ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3296

สำหรับเย่เฉินแล้ว ไม่ได้ไม่เหลือโอกาสไว้ให้กับซูเฉิงเฟิง แต่ในเมื่อเขาจำไว้ไม่ได้ งั้นก็อย่าโทษว่าตัวเองไม่ให้ความเห็นใจ

มัลดีฟส์ถึงแม้เศรษฐกิจจะไม่พัฒนามาก แต่อย่างน้อยก็เป็นสถานที่พักร้อนที่ดีที่สุดทั่วโลก ส่วนมาดากัสการ์ที่เป็นสถานที่ที่ไม่พัฒนาที่สุดแห่งหนึ่งของยุโรป สถานภาพก็จะต้องลำบากกว่าที่มัลดีฟส์เป็นหมื่นเท่าอยู่แล้ว

ซูเฉิงเฟิงได้ยินอย่างนี้ ร้อนรนขึ้นมาทันที พูดว่า “นาย….ทำไมนายบอกเปลี่ยนก็เปลี่ยนเลยละ…คนมากมายขนาดนี้ได้ยินนายพูดว่ามัลดีฟส์ ทำไมตอนนี้จู่ๆก็เปลี่ยนเป็นมาดากัสการ์? นาย…แบบนี้คำพูดของนายก็จะไม่น่าเชื่อถือไม่ใช่หรือไง?”

เย่เฉินพูดนิ่งๆว่า “นายไม่เข้าใจว่าอะไรคือราคาลอยตัวหรือไง? ก็เหมือนกับเล่นหุ้น มัลดีฟส์คือราคาของเมื่อกี้ ราคาตอนนี้คือมาดากัสการ์ ฉันแนะนำให้นายรีบตอบตกลง ไม่อย่างนั้นต่อไปอาจจะเปลี่ยนเป็นคองโกหรือไม่ก็ซิมบับเวก็ได้”

ซูเฉิงเฟิงเศร้าสลด “ถึงแม้จะเป็นหุ้นก็ไม่มีที่มันตกแบบนี้หรอกมั้ง จากขึ้นเป็นลง อย่างมากก็แค่การเปลี่ยนแปลงประมาณยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น แต่ของนายนี่มันลดลงถึงเก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์แล้ว！”

เย่เฉินไม่ได้สนใจเขา มองไปยังซูโสว่เต้า ถามเขาว่า “พ่อนายปกติก็เป็นแบบนี้หรอ?”

ซูโสว่เต้าอึดอัดมาก พูดว่า “คุณเย่ครับ ปกติพ่อผมไม่ใช่แบบนี้ วันนี้คงงจะเป็นเพราะได้รับการกระตุ้น….”

พูดจบ ก็รีบพูดกับซูเฉิงเฟิงว่า “พ่อครับ！พ่ออย่าได้ลีลาแล้ว ถ้ายังไม่ตอบตกลง คงจะต้องได้ไปซิมบับเวจริงๆแล้วนะ！”

ซูเฉิงเฟิงเวลานี้เองก็ไม่พอใจอย่างมาก แต่เมื่อนึกถึงสำนักว่านหลง ใจของเขาก็หวาดกลัวขึ้นมาทันที