ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3303

เย่เฉินพยักหน้า มองลู่เห้าเทียนที่ถูกทำให้พิการอีกครั้ง รวมถึงเฉินจงเหล่ยที่ถูกขังอยู่ในจิตสำนึก พร้อมกล่าวเสียงเรียบว่า “สองสามวันนี้พวกแกสองคนจงคิดทบทวนให้ดี รอหลังจากที่พวกแกถึงเมืองจินหลิง ฉันจะให้โอกาสพวกแกหนึ่งครั้งในการปรับปรุงตัวใหม่ ทำให้พวกแกกลับคืนสู่สภาพเดิม แต่พวกแกก็ต้องจำไว้ด้วยว่าหากพวกแกกล้ามีใจคิดไม่ซื่อใดๆ ฉันจะทำให้พวกแกอยู่ไม่สู้ตาย!”

พอลู่เห้าเทียนได้ยินคำนี้ ก็ปล่อยเสียงร้องไห้โฮทันที พลางกล่าวสะอึกสะอื้นว่า “คุณเย่โปรดวางใจ! ต่อไปผมจะบุกน้ำลุยไฟเพื่อคุณ......”

จิตสำนึกของเฉินจงเหล่ยถูกผนึกไว้ใหม่อีกครั้งนานแล้ว จึงยืนอยู่ที่เดิมพูดไม่ได้ไปชั่วขณะ

แต่จิตสำนึกที่ถูกขังอยู่ในร่างกายของเขา เวลานี้ก็ตื่นเต้นสุดจะบรรยายเช่นกัน!

สำหรับเขาแล้วพูดได้ว่าขอเพียงวันเวลาที่ร้องขอชีวิตก็ไม่ได้ ร้องขอความตายก็ไม่อาจเช่นนี้จบสิ้นลงเสียที จะให้เขาทำอะไร เขาจะไม่ปริปากบ่นสักคำ

ว่านพั่วจวินคิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะถึงกับยังปล่อยสหายร่วมรบที่รักกันแน่นแฟ้นสองคนของตนด้วย ก็พลันกล่าวขึ้นด้วยความซาบซึ้งใจว่า “คุณเย่ บุญคุณอันยิ่งใหญ่ของคุณ พวกเขาไม่มีทางลืมอย่างแน่นอน!”

เย่เฉินพงกศีรษะเล็กน้อย เอ่ยปากกล่าวว่า “พวกนายจงฟัง เรื่องในวันนี้ อีกเดี๋ยวสำนักว่านหลังกับตระกูลเย่จะปล่อยข่าวลือออกไปพร้อมกัน โดยบอกว่าความเข้าใจผิดของสองตระกูลในปีนั้นได้รับการแก้ไขแล้ว ต่อไปสำนักว่านหลงกับตระกูลเย่จะลืมเรื่องราวแต่เก่าก่อนกลับมาคืนดีกันอีกครั้ง ไม่มีแค้นใหม่แค้นเก่าใดๆ กันอีก สำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ ใครก็ตามในสำนักว่านหลงห้ามแพร่งพรายออกไปข้างนอกโดยเด็ดขาด!”

ว่านพั่วจวินรีบกล่าวทันทีว่า “อีกเดี๋ยวผมจะประกาศออกไปข้างนอกครับ!”

เย่เฉินพยักหน้า กล่าวอีกว่า “ถึงตอนนั้น โลกภายนอกจะต้องคาดเดากันว่าตระกูลเย่หลบหลีกภัยพิบัตินี้ไปได้อย่างไร ถึงเวลาสำนักว่านหลงก็ปล่อยข่าวลือออกไปข้างนอก บอกว่าตระกูลเย่มอบสิทธิ์ในการถือหุ้นครึ่งหนึ่งของเย่ซื่อกรุ๊ปให้กับสำนักว่านหลง โดยแลกกับการให้อภัยของสำนักว่านหลง!”

ว่านพั่วจวินรวมถึงเหล่านักบู๊ของสำนักว่านหลงทั้งหมดล้วนไม่เข้าใจเป็นอย่างยิ่ง ทุกคนต่างไม่เข้าใจ เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเย่เฉินเอาชนะว่านพั่วจวินได้ เพราะอะไรถึงต้องประกาศออกไปว่าตระกูลเย่ยอมแพ้สำนักว่านหลง