ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3308

เย่ฉางหมิ่นฉลาดมากจริงๆ

เธอรู้ ยามที่คนมีความผิดร่วมกันมากขนาดนี้ ใครยอมรับผิดก่อน คนนั้นก็จะได้โอกาสก่อน

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องความดีความชอบของเย่เฉิน เธอเข้าใจและประสบกับตัวเองมากกว่าคนอื่นมากมายนัก

ก่อนหน้านี้เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับเบื้องหลังที่เย่เฉินลงโทษยอดฝีมือหลายคนของตระกูลอู๋และซูหาง

ตอนนั้นเขาให้หงห้าสลักตัวอักษรบนหน้าผากของคนเหล่านั้น ใครยอมรับผิดเป็นคนแรก ตัวอักษรที่สลักจะมีจำนวนน้อยที่สุด และคนต่อไปก็จะเพิ่มขึ้นทีละหนึ่งตัวตามลำดับ

จนถึงคนสุดท้าย ว่ากันว่าบนหน้าผากเต็มไปด้วยตัวอักษรจนที่ไม่พอสลัก

มีกระจกหน้ารถสะท้อนให้เห็นเหล่านี้แล้ว เย่ฉางหมิ่นจะยอมให้ผู้อื่นคุกเข่าต่อหน้าเขาได้อย่างไร?

เย่เฉินเองก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าเย่ฉางหมิ่นจะคุกเข่าเร็วขนาดนี้ จึงเอ่ยปากกล่าวขึ้นว่า “คุณเป็นคุณอาของผม ต่อให้มีความผิดมากมายแค่ไหนก็ยังเป็นญาติผู้ใหญ่ของผม ต่อให้ตอนนี้ผมเป็นผู้นำตระกูลเย่ การแบ่งแยกผู้ใหญ่ผู้น้อยไม่อาจทำส่งๆ ได้ ดังนั้นคุณอย่าคุกเข่าให้ผมเลย หากต้องการคุกเข่า ก็คุกเข่าให้กับบรรพบุรุษตระกูลเย่เถอะ!”

สมองของเย่ฉางหมิ่นตอบโต้ได้อย่างรวดเร็วฉับไว ทางหนึ่งคุกเข่า ทางหนึ่งใช้หัวเข่าสองข้างย้ายไปอีกทิศทางหนึ่ง พลางมองไปทางสุสานบรรพบุรุษของตระกูลเย่ที่อยู่ไม่ไกลนัก

ทันทีหลังจากนั้น เธอก็เอาศีรษะโขกลงไปที่พื้นครั้งหนึ่งจนเกิดเสียงดังตึง ก่อนจะร้องไห้กล่าวว่า “บรรพบุรุษที่อยู่เบื้องบนเจ้าคะ! เย่ฉางหมิ่นหลานไม่รักดี วันนี้ไม่สามารถเห็นหน้าตาของบรรพบุรุษและผลประโยชน์ของตระกูลเย่เป็นที่ตั้ง ยังเกือบจะขายบรรพบุรุษกินเสียแล้ว เห็นโจรเป็นพ่อ ละอายใจต่อบรรพบุรุษเหลือเกิน ตายไปก็ไม่เสียดาย! ขอให้บรรพบุรุษลงโทษด้วย!”

ตอนนี้เย่ฉางหมิ่นยอมรับได้ในที่สุด

นิสัยเสียอย่างศักดิ์ศรีเอย หน้าตาเอย เจ้าหญิงเอย เด็กน้อยเอย ชั่วขณะนี้ต่างสลายหายไปหมดแล้ว

เธอรู้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือการได้การให้อภัยของเย่เฉินมาครอบครอง ไม่อย่างนั้นล่ะก็ เพียงเย่เฉินพูดประโยคเดียวก็สามารถทำให้ตนที่เป็นลูกสาวตระกูลเย่ที่แต่งออกไปแล้วคนนี้ ไสหัวออกไปจากตระกูลเย่ได้ทันที