ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 334
บทที่ 334
เมื่อพูดเสร็จ เซียวชูหรันก็พูดต่อว่า “แล้วเธอไม่ต้องทำงานเหรอ？”
ต่งรั่งหลินแลบลิ้นออกมาแล้วพูดว่า “เดิมทีงานของฉันก็อยู่แต่ข้างนอกนี่แหละ อีกอย่าง ฉันอยู่ที่ตี้เหากรุ๊ป ยังไม่เคยพบประธานเลยด้วยซ้ำ อีกอย่างเขาก็ควบคุมฉันไม่ได้หรอก เป็นพนักงานที่ไม่ได้มีใครสนใจ ดังนั้นถ้าไม่ได้ไปทำงานบางวันก็ไม่เป็นไรหรอก”
จากนั้น ต่งรั่งหลินจึงพูดต่ออีกว่า “แต่ว่าเธอมีงานต่อ งั้นฉันส่งพวกเธอสองคนกลับไปก่อนแล้วกัน”
เมื่อถึงที่จอดรถ เย่เฉินก็พบว่าท่านห้าหงยืนอยู่ข้ารถของต่งรั่งหลิน
รอยรถที่โดนเมื่อวานยังไม่ได้นับการซ่อม
เมื่อท่านหงห้าเห็นเย่เฉินเดินมา จึงรีบเข้าไปต้อนรับและกล่าวความเคารพว่า “คุณเย่ ไปเที่ยวมาสนุกไหมครับ？”
“ก็ไม่เลว” เย่เฉินเหลือบมองไปที่ด้านหลังของรถ จึงเห็นว่าซ่อมจนเหมือนกับของใหม่อย่างไงอย่างงั้น เลยกล่าวว่า “นายนี่ทำจากใจเลยนะ”
ท่านหงห้ารีบกล่าวอย่างเคารพว่า “ท่านอาจารย์เย่ พอดีมีร้านซ่อมรถอยู่ด้านข้างครับ เลยให้พนักงานเอาอุปกรณ์มา อันนี้ท่านจะกลับบ้านเหรอครับ？ต้องการให้เรียกคนไปส่งไหมครับ？”
เย่เฉินรีบโบกมือ ปฏิเสธไปว่า “นายไปทำอะไรของนายเถอะ เดี๋ยวพวกฉันกลับกันเอง”
“โอเคครับ หากท่านอาจารย์เย่มีอะไร สามารถเรียกหาผมได้ตลอดเลยนะครับ” ท่านหงห้าโค้งมือคำนับ จากนั้นก็จากไปพร้อมกับคนของเขา
เซียวชูหรันเมื่อเห็นเช่นนี้ก็ส่ายหัวไปมาพร้อมกับพูดกับเย่เฉินว่า “ไม่รู้จริงๆว่าคนพวกนี้เป็นอะไร ทำไมถึงได้เคารพคุณขนาดนี้”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “เป็นเพราะว่าฉันมีความสามารถ แค่นั้นไม่ได้เหรอ？”
เซียวชูหรันมองบนใส่เย่เฉิน พร้อมกับพูดว่า “คงเป็นทักษาะด้านฮวงซุ้ยใช่ไหมล่ะ？ตอนนี้พวกเขาดูเชื่อใจคุณมากเลยนะ หากรู้ว่าคุณหลอกพวกเขา อนาคตคงจะแก้แค้นคุณแน่ๆ คุณเองก็ควรระมัดระวังหน่อยแล้วกัน”
เย่เฉินยิ้มแต่ก็ไม่ได้เถียงอะไร
ทั้งสามคนขึ้นรถและมุ่งหน้าขับเข้าไปในเมือง
บนถนน ต่งรั่งหลินขับรถแล้วถามไปว่า “ชูหรัน อันนี้เธอกลับบ้านหรือว่าไปที่ไหน？”
ในใจของเธอนั้นรู้ดีว่า เย่เฉินเป็นคนตือนคนในตระกูลต่งไม่ให้พวกเขาทำอะไรกับตนอีก นั่นจึงทำให้พวกนั้นเจียมตัว
ดังนั้น จึงไม่รู้ว่าเย่เฉินนั้นช่วยตนเองมากี่ครั้งแล้ว
เซียวชูหรันรู้สึกสงสารต่งรั่งหลินเพื่อนสนิทคนนี้ มาทำงานที่จินหลิงคนเดียว พักอยู่ที่โรงแรมมาตลอด แถมยังเจอคนในครอบครัวทรยศและตามล่าอีก
…..
เมื่อคิดเช่นนี้ เธอจึงพูดกับต่งรั่งหลินว่า “รั่งหลิน ตระกุลหวังมอบบ้านพักให้กับเย่เฉิน อยู่ที่Tomson Riviera รอที่นั่นตกแต่งเสร็จแล้ว ฉันจะหาห้องให้เธอ เธอย้ายมาอยู่กับเราได้เลย”
“จริงๆเหรอ？！” ต่งรั่งหลินถามอย่างตื่นเต้น
เซียวชูหรันยิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าจริงอยู่แล้ว！เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน จะโกหกเธอได้ไงกัน？”
----------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...