ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3293

จากนั้น เย่เฉินก็พูดกับเหอหงเซิ่งว่า “คุณท่านเหอ รบกวนพวกคุณจับตาดูทุกคนในตระกูลเย่ให้หน่อยนะครับ หากว่าใครกล้าแอบโยนอะไรทิ้งไป โดยเฉพาะของสิ่งของประเภทชุดไว้ทุกข์ ก็จับมัดไว้ให้ผมได้เลยครับ！”

คนส่วนมากของตระกูลเย่เมื่อได้ยินอย่างนี้ ก็ตกใจหวาดกลัวในทันที

เพราะว่าในเสื้อผ้าของพวกเขา ตอนนี้ยังมีชุดไว้ทุกข์อยู่ด้านใน เมื่อกี้ที่เย่เฉินจัดการสำนักว่านหลงนั้นมันน่าตื่นเต้นเกินไป คนพวกนี้จึงลืมเรื่องชุดไว้ทุกข์กันไปหมด

เมื่อถูกเย่เฉินพูดย่างนี้ ถึงได้นึกขึ้นได้ว่าบนตัวยังมีระเบิดอยู่

คนพวกนี้ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที ไม่รู้ว่าเย่เฉินเตรียมจะจัดการพวกเขายังไง

เวลานี้ เย่เฉินไม่ได้สนใจคนตระกูลเย่อีก แต่หันไปมองพลทหารสำนักว่านหลงที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า

ภายในกลุ่มพลทหาร ยังมีตาแก่ที่ตัวสั่นรวมอยู่ด้วย ตาแก่นี้ถึงแม้จะคุกเข่าอยู่บนพื้นเหมือนกัน แต่ก็เอาแต่มองซ้ายมองขวา เหมือนว่ากำลังหาโอกาสหนี

คนๆนี้ นั่นก็คือผู้นำตระกูลของตระกูลซู ซูเฉิงเฟิง

ซูเฉิงเฟิงในตอนนี้รู้สึกเสียใจอย่างที่สุด บ่นในใจว่า “รู้อย่างนี้แต่แรกว่าว่านพั่วจวินนี้จะต้อยต่ำต่อหน้าเย่เฉินขนาดนี้ ใครเชิญฉันมาภูเขาเย่หลงซาน ฉันก็ไม่มีทางมาเด็ดขาด….”

“ปรากฏว่าไงละ กูแม่งใส่ชุดไว้ทุกข์มาแต่ไกล ปรากฏว่ามาโดดลงกองไฟเองซะงั้น….”

“ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ไม่รู้ว่าจะหาโอกาสแบบหนีออกไปได้มั้ย…”

ในตอนที่ซูเฉิงเฟิงกำลังหดหู่อย่างที่สุด เย่เฉินชี้คนที่ใส่ชุดไว้ทุกข์คุกเข่าอยู่ในกลุ่มผู้คน พูดนิ่งๆว่า “ซูเฉิงเฟิง หมาแก่อย่าได้คิดจะแอบหนีไปละ คุกเข่าให้ดีๆ ฉันยังมีบัญชีที่ต้องค่อยๆคิดกับแกอยู่！”