คนตระกูลเย่เหล่านี้ที่คุกเข่าอยู่ คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะถึงกับจิตใจโหดเหี้ยมเช่นนี้จริงๆ
ล้วนเป็นคนตระกูลเดียวกัน ล้วนเป็นลูกหลานแท้ๆ ของตระกูลเย่ เขาถึงกับจะขังคนไว้ในภูเขาเย่หลิงซาน บังคับให้ทุกคนไว้ทุกข์ให้บรรพบุรุษเป็นเวลาสามปี!
สำหรับคนมีเงินที่เสพสุขกับการกินดีอยู่ดีมีชีวิตที่สุขสบายจนเคยชินเหล่านี้แล้ว ต่อให้เป็นเวลาสามวันก็รับไม่ไหวแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสามปีที่นานขนาดนี้!
ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงรีบมองไปทางเย่โจงฉวน มองเขาตาปริบๆ รอเขามาพูดประโยคดีๆ ให้กับทุกคน
เย่โจงฉวนมองคนเหล่านี้ด้วยแววตาสงสารสุดจะบรรยาย ในใจมากน้อยอย่างไรก็รู้สึกสงสารอยู่บ้าง
เขาสนับสนุนให้เย่เฉินลงโทษลูกหลานที่เหลาะแหละกลุ่มนี้ให้มากสักหน่อยก็จริงอยู่ แต่คิดไม่ถึงว่าพออยู่ในเย่เฉินจะเล่นอย่างโหดร้ายขนาดนี้
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงกล่าวต่อเย่เฉินอดรนทนไม่ไหว “เฉินเอ๋อ ให้พวกเขาไว้ทุกข์ให้กับสุสานบรรพบุรุษ เป็นการลงโทษที่ดีมากจริงๆ แต่ใช้เวลาสามปี มันไม่นานไปหน่อยเหรอ?”
“นานเหรอ?” เย่เฉินกล่าวขึ้นอย่างจริงจัง “คุณอย่าลืมสิ ที่พวกเขาแต่ละคนหมายปองคืออะไร! พวกเขาไม่บอกคุณก็แอบซื้อชุดไว้ทุกข์มาเสร็จสรรพ ชัดเจนว่าคิดจะรอจนถึงวันนี้ตอนที่คุณกับว่านพั่วจวินเผชิญหน้ากันค่อยย้ายข้างชั่วคราว นี่คือเจตนาอะไร? นี่คือต้องการจะให้คุณถึงที่ตาย หลังมองดูคุณตายไปแล้ว ค่อยเหยียบศพคุณไปเข้ากับศัตรู! คนแบบนี้คุณรู้สึกว่าลงโทษให้ไว้ทุกข์สามปีมันนานเกินไปเหรอ?”
สีหน้าท่าทางของเย่โจงฉวนพลันเย็นวาบ
เหตุผลนี้เขาเองก็คิดได้เช่นกัน
เพียงแต่เขาพยายามจะไม่ไปคิดถึงมัน
แต่หากจะขุดรากก็ต้องขุดให้ถึงที่สุด อันที่จริงก็เป็นอย่างที่เย่เฉินพูดจริงๆ
เวลานี้เย่ฉางโคงร้องห่มร้องไห้พูดว่า “คุณพ่อ! พวกเราไม่มีความคิดแบบนี้จริงๆ คุณพ่ออย่าได้เข้าใจผิดเชียวนะ!”
คนอื่นๆ ก็พากันเอ่ยปากขอร้องเช่นกัน หวังให้คุณท่านไม่ถูกคำพูดของเย่เฉินชักจูง
เย่โจงฉวนกลับถอนหายใจออกมายาวเหยียด ก่อนจะโบกมือไปมา แล้วพูดพึมพำกับตัวเองว่า “ฉันแก่แล้ว จิตใจเองก็อ่อนแอไปด้วย ใจชักจะอ่อนเหมือนผู้หญิงมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว......ช่างเถอะ ขอไม่ยุ่งแล้วกัน!”
เมื่อก่อนคุณท่านรักลูกอย่างลึกซึ้ง ต่อให้รู้ดีว่าคนกลุ่มนี้ไม่มีความสามารถ ก็รู้สึกว่าพวกเขาเป็นสายเลือดของตัวเอง ถึงจะต้องตามใจแต่เด็ก ดูแลอย่างดีก็ตาม
แต่ในมุมมองของเย่เฉิน คนกลุ่มนี้ก็คือมอดแมลงของตระกูลเย่
อีกทั้งยังเป็นมอดแมลงที่ไร้ความเข้มแข็งกลุ่มหนึ่ง
หลังเย่เฉินรับช่วงต่อตระกูลเย่ สิ่งแรกที่ต้องทำ ก็คือคิดหาวิธีปลดตำแหน่งหน้าที่ของแต่ละคนออกมาจากคนกลุ่มนี้ หลีกเลี่ยงพวกเขาไม่ให้ทำตัวหวงตำแหน่ง ปะปนกับคนมีความสามารถ
แต่ว่าคนกลุ่มนี้อย่างไรก็เป็นสายเลือดของตระกูลเย่ ต่างเป็นลูกหลานสายตรง หากพวกเขาไม่ทำความผิดใหญ่โตอะไร การคิดจะปลดพวกเขาลงมายังคงเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลยจริงๆ
หากฝืนปลด เกรงว่าจะก่อให้เกิดการกีดกันจากคนตระกูลเย่ทั้งหมด เท่ากับสัมผัสทั้งห้าของโลกภายนอกก็จะขาดหายไปด้วยเช่นกัน
แต่ดีไม่ว่าดี คนกลุ่มนี้ถึงกับเป็นฝ่ายส่งโอกาสลงโทษอันดีงามมาให้เย่เฉินด้วยตัวเอง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...