ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3307
ทุกคนเองก็รู้ งานไหว้บรรพบุรุษตระกูลเย่สิบสองปีถึงจะจัดสักครั้ง เงียบและเคร่งขรึม อีกทั้งงานพิธีก็ไม่ได้เปิดเผยอะไรเช่นกัน ทุกคนรั้งอยู่ที่นี่ยืนดูอยู่ด้านข้างคงไม่สะดวกนักจริงๆ
ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงพากันมาอำลาเย่เฉินรวมถึงเย่โจงฉวน จากนั้นก็นั่งรถบัสที่ซ่งหวั่นถิงและอิโตะ นานาโกะจัดหามาไปจากภูเขาเย่หลิงซาน มุ่งหน้าไปยังโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงของเมืองเย่นจิง
หลังรถบัสหลายคันจากไปแล้ว ที่แห่งนี้นอกจากเหล่าหทารของสำนักว่านหลงที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น รวมถึงพ่อลูกตระกูลซูแล้ว ที่เหลือทั้งหมดก็คือคนตระกูลเย่และพ่อบ้านถังซื่อไห่
สำนักว่านหลงโดยมีว่านพั่วจวินเป็นหัวหน้า นำคนเกือบร้อยคนนั่งคุกเข่าท่าปิรามิดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย คนเหล่านี้นั่งทับขาสองข้าง งอแขนแล้วเอาศีรษะโขกกับพื้นพร้อมกัน
อย่างไรก็ล้วนเป็นนักบู๊ ดังนั้นยามที่แต่ละคนคุกเข่า จึงมีองศาและท่าทางที่เหมือนกัน มองดูพร้อมเพรียงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
อีกทั้งพวกเขาแต่ละคนคุกเข่าอยู่บนพื้น อากัปกิริยาดูเคร่งครัดเป็นอย่างยิ่ง
โดยเฉพาะว่านพั่วจวินที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด แม้สีหน้าท่าทางจะซ่อนอยู่ภายในวงแขน แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกอับอายขายหน้า
ส่วนพ่อลูกตระกูลซู แม้จะไม่กล้าเพิกเฉย แต่อย่างไรสภาพร่างกายก็ทนไม่ไหว คุกเข่าได้ไม่นาน ร่างกายก็รับไม่ไหวแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงได้แต่ก้มตัวลงกับพื้นครึ่งหนึ่ง
ส่วนทางฝั่งตระกูลเย่ พวกเย่เฟิงและเย่ฉางโคง มองเย่เฉินอย่างหงุดหงิดไม่สบายใจ เกิดกลัวเขาจะคิดบัญชีในเวลานี้ขึ้นมา
เธอทางหนึ่งร้องไห้ ทางหนึ่งควักชุดไว้ทุกข์ที่ซ่อนอยู่ในอกเสื้อออกมาโยนทิ้งลงกับพื้น ร้องห่มร้องไห้อย่างเสียอกเสียใจ “เฉินเอ๋อ ขอร้องเห็นแก่ที่อายอมรับผิดเป็นคนแรก โปรดลงโทษอาสถานเบาด้วย ต่อไปอาจะไม่ทำผิดอีกแล้ว......”
พวกเย่ฉางโคง เย่ฉางหยุนพลันมองอย่างโง่งม
พวกเขายังงุนงงอยู่ว่า ทำไมเย่ฉางหมิ่นที่นิสัยดุร้ายที่สุดถึงยอมรับผิดเป็นคนแรก ที่แท้ก็อยากจะชิงที่หนึ่งเพื่อแย่งขอลดโทษสถานเบานี่เอง!
เย่ฉางโคงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างแค้นเคือง ลอบด่าอยู่ในใจว่า “สมองของฉางหมิ่นหน้าตาเป็นอย่างไรกันแน่?! ขนาดหญ้าบนสันกำแพงก็ยังตอบโต้ไม่เร็วเท่าเธอ!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...