เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 333

บทที่ 333

เซียวไห่หลงเองก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

นี่มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ย？

ฉันแค่เห็นหลิวหมิงโดนตำรวจจราจรถูกใส่กุญแจมืออยู่ข้างถนน ก็เพียงแค่ต้องการเดินมาทักทายให้กำลังใจ คาดไม่ถึงเลยว่าชายคนนี้จะลุกขึ้นมาด่า แถมยังมาถ่มน้ำลายใส่หน้าอีก นี่มันน่าขยะแขยงเกินไปแล้ว！

เขาพูดอย่างโกรธแค้นว่า “คุณชายหลิว นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ！ฉันมาเพราะว่าเราเป็นเพื่อนกัน ฉันแค่จะมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมนายถึงทำแบบนี้？”

หลิวหมิงยังด่าต่อว่า “ใครให้แกมาเป็นห่วงวะ？อีกอย่างนะ คนจนแบบนายจะมาเป็นเพื่อนกับฉันงั้นเหรอ？ไอหน้าโง่ น่าดูแคลน ไอคนจน ยังคิดจะมาอยู่ใกล้ฉันอีกเหรอ？ ไสหัวไป！”

“ฉัน...” เซียงไห่หลงรู้สึกน้อยใจเป็นอย่างมาก

แต่เขาเองก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับหลิวหมิง ตระกูลหลิวนั่นแข็งแกร่งกว่าตระกูลเซียว แข็งแกร่งกว่ามาก การทำให้เขาขุ่นเคืองใจคงจะทำให้ตนเองจบไม่ดีแน่ๆ

ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงใช้แขนเสื้อเช็ดเสมหะที่อยู่บนใบหน้าของเขาและกล่าวอย่างโกรธๆว่า “คุณชายหลิว ผิดที่ผมหลงใหลคุณมากไป ขอโทษด้วย”

เมื่อพูดจบ เขาก็หันหลังกลับแล้วขับรถออกไป

เวลานี้ เขารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวในใจเป็นอย่างมาก

นายว่า นี่มันเกี่ยวอะไรกับมันวะ…..

นี่มันน่าโมโหเสียจริง！

ที่นี่ หลิวหมิงเองก็รู้สึกไม่ค่อยดี

เขาถอนหายใจ นี่มันเรื่องอะไรกัน？เดิมทีอยากกลับบ้าน คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะกลายเป็นนิทรรศการอยู่กลางสี่แยก

มีหลายคนเข้ามาถ่ายรูป บางคนก็โพสต์ลงในติ๊กต็อก สิ่งดีๆก็คือตอนนี้เขามีชื่อเล่นแล้ว ชื่อว่า “คนจนอันดับหนึ่งในจินหลิง”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน