ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3277

ยิ่งไม่มีใครคาดคิดเลย!

เช่นเดียวกับลู่เห้าเทียน พญาราชสีห์ทองคำซึ่งเป็นนักบู๊หกดาว เขาถูกก้อนหินที่เตะด้วยเท้าของฝ่ายตรงข้ามเจาะทะลุสมอง!

ตรงหน้านี้ ทำให้ทหารสำนักว่านหลงที่ต้องการรุมต่อสู้กับเย่เฉินเมื่อสักครู่ ถอยไปไม่กี่ก้าวโดยที่ไม่รู้ตัว

ในขณะเดียวกัน ความปรารถนาในใจของพวกเขาที่จะต่อสู้กับเย่เฉิน ก็ตกใจในสิ่งที่เย่เฉินลงมือเมื่อสักครู่นี้ทันที！

คนกลุ่มนี้ตกใจมาก พวกเขารู้ว่า ในเมื่อเย่เฉินสามารถฆ่าพญาราชสีห์ทองคำได้ด้วยการสะบัดมือของเขา งั้นเย่เฉินก็ใช้วิธีเดียวกัน ฆ่าพวกเขาแต่ละคนได้เช่นกัน!

ว่านพั่วจวินก็อึ้งมากๆ!

ตอนนี้ ในที่สุดก็ตระหนักถึง ความห่างไกลของฝีมือระหว่างตัวเองและเย่เฉิน

เขารู้ว่า ถ้าหากเย่เฉินลงมือ เป็นไปได้มากว่าที่ตัวเองไม่สามารถเอาตัวรอดจากกระบวนท่าของเย่เฉินได้！

ในตอนนี้ เย่เฉินที่เพิ่งฆ่าคนไป มองดูลู่เห้าเทียนอย่างหงุดหงิดและถอนหายใจพูดว่า: “ไอหยา วู่วามแล้ว วู่วามแล้ว เมื่อกี้ก็พูดไปแล้ว วันนี้ฉันจะฆ่าแกเป็นคนแรก แต่ไม่คิดว่าจะทนไม่ไหว ให้คนอื่นมาตายแทนที่แกเป็นคนแรกแล้ว แกคงไม่โทษกันใช่ไหม?”

ลู่เห้าเทียนตกใจแทบบ้า พูดออกมาว่า: “ไม่ ไม่ ……ไม่แน่นอน……”

เย่เฉินพยักหน้า หันไปรอบๆมองทหารสำนักว่านหลงที่หวาดกลัว พูดเบาๆว่า: “ขอแค่คนไหนไม่กลัวตาย ก็ก้าวออกมาได้นะ วันนี้ฉันพร้อมจะฆ่าคนต่อหน้าวิญญาณพ่อแม่ของฉัน ถึงแม้จะฆ่าพวกแกทั้งหมด เย่เฉินอย่างฉันก็ฆ่าโดยไม่กะพริบตา!”

เจตนาฆ่าในน้ำเสียงของเย่เฉิน ทำให้หัวใจของผู้คนในสำนักว่านหลง ตื่นตระหนกโดยไม่รู้ตัว

ในตอนนี้ นิ้วเท้าของเย่เฉินกดลงบนพื้น หยิบหินกรวดจากพื้น แล้วเขาก็คว้าก้อนกรวดในมือของเขา ขณะที่จับหินเล่นอยู่ในมือ ก็มองดูทหารเกือบร้อยนายของสำนักว่านหลง และพูดเบาๆว่า: “วันนี้คือความแค้นส่วนตัวของฉันและว่านพั่วจวิน ไม่เกี่ยวกับพวกแก ดังนั้น ตอนนี้พวกแกทุกคนต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว ถ้าไม่ถอย ตาย!”