ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3281

พูดถึงนี้ เย่เฉินนิ่งไปสักพัก แล้วพูดต่อว่า “หากพ่อของนายเพียงแค่ความสามารถไม่ได้ก็ว่าไปอย่าง อย่างมากก็แค่พยายามใหม่อีกครั้ง แล้วลุกขึ้นสู้ใหม่ แต่เขากลับไม่มีแม้แต่กำลังทางจิตใจที่จะแบกรับ แล้วหนีขึ้นไปบนดาดฟ้าเพื่อกระโดดลงมา นี่ยังจะมาโทษถึงพ่อฉันได้ด้วยหรอ?”

“แล้วยังมีแม่ของนาย！พ่อนายฆ่าตัวตายก็ว่าไปอย่างแล้ว แต่เธอกลับทิ้งนายไว้ แล้วกินยาพิษเอง แล้วนี่มันเกี่ยวกับพ่อของฉัน?”

ว่านพั่วจวินไม่พอใจ พูดอย่างโมโหว่า “ทุกอย่างนี้ล้วนเป็นแผนร้ายของพ่อนาย！”

เย่เฉินจ้องเขา ถามอย่างเย็นชาว่า “ตามที่นายพูด นายในวันนี้เหมือนกับพ่อนายในตอนนั้นที่คิดไปเอง มองเห็นเพียงแต่ผลประโยชน์ กำลังก็ไม่มี ความสามารถก็มีขีดจำกัดแล้วยังไม่สำนึกตน！แล้วแม่งยังกล้ามาถึงภูเขาเย่หลิงซาน แล้วยังมาคุยโวว่าจะทำลายหลุมศพของพ่อแม่ฉัน！ปรากฏว่าตอนนี้ดันถูกฉันทำร้ายกลับ！ทั้งหมดนี้ ก็กลายมาเป็นแผนร้ายของฉันเย่เฉินคนนี้งั้นหรอ?”

สีหน้าของว่านพั่วจวินนิ่งอึ้งไปทันที คำพูดของเย่เฉิน ทิ่มแทงจิตใจของเขา ทำให้เขาไม่สามารถโต้เถียงได้！

เย่เฉินมองเขา พูดอย่างเย็นชาว่า “ว่านพั่วจวิน！นายในวันนี้ เหมือนกับพ่อนายในตอนนั้น！หาเรื่องใส่ตัวทั้งนั้น！แม้จะตายเป็นหมื่นครั้ง ก็เป็นการที่หาเรื่องใส่ตัวเองทั้งนั้น！！！”

ว่านพั่วจวินในตอนนี้นั้นน้ำตานองหน้าไปหมดแล้ว

เขารู้ เย่เฉินพูดถูก

ตัวเองในตอนนี้ เหมือนกับพ่อในตอนนั้น ล้วนเป็นการไปหาเรื่องคนหนึ่งที่ตัวเองสู้ไม่ได้ จากนั้นก็พบกับความพ่ายแพ้

ส่วนความแค้นของพ่อแม่ที่ว่า ก็ล้วนเป็นการที่ตัวเองรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมต่อพ่อแม่ แล้วเป็นความแค้นอันมืดบอดที่เก็บกดไว้ในใจมานานหลายปีก็เท่านั้น

ในตอนที่ความเชื่อในจิตใจกำลังจะแตกสลาย เย่เฉินชี้ซูโสว่เต้าที่อยู่ข้างกาย พูดเสียงเย็นชาว่า “มา ให้นายได้พบเจอกับผู้มีพระคุณตระกูลว่านของพวกนายในตอนนั้นซะหน่อย！”