วิลเลียมเห็นว่าเย่เฉินดูโมโห ก็รีบร้อนอธิบายทันที “คุณเย่ครับอย่าเข้าใจผิดไป ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น….”
พูดแล้ว ก็พูดต่ออีกว่า “ผมแค่คิดว่ากฎกติกาของพวกเรายังเป็นไปตามที่เรากำหนดกันไว้เมื่อกี้นี้ ที่ว่าหนึ่งร้อยล้านยูโรเคลียร์เงินหนึ่งครั้ง แต่ว่าในเมื่อคุณพูดมาอย่างนี้แล้ว งั้นผมก็ไม่พูดมากแล้วครับ เอาเป็นแพ้ครบพันล้านยูโรเมื่อไหร่ก็ค่อยเคลียร์เงินหนึ่งครั้ง ถ้าหากจนถึงสุดท้ายแล้วยังแพ้ไม่ครบ พวกเราก็รอเกมจบแล้ว ค่อยจ่ายตามจำนวนที่แพ้ไปตามจริง แบบนี้คุณว่ายังไงครับ?”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพอใจ พูดยิ้มๆว่า “ใช่แล้ว!แบบนี้สิถึงจะเหมือนลูกผู้ชายหน่อย!ไม่อย่างนั้นฉันจะคิดว่านายเป็นไอ้คนจนที่ไม่เคยเห็นเงินซะอีก เพิ่งจะชนะเงินได้นิดเดียว ก็อดทนรอไม่ได้อยากจะรีบเก็บใส่กระเป๋าให้สบายใจ”
พูดถึงนี่ เย่เฉินก็พูดอย่างจริงจังมากๆว่า “ฉันพูดความในใจกับนายสักประโยคนะ ฉันเย่เฉินคนนี้ดูถูกมากที่สุด ก็คือคนโง่อย่างนี้แหละ!”
“ใช่ๆๆ! ถูกครับๆๆ!” วิลเลียมฟังคำพูดนี้แล้ว ก็รู้ว่าเย่เฉินกำลังด่าตัวเอง แต่ก็ยังพยักหน้าตอบรับ พูดด้วยสีหน้าประจบว่า “คุณเย่พูดถูกครับ มาเล่นทั้งที มาตรฐานต้องกว้างหน่อย!”
พูดจบ เขาก็รีบร้อนพูดอีกว่า “มาครับ พวกเราเล่นกันต่อ!”
เย่เฉินพยักหน้า “มาสิ”
ตานี้ วิลเลียมได้ไพ่ตองA เย่เฉินเองก็ได้ไพ่ตองเช่นกัน แต่ว่าเป็นไพ่ตองK
แต่ว่า วิลเลียมพี่ไพ่Aใบหนึ่งที่เป็นไพ่โฮล เย่เฉินสามารถเห็นเพียงแค่ A สองใบ ฉะนั้นเขาจึงจงใจโยนชิปลงไปยี่สิบล้าน พูดด้วยสีหน้ามั่นใจว่าจะชนะ “ฉันเดาว่านายไม่มีทางได้ตองA!”
วิลเลียมยิ้มเล็กน้อย แล้วก็โยนชิปลงไปยี่สิบล้านเช่นกัน และพูดยิ้มๆว่า “ในเมื่อคุณเย่มั่นใจขนาดนี้ งั้นก็เพิ่มเดิมพันสักหน่อยมั้ยครับ?”
เย่เฉินยักไหล่ “เพิ่มก็เพิ่มสิ ฉันไม่กลัวแผนเชิงรุกของนายหรอก”
พูดจบ ก็โยนชิปยี่สิบล้านลงไปอีก
ตามนี้แล้วก็ถือว่าเย่เฉินวางไปทั้งหมดสี่ร้อยล้านยูโร
ตามมาด้วย เวลาของการเปิดไพ่
รอบนี้ เย่เฉินจงใจควบคุมจังหวะการลงเดิมพัน เมื่อวางเรื่อยๆจนถึงประมาณยี่สิบล้านยูโร ชิปในมือมีมูลค่าเหลือเพียงเจ็ดแปดล้าน เท่ากับบนโต๊ะไพ่ประมาณเจ็ดแปดสิบล้าน
ถ้าหากว่าครั้งนี้เย่เฉินแพ้ อย่างนั้นก็เท่ากับว่าเขาแพ้ไปทั้งหมดเก้าร้อยล้าน ไม่นานก็ต้องใช้เงินจริงในการซื้อชิปจากวิลเลียมตามกฎกติกาแล้ว
ในเวลานี้วิลเลียมเองก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็แม่งชนะมาเกือบพันล้าน ความรู้สึกแบบนี้นี่มันเหมือนฝันไปเลยจริงๆ
เย่เฉินเล่นอย่างมั่นคง แล้วโยนชิปเข้าไปอีกห้าล้าน ในมือเหลือเพียงแค่สองล้านกว่า
วิลเลียมอยากจะบีบให้เย่เฉินได้จ่ายเงินก่อนสักก้อน ฉะนั้นจึงโยนชิปจำนวนสิบล้านเข้าไป เอ่ยปากพูดว่า “คุณเย่ครับ ร้อยล้านต่อไปของผม เหมือนว่าคุณจะไม่มีชิปแล้วนะครับ”
เย่เฉินยักไหล่ แล้วโยนไพ่ทั่วไปในมือออกไปด้านข้าง เอ่ยปากพูดว่า “ฉันหมอบ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...