คำพูดของเย่เฉิน ทำให้สีหน้าท่าทางของว่านพั่วจวินตกตะลึงทันที!
หลังจากนั้น เขากัดฟันแข็งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ไอ้แซ่เย่! ความกล้านี้แกเอามาจากไหน! กล้าดูหมิ่นวิญญาณพ่อแม่ของฉันในสวรรค์!”
เย่เฉินยิ้มและพูดอย่างเย็นชา: “คิดไม่ถึงว่าประมุขของสำนักว่านหลง ก็เป็นแค่คนสองมาตรฐานเท่านั้นเอง!”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดอีก: “แกเอาแต่ตะโกน จะทำลายเถ้ากระดูกของพ่อแม่ฉัน แกดูหมิ่นวิญญาณพ่อแม่ฉันได้ ฉันก็ต้องหนามยอกต้องเอาหนามบ่งไม่ดีกว่าเหรอ? มีสิทธิ์อะไร? หรือว่าหมัดของแกแกร่งกว่าฉัน? หรือว่าแกมีดีกว่าฉัน?”
ว่านพั่วจวินรู้สึกผิดอยู่ครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง
เขารู้ เรื่องทำลายเถ้ากระดูกนี้ ตัวเองพูดขึ้นมาก่อน
แต่ในตอนนั้น เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า ตระกูลเย่จะมีสุดยอดฝีมือระดับสูงอยู่
เขาคิดว่า ตัวเองบดขยี้ตระกูลเย่ได้โดยสมบูรณ์
สถานการณ์เช่นตอนนี้ นี่พูดได้แค่ว่าเป็นการทำร้ายตัวเองชัดๆ
เย่เฉินเห็นว่าเขาไม่รู้จะตอบอะไรอยู่พักหนึ่ง ยิ้มเย็นชา จากนั้นก็เตะลู่เห้าเทียนให้คุกเข่าอยู่บนพื้น พูดเบาๆว่า: “มา แกมาออกความเห็นหน่อย ถ้าฉันทำลายเถ้ากระดูกของพ่อแม่ประมุขของพวกแก เป็นเพราะเขาหาเรื่องใส่ตัวใช่หรือไม่?”
ลู่เห้าเทียนไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟังเย่เฉินแม้แต่น้อย ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่า จุดจบของตัวเองในวันนี้ ก็เป็นเพราะว่านพั่วจวิน ครั้นแล้วเขาพูดออกมาโดยไม่ลังเล “เป็นเพราะเขาหาเรื่องใส่ตัว! ถ้าไม่เป็นเพราะเขาต้องการยั่วยุเรื่องเหล่านี้ ฉันก็ไม่ต้องมีจุดจบแบบนี้หรอก……”
เย่เฉินมองว่านพั่วจวิน ถามเขาว่า: “ได้ยินหรือยัง? แม้แต่ลูกน้องแกก็พูดว่าแกหาเรื่องใส่ตัวเลย!”
พวกเขาหลายคนต่างก็เคยได้รับบุญคุณความช่วยเหลือจากว่านพั่วจวิน แม้แต่ลูกศิษย์ของว่านพั่วจวิน เห็นเย่เฉินทำให้ว่านพั่วจวินอัปยศอย่างตอนนี้ ก็รับไม่ได้เป็นธรรมดา
ใบหน้าของเย่เฉินไม่แยแสในเวลานี้และนิ้วเท้าของเขาเตะเบา ๆ บนพื้นตามใจ และก้อนหินถูกห่อหุ้มด้วยจิตวิญญาณอันทรงพลังและบินออกไปด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก!
ต่อมา หินนั้นกระทบกับหน้าผากของพญาราชสีห์ทองคำ เจาะเป็นรูเลือดพุ่งทะลุ!
เพียงเวลาชั่วครู่ พญาราชสีห์ทองคำหนึ่งในราชันสงครามของสำนักว่านหลง ก็ตายทันที!
ใครจะไปคิด ว่าเย่เฉินจู่ ๆ จะโจมตีเขาทันใด และตายลงในทันที

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...