ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3313

เมื่อได้ยินคำสั่งของเย่เฉิน ว่านพั่วจวินก็กล่าวเสียงดังขึ้นทันทีว่า “คุณเย่วางใจ ผมจะจัดการให้ทันที!”

เย่เฉินพยักหน้า ก่อนจะยิ้มเย็นกล่าวว่า “พวกเขาคิดว่าตระกูลเย่จบสิ้นแล้ว โดยต้องการแยกตัวจากตระกูลเย่ อย่างนั้นหากเป็นตระกูลเย่บอกให้พวกเขามา พวกเขาต้องไม่มาแน่ แต่ถ้าเป็นสำนักว่านหลงขอให้พวกเขามา ฉันเชื่อว่าพวกเขาต้องไม่กล้าบุ่มบ่ามแน่นอน”

ถังซื่อไห่รีบถามว่า “คุณชาย หลังจากที่พวกเขามาแล้วล่ะ? ตามที่คุณพูดมา ให้พวกเขาขึ้นมาคุกเข่าสารภาพผิดที่ภูเขาเย่หลิงซานหรือ?”

“เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ อย่างนี้” เย่เฉินโบกมือ แล้วเอ่ยปากกล่าวว่า “วันนี้ตอนค่ำหน่อย ภายนอกจะได้รับข่าว โดยคิดว่าตระกูลเย่พ่ายแพ้แล้ว ได้รับข้อเรียกร้องมากเกินไปจากสำนักว่านหลง ดังนั้นพอถึงเวลา สำนักว่านหลงจะขอให้พวกเขาแต่ละคนมอบทรัพย์สินออกมาครึ่งหนึ่ง ฉันเชื่อว่าพวกเขาไม่มีใครไม่กล้าไม่ให้!”

เย่โจงฉวนขนคิ้วกระตุกวาบ อุทานขึ้นมาอย่างตกใจว่า “เฉินเอ๋อ เธอ......นี่เธอจะดื่มเลือดของพวกเขา กินเนื้อของพวกเขาหรือ......”

เย่เฉินกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “หากผมต้องการดื่มเลือดของพวกเขา กินเนื้อของพวกเขา ต้องไม่ใช่ผมออกหน้า แต่เป็นสำนักว่านหลงออกหน้า!”

พูดจบ เย่เฉินก็กล่าวอีกว่า “รอหลังสำนักว่านหลงได้ทรัพย์สินของพวกเขามาแล้ว ก็ผ่านช่องทางบริษัทการค้านอกประเทศ นำเงินก้อนนี้สับเปลี่ยนอีกมือหนึ่งค่อยมอบให้ตระกูลเย่อีกที พอดีกับที่ระยะนี้ผมจะทำบริษัทขนส่งพอดี แค่เงินนิดหน่อยจากพวกเขา ยังสามารถซื้อเรือสินค้าได้กว่าสิบลำ คนกลุ่มนี้ยิ่งไม่พูด หยิบสองสามล้านออกมาน่าจะยังคงไม่มีปัญหา”

เย่เฉินไว้ชีวิตว่านพั่วจวิน แล้วรับสำนักว่านหลงเข้ามาอยู่ภายใต้คำสั่งของเขา ก็เพื่อให้สำนักว่านหลงมาทำงานสกปรกเหล่านี้แทนตน

ไม่อาจไม่ยอมรับ อิทธิพลของสำนักว่านหลงยังคงแข็งแกร่งมาก

ไม่พูดถึงอย่างอื่น เมื่อวานว่านพั่วจวินให้ลู่เห้าเทียนเอ่ยข้อเรียกร้องมากขนาดนั้นออกมา รวมทั้งทรัพย์สินครึ่งหนึ่ง ทั้งเย่หลิงซานล้วนต้องประคองสองมือมอบให้ แถมยังต้องสวมชุดไว้ทุกข์ คุกเข่าต้อนรับ

แต่พวกหนูไร้ความสามารถที่ขี้ขลาดไม่น่าไว้ใจอย่างเย่ฉางโคง เย่ฉางหยุนกลุ่มนี้ แต่ละคนยังคงรีบรุดมาต้องการตอบรับไม่ใช่เหรอ?