ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3300

ตอนนี้ซูโสว่เต้ายังคิดไม่ได้ ถึงความคิดส่วนลึกของเย่เฉิน

ตอนนี้เขารู้เพียงแค่ว่า โดยทั่วไปในตอนนี้ตัวเองนั้นถูกปลดปล่อยแล้ว

แม้ว่าจะถูกคนตระกูลเหอเฝ้าดูการพักอาศัยอยู่ในเมืองจินหลิง ก็ยังดีกว่าที่ซีเรียเป็นหมื่นๆเท่า

ดังนั้น เขาในตอนนี้ดีใจอย่างมาก แทบอยากจะรีบไปเมืองจินหลิงซะเดี๋ยวนี้เลย

เบื้องลึกในใจของซูจือหยูรู้สึกขอบคุณเย่เฉินเป็นอย่างมาก

คิดในใจว่า “ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ วันนี้ท่านผู้มีพระคุณ จะใช้วิธีการทำดีตอบแทนความแค้น ให้ผลลัพธ์ที่ดีกับตระกูลซูเกินกว่าที่ฉันคาดไว้.....”

“คุณปู่สามารถออกจากภูเขาเย่หลิงซานได้อย่างปลอดภัย คุณพ่อสามารถกลับสู่ประเทศเพื่อใช้ชีวิตวัยชรา ส่วนฉัน ก็สามารถรับช่วงต่อของตระกูลซูอย่างเป็นทางการ และขึ้นเป็นผู้นำตระกูลซู....”

“ในตอนที่ท่านผู้มีพระคุณโจมตีราชันสงครามสองคนของสำนักว่านหลงด้วยพริบตาเดียว ฉันยังคิดอยู่เลยว่าวันนี้คุณปู่คงจะต้องตายแน่....”

“แต่ไม่คิดเลยว่าท่านผู้มีพระคุณจะไว้ชีวิตเขา! นี่คือวิธีการทำดีตอบแทนความแค้นจริงๆ...”

แต่ซูจือหยูก็รู้ดี ที่เย่เฉินไว้ชีวิตคุณปู่ น่าจะเพื่อให้ตัวเองรับช่วงต่อตระกูลซูได้ง่ายขึ้น

ยังไงซะ หุ้นส่วนมากของตระกูลซูก็อยู่ที่คุณปู่ อีกอย่างสิทธิ์ของหุ้นทั้งหมดก็อยู่ที่เขา เขาเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลซู และยิ่งเป็นผู้ควบคุมกิจการทั้งหมดของตระกูลซูอย่างแท้จริง

ถ้าหากวันนี้เขาตายไป งั้นต่อมาตระกูลซูจะต้องทำการแบ่งมรดกตามลำดับผู้สืบทอดอย่างแน่นอน

แม้ว่าคุณพ่อจะเป็นลูกชายคนโต แต่ก็ถูกเย่เฉินจำกัดอิสรภาพ สถานภาพของอารองในตอนนี้เองก็เหมือนกัน

ในสถานการณ์อย่างนี้ ตระกูลซูไม่มีที่พึ่งพากลาง จะต้องแตกแยกกันแน่นอน

ถ้าหากแยกบ้านกัน ไม่ว่าใครก็คงจะรวบรวมคนตระกูลซูเข้าด้วยกันอีกได้ยากแน่นอน

แต่ว่าเย่เฉินใช้เงื่อนไขการไว้ชีวิตคุณท่าน มาแลกกับที่คุณท่านยินยอมโอนกรรมสิทธิ์หุ้นและสิทธิ์การควบคุมทั้งหมดอย่างถูกต้องตามกฎหมาย เมื่อเป็นอย่างนี้ ซูจือหยูก็สามารถนับช่วงต่อตระกูลซูได้อย่างง่ายดาย

หากซูจือหยูคุมอำนาจทั้งหมด ใครก็จะไม่สามารถเป็นอันตรายต่อตำแหน่งผู้นำตระกูลของเธอได้

ถ้าหากตระกูลซูใครกล้าไม่พอใจ ซูจือหยูถึงขั้นสามารถไล่มันออกจากบ้าน และไล่ออกจากระบบธุรกิจของซูซื่อกรุ๊ปได้เลย