ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3311

หากคนกลุ่มนี้ไม่แอบไปซื้อชุดไว้ทุกข์เมื่อคืน เย่เฉินคงไม่สามารถกำจัดพวกเขาทั้งหมดอย่างชอบด้วยเหตุผลเช่นนี้

ตอนนี้ดีเลย ตอนที่เย่เฉินกำลังหาวิธีดีๆ ที่จะไล่พวกเขาออกไปจากตระกูลเย่ไม่ได้ พวกเขาแต่ละคนก็เป็นฝ่ายส่งตัวเองมาเยือนหน้าประตูเสียเอง

นี่ ยอดเยี่ยมไม่ต่างกับที่ว่านพั่วจวินเป็นฝ่ายมาเยือนหน้าประตูเลย

เวลานี้ เย่ฉางหมิ่นมองเย่เฉินอย่างตกใจกลัวสุดขีด ถามด้วยความตึงเครียดอย่างไม่สบายใจ “เฉินเอ๋อ......แล้ว......แล้วอาล่ะ......ดีร้ายอย่างไรอาก็เป็นคนแรกที่ยอมรับผิด......เมื่อกี้เธอเองก็บอกแล้วว่าจะให้โอกาสลดโทษอาหนึ่งครั้ง......”

“แน่นอนครับ” เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ กล่าวว่า “ในบรรดาคนทั้งหมด คุณเป็นคนที่แสดงท่าทางยอมรับผิดดีที่สุด และเป็นคนที่ยอมรับผิดเร็วที่สุด ดังนั้นหนนี้ย่อมต้องปราณีต่อคุณ”

กล่าวจบ เย่เฉินก็เงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวอีกว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน คุณรั้งอยู่ที่นี่ไว้ทุกข์พร้อมกับพวกเขาสักสามวัน หลังจากครบสามวันก็กลับตระกูลเย่คอยดูแลคุณปู่ให้ดี”

พอเย่ฉางหมิ่นได้ยินเช่นนี้ น้ำตาอุ่นๆ สองสายก็ไหลออกมาด้วยความตื่นเต้นอย่างแท้จริง

เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า เย่เฉินจะถึงกับให้อภิสิทธิ์ตนมากถึงขนาดนี้จริงๆ

ผู้อื่นสามปี ตนเพียงแค่สามวัน!!!

เย่ฉางหมิ่นในยามนี้ มองเย่เฉินเป็นพระเยซูไปโดยสมบูรณ์แล้ว จึงพูดตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้นอยู่บ้าง กระทั่งน้ำเสียงก็ยังสั่นเทาเล็กน้อย “เฉิน......เฉินเอ๋อ......ขอบใจนะ......ขอบใจเธอที่ปรานีอา......เธอวางใจ.....ต่อไปอาจะต้อง......จะต้องกลับเนื้อกลับตัว ทำตัวเป็นคนใหม่อย่างแน่นอน!”

เย่เฉินพยักหน้าด้วยสีหน้าท่าทางสงบนิ่ง

ทว่าไม่ใช่เพราะเขาคิดห่วงใยเย่ฉางหมิ่นจริงๆ แต่เป็นเพราะในเวลาเช่นนี้ ก็ต้องสร้างความแตกต่างที่ใหญ่โตชนิดหนึ่งให้ผู้อื่นบ้าง

ที่เรียกว่าใครยอมตามฉันก็จะรุ่งเรือง ใครขัดขืนฉันก็จะดับสูญ

หนึ่งรุ่งเรือง หนึ่งดับสูญ ถึงจะเป็นความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุด

นี่ก็เป็นสัญญาณที่เด่นชัดอย่างหนึ่งที่มอบให้กับคนกลุ่มนี้ของตระกูลเย่