ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3288

แม้ว่าเส้นลมปราณของว่านพั่วจวินจะเสียหายไปหมดแล้ว แต่ใช้มีดฆ่าตัวตายก็ยังถือว่าง่ายสำหรับเขา

การทิ่มแทงครั้งนี้ของเขา ใช้แรงทั้งหมด โหดร้ายอย่างมาก เพราะว่าเขาคิดเพียงแค่ว่า ใช้เพียงการแทงครั้งนี้ จบชีวิตของตัวเองให้เร็วที่สุด

ที่ทำอย่างรุนแรงอย่างนี้ เป็นเพราะว่าเขาไม่อยากให้คนมากมายขนาดนี้เห็นตัวเองชักดิ้นอยู่นานแล้วค่อยตายไปอย่างน่าเวทนา

เขาในเวลานี้ ได้เตรียมใจที่จะตายมานานแล้ว

ส่วนพลทหารของสำนักว่านหลง ต่างก็รู้ดีว่านี่คือสิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่มีใครสามารถพลิกผันได้

แต่ในตอนที่มีดสั้นในมือของว่านพั่วจวินได้ทิ่มแทงเข้าไปในชุดไว้ทุกข์ แทงเข้าโดนผิวหนังตรงหัวใจของว่านพั่วจวิน แล้วแทบจะแทงเข้าไปในหัวใจของเขา เย่เฉินก็ใช้ปลายเท้าถีบออกไปเบาๆทีหนึ่ง แรงปราณทิพย์หนึ่งก็ได้เตะเข้าไปที่มีดสั้นเล่มนั้นอย่างรวดเร็ว

ตามมาด้วย ในตอนที่ว่านพั่วจวินใช้มีดสั้นเล่มนั้นทิ่มแทงเข้าที่หัวใจอย่างเฉียบขาด ทันใดนั้นมีดสั้นที่อยู่ตรงหน้าอกของเขาก็สลายเป็นผง แตกละเอียดในพริบตา และลอยหายไปในอากาศ!

วินาทีนี้ ทุกคนต่างก็อึ้งกันไปหมด ตัวว่านพั่วจวินเองก็ยิ่งไม่อยากจะเชื่อ!

เขาพบว่ามีดสิ้นในมือได้หายไป เมื่อก้มมองดู ก็เหลือเพียงผุยผงละเอียดอยู่ภายในฝ่ามือ!

สมองของเขาตอบสนองไม่ทัน หนึ่งคือไม่รู้ว่ามีดสั้นเล่มหนึ่ง ทำไมถึงถูกเย่เฉินเตะเพียงเบาๆก็กลายเป็นผุยผง สองคือไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆเย่เฉินถึงช่วยตัวเขาในเวลานี้

เขาเงยหน้าขึ้น มองดูเย่เฉินที่มีสีหน้านิ่งเฉย ถามออกไปว่า “คุณ…คุณเย่….คุณจะ….”

เย่เฉินพูดนิ่งๆว่า “เมื่อวานตอนที่ลู่เห้าเทียนมาหาเรื่องถึงบ้าน คุณปู่ของฉันเคยพูดเรื่องในอดีตเรื่องหนึ่งกับเขา”

พูดแล้ว เย่เฉินก็มองว่านพั่วจวิน เอ่ยปากพูดว่า “นายรู้มั้ย ว่าในตอนนั้นที่พ่อฉันรู้ว่าพ่อนายกระโดดตึกตาย เคยพูดว่าอะไรมั้ย?”

ว่านพั่วจวินส่ายหัวด้วยสีหน้ามึนงง พูดเสียงเบาว่า “ผมไม่รู้ครับ….รบกวนคุณเย่บอกด้วยครับ!”

เย่เฉินหันมองไปไกลทางด้านสุสานของพ่อแม่ แล้วพูดเสียงเบาว่า “พ่อของฉันพูดว่า ฉันไม่ได้ฆ่าเขา แต่เขากลับตายเพราะฉัน แม้ว่าเขาจะชนะพ่อนายอย่างโปร่งใส แต่หลังจากที่ได้ยินว่าพ่อของนายตายไปแล้ว ก็ยังรู้สึกผิดต่อเรื่องนี้ อย่างที่ว่าผู้ที่เห็นอกเห็นใจ ก็คงจะหมายถึงคนอย่างเขา”