๆตระกูลเย่จะมีคนที่กล้ามาพูดจาแบบนี้กับตัวเอง！

ดังนั้น เขาพูดถามอย่างด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า : “เด็กน้อย！แกมันหยิ่งยโสเกินไปหน่อยแล้ว ถ้าไม่รู้ว่าคำว่าตายเขียนยังไง ฉันสอนแกได้นะ！”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า ： “ไม่จำเป็น คำว่าตายฉันเขียนเป็น อีกเดี๋ยวสามารถแกะไว้บนหัวให้แกฟรีๆได้”

พูดจบ เขาถามเสียงสูงว่า : “หงห้าล่ะ？”

หงห้ารีบยกมือขึ้นทันที พูดเสียงสูงว่า : “อาจารย์เย่ ฉันอยู่นี่！”

เย่เฉินไม่ได้หันหน้าไปมอง ยิ้มและมองไปที่ว่านพั่วจวินพร้อมกับถามหงห้าว่า : “คุณเอามีดมาแล้วยัง？”

“เอามาแล้ว？”หงห้าพูดเสียงสูงว่า : “อาจารย์เย่ อีกเดี๋ยวให้ฉันแกะที่บนหัวเขาใช่ไหม？”

“ถูกต้อง！”เย่เฉินพยักหน้ายิ้มพร้อมพูดว่า ： “คุณก็ยังเป็นคนที่เข้าใจที่สุด！”

“แน่นอนอยู่แล้ว”หงห้าพูดพร้อมยิ้มกริ่มว่า : “อาจารย์เย่ ยังไงเราก็เคยฝึกเขียนตัวอักษรเนื้อมนุษย์มาแล้ว มีประสบการณ์แล้ว！ ”

สีหน้าของว่านพั่วจวิน ซีดขาวแล้ว

เขากำหมัดแน่น แทบอยากจะเข้าไปฆ่าเย่เฉินทันที

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน