เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย “ดี งั้นเรื่องญาติของตระกูลเย่ ก็ฝากนายด้วยนะ”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่โจงฉวนอีกครั้ง แล้วกล่าวขึ้นเรียบๆว่า “คุณปู่ งานไหว้บรรพบุรุษคราวนี้ ก็เอาขั้นตอนยืดเยื้อเหล่านั้นออกไปเลยเถอะ! ผู้นำพิธีต้องจริงใจ หากไม่จริงใจแล้ว ต่อให้เอาพิธีมาจัดให้ยิ่งใหญ่แค่ไหน โออ่าเพียงใดแล้วจะมีความหมายอะไร?”
เย่โจงฉวนพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างเห็นพ้องว่า "เฉินเอ๋อเธอพูดถูก การไหว้บรรพบุรุษไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่ แต่ขึ้นอยู่กับความกตัญญู ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างระดมคนไปไหว้บรรพบุรุษ กลับกลายเป็นว่าพอพบเจออันตรายนิดหน่อย คนส่วนใหญ่ก็หันหัวกลับ แล้วเอาบรรพบุรุษไปขายหมด หากตอนนี้บรรพบุรุษที่อยู่ในประโลกทราบ ไม่รู้ว่าจะโกรธมากแค่ไหน แล้วยังจะจัดงานหรูหราเหล่านั้นไปเพื่ออะไร”
คนตระกูลเย่ที่คุกเข่าอยู่ แต่ละคนละอายใจสุดจะรับได้ จนไม่กล้าเงยหน้า
เย่เฉินไม่สนใจพวกเขา ก้าวฝีเท้าเดินไปยังหน้าสุดของสุสานบรรพบุรุษตระกูลเย่ ก่อนจะคุกเข่าสองข้างลงกับพื้น มองดูสุสานหลายร้อยแห่งของบรรพบุรุษตระกูลเย่รวมถึงพ่อแม่ของเย่เฉิน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นเสียงดัง “บรรพบุรุษตระกูลเย่ที่อยู่เบื้องบน หลานผู้ไม่รักดีเย่เฉิน ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมาระหกระเหินอยู่ข้างนอก ไม่สามารถมาไหว้บรรพบุรุษได้ หวังว่าบรรพบุรุษจะให้อภัย!”
นิ่งไปชั่วครู่ เย่เฉินก็กล่าวอีกว่า “วันนี้ เป็นการเริ่มต้นใหม่ของตระกูลเย่ที่ยืนหยัดขึ้นมาท่ามกลางอันตราย! เย่เฉินหลานไม่รักดีก็กลับสู่ตระกูลเย่อย่างเป็นทางการในวันนี้เช่นกัน และรับช่วงต่อเป็นผู้นำตระกูลเย่!”
“ณ ที่แห่งนี้ เย่เฉินขอสัญญาต่อบรรพบุรุษตระกูลเย่! ตั้งแต่วันนี้ไป จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ฉกฉวยผลประโยชน์จากตระกูลเย่อีก! และไม่อนุญาตให้ใครดูหมิ่นบรรพบุรุษของตระกูลเย่! ตระกูลเย่ทั้งบนล่าง ต้องเห็นผลประโยชน์ของตระกูลเย่เป็นที่ตั้ง!”
เขารำพันขึ้นเสียงเบา “คุณพ่อ คุณแม่ ในที่สุดลูกก็สามารถกลับมาเยี่ยมท่านทั้งสองได้อย่างสง่าผ่าเผยแล้ว......”
พอคนตระกูลเย่ได้ยินเช่นนี้ ในใจก็อดรู้สึกแปลกใจขึ้นมาเล็กน้อยอย่างห้ามไม่อยู่ พวกเขาไม่ค่อยเข้าใจคำพูดนี้ของเย่เฉินนักว่าหมายความว่าอย่างไร หรือว่าก่อนหน้านี้เย่เฉินเคยมาที่นี่แล้ว?
เย่เฉินในยามนี้ ไม่ได้สนใจความประหลาดใจของคนตระกูลเย่ เขามองไปบนรูปถ่ายในวัยเยาว์ของบิดามารดาที่อยู่บนป้ายหลุมศพ ก่อนจะกล่าวขึ้นว่า “คุณพ่อ คุณแม่ นับแต่นี้ไป ผมจะสานต่อปณิธานที่พ่อทำไม่สำเร็จ นำพาตระกูลเย่ไปสู่จุดสูงสุดของโลก! ขณะเดียวกัน ผมเองก็จะตามหาตัวฆาตกรที่ฆ่าพวกท่านด้วย ไม่ว่าพวกมันเป็นใคร ไม่ว่าพวกมันมีความสามารถและภูมิหลังแบบไหน ผมก็จะฆ่าพวกมันด้วยมือตัวเอง แก้แค้นให้กับพวกท่าน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...