ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3275

ขณะที่พูด เมื่อเขาเห็นว่าม้วนกระดาษไม่สามารถจุดได้เพราะมันหนาเกินไป เขาก็ตบหน้าลู่เห้าเทียน ด่าว่า: “แม่งเอ๊ย แกสูบสิ ถ้าแกไม่สูบ ฉันจะจุดยังไง?!”

ปากของลู่เห้าเทียนเต็มไปด้วยกระดาษม้วนนี้ ในใจรู้สึกอายและโกรธ แต่ก็ทำได้เพียงพยายามดูดอย่างเชื่อฟัง

แต่ควันจากกระดาษเหลืองนี้ มันจะไปเทียบกลิ่นกับคูบาซิการ์ได้อย่างไร สูดเข้าไปครั้งแรก ลู่เทียนก็ถูกควันหนาและไอสำลัก น้ำตากับน้ำมูกไหลออกมาพร้อมกัน

เย่เฉินมองเขา ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า: “ซิการ์เมื่อวานที่เอาไป พ่นควันต่อหน้าฉัน  ท่าทางที่วิพากษ์วิจารณ์อย่างเต็มที่ ทำไมไม่มีแล้วล่ะ??”

ลู่เห้าเทียนคิดถึงท่าทางกำเริบเสิบสานของตัวเอง อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

เย่เฉินมองเห็นท่าทางที่เขากลัว พูดต่อ: “อย่าลืมล่ะ แกใช้ซิการ์ฆ่าผู้รักษาความปลอดภัยของตระกูลเย่ไปคนหนึ่ง! แม้ว่าแค่ชีวิตแลกชีวิต วันนี้ฉันก็จะฆ่าแก!”

พูดจนถึงตรงนี้ เย่เฉินหยุดเล็กน้อย และพูดต่อ: “แกอยากมีชีวิตรอดไม่ใช่หรือ? สูบซิการ์มวนนี้ก่อนสิ สูบเสร็จ ฉันค่อยพิจารณาอีกทีจะว่าไว้ชีวิตสุนัขอย่างแกไหม แต่ถ้าแกสูบไม่หมด ขอโทษด้วย วันนี้คนที่ตายเป็นคนแรก ก็เป็นของแกเพียงผู้เดียว!”

ได้ยินดังนี้ ในใจลู่เห้าเทียนหมดหวังแล้ว ขอเพียงแค่ทำทุกอย่างเพื่อเอาชีวิตรอดต่อไป

แต่ทว่า เขาทำได้แค่พยายามเท่านั้น ใช้แรงดูดกระดาษเหลืองหนาๆนั่นอย่างแรง ทั้งตัวสำลักควันหนาทึบจนเกือบจะทรุดลง

แต่ว่า เขาไม่กล้าเมินเฉยต่อสิ่งใดเลย ทำได้เพียงพยายามอย่างเต็มกำลัง สูดควันเข้าสู่ร่างกาย

เหล่าทหารของสำนักว่านหลงในที่เกิดเหตุตกตะลึงอย่างมาก พวกเขารู้ว่าลู่เห้าเทียนชอบคูบาซิการ์ แต่ใครก็คิดไม่ถึงว่า ลู่เห้าเทียนจะมีจุดจบอย่างเช่นวันนี้?

ลู่เห้าเทียนพยายามอย่างดีที่สุด และพยายามมาเป็นเวลานาน รอจนกว่าเขาจะสูบม้วนกระดาษสีเหลืองจนหมด ร่างกายของเขากำลังจะทรุดลงและตายไป

และเมื่อมันไหม้จนหมด กระดาษสีเหลืองที่มีเปลวไฟ ก็เผารอบๆริมฝีปากของเขา และทำให้เกิดแผลพุพอง