ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 336
บทที่ 336
เช้ารุ่งขึ้นวันที่สอง ซือเทียนฉีมารับเย่เฉินไปงานมหกรรมการแพทย์แผนจีน
สิ่งที่เย่เฉินนั้นไม่ได้คาดคิดก็คือ สถานที่จัดงานนั้นจะเป็นศูนย์นิทรรศการจินหลิงของตระกูลเกา
ครั้งก่อนที่มา เกาจวิ้นเว่ยยังทำตัวหยิ่งผยองต่อหน้าเขาอยู่เลย แต่ในเวลานี้ เกาจวิ้นเว่ยและเกาเจี้ยนจูนลูกชายคนโตของเขาก็ได้กลายเป็นเถ้าถ่านไปเสียแล้ว ไม่มีร่องรอยเหลืออยู่บนโลกใบนี้
เปรียบกับวลีที่ว่า “วันนี้มาที่นี่อีกครั้ง แต่ไม่พบสาวงามคนนั้น มีแต่ดอกพีชเท่านั้นที่ไหวในสายลมในฤดูใบไม้ผลิ”
เมื่อก้าวเข้าไปในศูนยนิทรรศการ เย่เฉินก็พบกับฝาผนังบนห้องโถงที่ประกาศบุคคลสูญหายของเกาจวิ้นเว่ยและเกาเจี้ยน
ตระกูลเกาได้เพิ่มค่าหัวเป็นสามสิบล้าน แต่ก็ยังไม่พบเบาะแสของสองพ่อลูกคู่นี้เลยแม้แต่น้อย
ความพยายามเหล่านี้ มันช่างไร้ความหมาย
เย่เฉินกับซือเทียนฉีนั้นเดินเข้ามาพร้อมกัน ฉินกางพาฉินเอ้าเสวี่ยนเข้ามาทักทาย
ตระกูลฉินนั้นทำธุรกิจเกี่ยวกับยา มหกรรมการแพทย์แผนจีนนี้ พวกเขาเองก็มาแสดงสินค้า จึงได้มาแต่เช้าตรู่
เมื่อเห็นเย่เฉิน ฉินกางเดินเข้าไปแล้วโค้งคำนับอย่างตื่นเต้น พร้อมกับกล่าวด้วยความเคารพ “ท่านอาจารย์เย่มาแล้ว！”
ฉินเอ้าเสวี่ยนที่อยู่ด้านข้างกลับดูเป็นกังวล ใบหน้าขาวซีด ไม่รู้ว่าสาเหตุนั้นคืออะไร
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นเย่เฉิน อารมณ์ของฉินเอ้าเสวี่ยนก็ยังคงตื่นเต้นดีใจ เดินไปหาเย่เฉินด้วยท่าทีที่เขินอายเล็กน้อย โค้งคำนับอย่างเชื่อฟัง ยิ้มเบาๆแล้วกล่าวเบาๆว่า “ท่านอาจารย์เย่สวัสดีค่ะ”
เย่เฉินหยักหน้าเล็กน้อย เมื่อจ้องไปที่ฉินเอ้าเสวี่ยนชั่วครู่ ก็รู้สึกได้ว่าฝ่ายตรงข้ามมีอะไรบางอย่างในใจ แต่ไม่ได้พูดออกมา เขาเองก็สะดวกที่จะถาม จึงพูดกับเธอไปว่า “เอ้าเสวี่ยน สีหน้าเธอดูไม่ค่อยดีเลย พักผ่อนเยอะๆนะ”
ทันทีที่ฉินเอ้าเสวี่ยนได้ยิน แก้มทั้งสองข้างก็แดงระเรื่อ ไม่คาดคิดว่าเย่เฉินจะสนใจตนเอง ในใจของเธอนั้นมีความสุขเป็นอย่างมาก เธอพยักหน้าไปมาครั้งแล้วครั้งเล่า
หากความสามารถไม่ถึง ตำรับยาสิบอย่างอาจปรุงออกได้แค่อย่างเดียว
แต่หากความสามารถในการปรุงยานั้นมีมาก ตำรับยาหนึ่งอย่างก็สามารถปรุงได้สิบอย่างเลยทีเดียว
หากมีความสามารถทั้งคู่ ตำรับยาสิบอย่าง สามารถทำได้ถึงร้อยอย่างเลย ความสามารถของเย่เฉินก็คือการนำตำรับยาสิบอย่างมาทำให้เป็นร้อยอย่าง
นอกจากนี้เขายีงมีสูตรโบราณที่หายไปนานอีก แน่นอนว่าสามารถผลิตได้เกินหนึ่งร้อยแน่ๆ
ดังนั้น โสมม่วงชั้นเลิศที่อายุสามร้อยปี นั่นมีประโยชน์กับเขา แต่กับคนอื่นอาจจะไม่มากขนาดนั้น
แต่ถ้าได้มาอยู่ในมือของตนนั้น ก็จะสามารถปรุงแต่งให้เป็นยาที่วิเศษได้ดีกว่ายาเม็ดที่ทุกคนเคยกิน！
---------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...