ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3342

เนื่องจากการเล่นไพ่นั้นเป็นความคิดอย่างกะทันหัน อีกอย่างคนที่ชักชวนเล่นก็เสนอตัวสละสิทธิ์เข้าร่วมเล่น แล้วยังเสนอตัวอาสาเป็นเจ้ามือ ดังนั้นนอกจากเย่เฉินและโอลิเวียนล้วน คนอื่นๆที่เข้าร่วมเล่นนั้นไม่ได้คิดถึงการฉ้อโกงเลย

อีกอย่างสถานที่แห่งนี้ก็เป็นห้องหมากรุกของราชวงศ์ยุโรปเหนือเอง ไพ่โป๊กเกอร์ก็เป็นสินค้าใหม่ที่ไม่เคยแกะในคลังของห้องหมากรุก ดังนั้นจึงยิ่งไม่มีใครสงสัย

ที่จริงแล้วไพ่โป๊กเกอร์ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรจริงๆ ปัญหาที่แท้จริงอยู่ที่ตัวเจ้ามือคนนี้

เดิมทีตัวเขาเองก็เป็นยอดนักพนันอยู่แล้ว อีกอย่างก็ยังอาศัยการพนันทำให้ร่ำรวย แม้ว่าจะเล่นไพ่กับมืออาชีพ เขาก็สามารถทำการโกงได้อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เพราะงั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเผชิญหน้ากับพวกมือสมัครเล่นพวกนี้แล้ว

คนๆนี้ความเร็วมือรวดเร็วมาก แล้วความจำก็ยังดีมากด้วย ความคล่องแคล่วของนิ้วมือก็ดีมาก ถึงขั้นเทียบได้กับนักมายากลระยะใกล้ ดังนั้น ในตอนที่เขาล้างไพ่ ไม่มีใครรู้เลยว่าเขาได้จดจำตำแหน่งของไพ่ทุกใบไว้ในใจเรียบร้อยแล้ว

จากนั้น ท่าทางของเขาที่ดูเหมือนการล้างไพ่อย่างมั่วๆ ก็ได้ทำการเรียงไพ่โป๊กเกอร์ไว้ในตำแหน่งที่ตัวเองกำหนดไว้แล้ว

และในเวลานี้ โอลิเวียเองก็ได้แจกจ่ายชิปให้กับทุกท่านคนละกอง เอ่ยปากพูดว่า “ทุกท่านคะ ชิปของพวกเราทุกคนล้วนต่างก็มีทั้งหมดหนึ่งร้อยล้านยูโร ทุกท่านเอาไว้ใช้กันก่อน ใครแพ้จนหมดก่อน ก็ค่อยซื้อชิปจากมือคนอื่นให้ครบหนึ่งร้อยล้านยูโรแล้วค่อยเล่นต่อ สุดท้ายหากไม่เล่นแล้ว ทุกท่านก็ตรวจสอบดูว่าชิปของใครมีไม่ถึงหนึ่งร้อยล้านยูโร ก็ให้จ่ายเงินในส่วนที่ขาดเหลือออกมา ส่วนผู้ชนะก็แบ่งกันตามจำนวนที่แต่ละคนชนะได้ ทุกคนคิดว่ายังไงคะ?”

ทุกคนต่างก็ไม่มีความคิดเห็นอะไรอยู่แล้ว

ยังไงซะทางที่โอลิเวียนี่ก็ไม่ใช่กาสิโนจริงๆ หากเล่นในกาสิโน ทุกคนจะต้องไปซื้อชิปจากทางกาสิโนก่อน สุดท้ายแล้วก็ค่อยไปแลกเงิน แต่การพนันส่วนตัวในกลุ่มเพื่อนอย่างนี้ โดยปกติแล้วจะไม่มีการไปซื้อชิปจากใครมาก่อน แต่จะเป็นการแจกชิปก่อน แล้วหากใครแพ้จนหมดก่อนก็ค่อยเอาเงินออกมาซื้อ แบบนี้ก็จะรวบรวมได้ง่ายขึ้น

แต่ว่า ในตอนที่ทุกคนต่างก็พยักหน้า เย่เฉินก็เอ่ยปากพูดขึ้นว่า “ฉันขอพูดแทรกสักคำนะ ชิปมีแค่ร้อยล้านยูโร มันจะน้อยไปหน่อยหรือเปล่า?”

“นี่ยังน้อยหรอ?” ไอ้หนุ่มคนหนึ่งที่เย่เฉินเองก็ไม่รู้จักพูดขึ้น “ก็แค่เล่นๆ หนึ่งร้อยล้านไม่น้อยแล้วนะ！”

เย่เฉินโบกมือ มองเขาด้วยสีหน้าเบะปากดูถูก พูดว่า “หนึ่งร้อยล้านยูโรมันไม่สนุก ถ้าหากชิปไม่มากพอละก็ ฉันวางเดิมพันได้อย่างไม่พอใจ！”

โอลิเวียรีบถาม “งั้นคุณเย่หมายความว่ายังไงคะ?”

ในใจเขารู้ดี ตัวเองมีเจ้ามือแอบช่วยเหลือ จะต้องชนะเย่เฉินแน่นอน

ไม่ต้องพูดถึงอย่างมากพันล้านยูโรเลย แม่งจะสักหมื่นล้านยูโรแล้วยังไง? มั่นใจว่าจะชนะแน่นอน แค่เล่นไปก็พอแล้ว

ดังนั้น เขาจึงเอ่ยปากพูดว่า “ทุกท่านครับ คุณเย่มาจากดินแดนไกลถือเป็นแขก ทุกท่านอย่าได้ให้คุณเย่หมดสนุกเลยครับ ถ้าหากคิดว่าเดิมพันสูงเกินไปมากจริงๆ ก็อย่าได้พยายามเดิมพันหนักไปก็พอแล้วครับ”

ทุกคนได้ยินอย่างนี้ ก็ทำได้เพียงแค่ทำใจตอบตกลง

ยังไงซะ ที่แห่งนี้ วิลเลียมก็ถือเป็นเจ้าถิ่นอยู่ครึ่งหนึ่ง อีกอย่างก็เป็นคนของตระกูลรอธส์ไชลด์ เกียรติของเขาก็มากกว่าคนอื่นๆ ส่วนเย่เฉิน ตระกูลเย่ก็มีมูลค่ามากกว่าแสนล้านยูโรจริงๆ แล้วยังมีความสัมพันธ์โยงใยกับสำนักว่านหลงอีกด้วย ทุกคนจึงทำได้แค่ตามใจพวกเขาสองคน

เจ้ามือเห็นอย่างนี้ ก็พูดยิ้มๆว่า “ดีครับ ในเมื่อทุกท่านต่างก็ตกลงกฎกติกากันเรียบร้อยแล้ว งั้นตอนนี้ผมจะแจกไพ่แล้วนะครับ”